tag:blogger.com,1999:blog-27975591275569382792024-03-13T19:51:59.676-07:00toon blogtToonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.comBlogger763125tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-52299707356091839742024-02-03T07:07:00.000-08:002024-02-03T07:07:18.507-08:00Krasse koppen: een heel krasse en een paar andere<p>Nog een paar van die koppen zijn echt het bekijken waard: 'Twee hoofdstudies' van Antoon van Dyck bijvoorbeeld. Natuurlijk zie je dat het een studie is, heel zorgvuldig afgewerkt zijn ze niet. De man links kijkt eerder neutraal de wereld in, maar toch tezelfdertijd aandachtig, de man rechts heeft de blik letterlijk terneergeslagen, ingetogen lijkt die man, alsof hij een verdriet verwerkt. Daar dienen die studies voor: hoe schilder ik een aandachtige man, hoe een andere die een stil verdriet verwerkt? Studiewerk is het, maar toch zeer kunstig. En dat het barok is, hoeft ook geen betoog. Die Van Dijck stierf in 1641, een jaar na zijn meester, P. P. Rubens, en daarmee waren de twee grootste Antwerpse barokschilders niet meer.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyujh10Rn2ZydDA_E94j7e20o7M4kEkaPfHwNj2iagJyTYetTkuB-64ZKXMd_o79P0hb0K2h_Xc5vQNFdiATu0hdRB30V2OHIbULgHmEpjPZP7b6H3fhf8ei2-LKwmPy3sft7rGgrwqqeZNOcEymCAKn4CNd5FztOEcj7qURBoxuMtE-U0F4PF4clWVZv/s5472/P1010593.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyujh10Rn2ZydDA_E94j7e20o7M4kEkaPfHwNj2iagJyTYetTkuB-64ZKXMd_o79P0hb0K2h_Xc5vQNFdiATu0hdRB30V2OHIbULgHmEpjPZP7b6H3fhf8ei2-LKwmPy3sft7rGgrwqqeZNOcEymCAKn4CNd5FztOEcj7qURBoxuMtE-U0F4PF4clWVZv/w400-h266/P1010593.JPG" width="400" /></a></div><p>Antoon van Dyck (1599-1641), Twee hoofdstudies</p><p>Een Pieter Bruegel de Oude hing er ook: een niet zo groot portret in profiel van een niet meer zo jonge boerin. Realistisch zou ik het noemen, hij heeft ze niet mooier gemaakt dan ze was. Mager van gezicht is ze, ze lijkt niet echt goed doorvoed. Eenvoudig gekleed verder, nergens versieringen van welke aard ook: zonder meer een volksvrouw die nooit veel luxe gewend is geweest. Ze schijnt een beetje geschrokken te zijn: ze kijkt in ieder geval zeer benieuwd naar wat er aan de verborgen rechterkant van het schilderij gebeurd is. En zo'n eenvoudige witte muts hebben we ook al wel eens meer gezien op deze tentoonstelling.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpD6X9-nQwx-C2-kOlEoUiIo1hWNIQ-rxZjlUFFdq3Sq9Y7xnLTKWqrN4y5AdIWStEDijTbSdzgDVxwNm0qb0vmJd2wRrHhE7n672okSyAvQ1AwJt8T-4HWTEBXmBk1DrwknY-DdCYK0woLYRGCEq37_NeP3fEugA7DOpriG-4b2qFQ1R4CZi2dFQIDEaU/s5472/P1010598.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpD6X9-nQwx-C2-kOlEoUiIo1hWNIQ-rxZjlUFFdq3Sq9Y7xnLTKWqrN4y5AdIWStEDijTbSdzgDVxwNm0qb0vmJd2wRrHhE7n672okSyAvQ1AwJt8T-4HWTEBXmBk1DrwknY-DdCYK0woLYRGCEq37_NeP3fEugA7DOpriG-4b2qFQ1R4CZi2dFQIDEaU/w400-h266/P1010598.JPG" width="400" /></a></div><p>Pieter Breugel de Oude (1525-30 - 1569): Portret van een boerin</p><p>Een andere zestiende-eeuwer is Quinten Massijs of Messijs of Matsijs: ik ken hem met de derde versie van zijn familienaam. Van hem kun je bezichtigen en bewonderen het 'Hoofd van een oude vrouw', ook gekend onder de Engelse naam 'The ugly duchess'. Als je haar vanuit je ooghoeken opmerkt, wil je meteen vlak voor dat schilderij staan, zo lelijk is ze, dat mens (vergeef me het onzijdige genus) moet nodig geïnspecteerd worden, daar is geen weg naast. Gelukkig hangt naast het werk een bord met flink wat uitleg, zo leer je nog eens iets. Ik citeer: </p><p><i>'Het karikaturale gezicht van deze hertogin, haar gerimpelde boezem en ouderwetse kledij moesten bij de toeschouwer doelbewust afgrijzen en spot oproepen. De man op het bijhorende schilderij - niet in de tentoonstelling - wijst de rozenknop af die ze hem aanreikt. Het is een erotische zinspeling. Maar is ze wel een vrouw, of is het een man verkleed als vrouw?'<br /></i></p><p>Het kan natuurlijk een vrouw zijn die niet beseft dat haar jaren voorbij zijn, en haar borsten - het lijk wel Maagdenburgse bollen - liegen er ook niet om. Overigens citeert Matsijs hiermee ook een gelijkaardige tekening van Leonardo da Vinci. Dat kan ook omgekeerd zijn: de twee kunstenaar correspondeerden met elkaar, en de tekening van Da Vinci kan een interpretatie zijn van wat Matsijs hem toegestuurd had. Wat er ook van zij: het waren niet allemaal deftige en ernstige jongens, die schilders van vroeger, zoals die van nu dat ook niet zijn.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoPDCIrdHmeVIegXTI2Chrwc1rEjQRLTbrTDD-HtmkJ6_eXo92ymgQOmArH59c5sZcNFdMZG757e9_cU15iCTeKarSCt1Qmc8KYFeZs3CxzN22K0pRvI2gIO-j_sboFIQ-XjfhaS3pgQEg_XDbfKnFI2gq8E6kASw7K3Uie5Rmdfe0LAr8oNDTu5AMCcRP/s5472/P1010596.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoPDCIrdHmeVIegXTI2Chrwc1rEjQRLTbrTDD-HtmkJ6_eXo92ymgQOmArH59c5sZcNFdMZG757e9_cU15iCTeKarSCt1Qmc8KYFeZs3CxzN22K0pRvI2gIO-j_sboFIQ-XjfhaS3pgQEg_XDbfKnFI2gq8E6kASw7K3Uie5Rmdfe0LAr8oNDTu5AMCcRP/w266-h400/P1010596.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>De klap op de vuurpijl: 'Hoofd van een oude vrouw', of 'The ugly duchess'</p><p>Ik ben blij dat ik 'Krasse koppen' gezien heb: er was kunstig werk te zien, nogal wat hoofdstudies, en de meest krasse aller krasse koppen was ongetwijfeld 'The uqly duchess'. Tenminste, dat vind ik ervan.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-46395746199310438522024-01-17T04:27:00.000-08:002024-01-18T07:17:44.903-08:00Krasse koppen: Rubens en Jordaens<p>Als we het over Rembrandt hebben, kunnen we Rubens niet vergeten: natuurlijk hangt die hier ook, we zijn tenslotte in Antwerpen. Beroemde werken zijn het niet, wel hoofdstudies: hij schildert bij wijze van oefening hoofden van mensen die hij later in grotere doeken nog kan gebruiken. Voorbeelden van 'oefening baart kunst' zijn het letterlijk.</p><p>Het zijn wat in de muziek 'des études' worden genoemd, maar het zijn zeker geen kladwerkjes of zomaar poginkjes van niemendal. 'Hoofdstudie van een man' heet er een: het valt erg op hoeveel zorg Rubens aan de baard besteed heeft. Ook het gezicht met zijn nieuwsgierige en tegelijk wat bange ogen trekken de aandacht. Als dit een studie is, dan een van superkwaliteit, vind ik toch.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR_0s0XoNCwrHlD0uGom6RLlobRevDy20GUAW_fyglXXE812aisng4eWUd7iKk8P9woltKBgIh15rd8CQCXNudPQ8pgZuM0Y3O_03vL_mFkyiSxY8YK3gurDl0E1FXtZO032eWkOV2rXCJsC1AWP0vfsOqUhvMy8J1oznpKMJLS7xAftvs_ugVabzR4y-L/s5472/P1010623.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR_0s0XoNCwrHlD0uGom6RLlobRevDy20GUAW_fyglXXE812aisng4eWUd7iKk8P9woltKBgIh15rd8CQCXNudPQ8pgZuM0Y3O_03vL_mFkyiSxY8YK3gurDl0E1FXtZO032eWkOV2rXCJsC1AWP0vfsOqUhvMy8J1oznpKMJLS7xAftvs_ugVabzR4y-L/w400-h266/P1010623.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Pieter Pauwel Rubens, Hoofdstudie van een man</p><p>Er is nog een gelijkaardig werk te zien: het is een variatie op het thema 'mannenhoofd'. De baard van de man is nu korter en niet zo verzorgd, en hier spreek je van een vooraanzicht. Maar een beetje boos lijkt hij mij de wereld in te priemen. Een oefening om een welbepaalde emotie uit te drukken is het, maar ook weer een afgewerkt doek, en niet een poginkje van 'between the soup and the potatoes'.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguTIxHiQAPw0sZ7TP8-gLrj5YATqq912qo9fhLR4DxBzNMDWyqevGpXQ3dB0naRTnPxUUzTbvGarswU3WGPxiKQxCIhpNIsqb9beB90DjyUXK4V8luoXsj4w7uOkFYoHrzaaE87dMpC9-S5m8dkeTolw0s0H2j4LwE2rTqoZ-VBCfoM12eeBoudfQGRHU4/s5472/P1010616.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguTIxHiQAPw0sZ7TP8-gLrj5YATqq912qo9fhLR4DxBzNMDWyqevGpXQ3dB0naRTnPxUUzTbvGarswU3WGPxiKQxCIhpNIsqb9beB90DjyUXK4V8luoXsj4w7uOkFYoHrzaaE87dMpC9-S5m8dkeTolw0s0H2j4LwE2rTqoZ-VBCfoM12eeBoudfQGRHU4/w266-h400/P1010616.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Hoofdstudie van een man</p><p>De volgens mij mooiste Rubens van de tentoonstelling is de 'Hoofdstudie van een oude vrouw in vooraanzicht', ca. 1617. Mooi afgewerkt is deze studie alweer, vriendelijk kijkt zij ons aan, pientere ogen heeft ze, deze oude vrouw. Ze schijnt zeer tevreden met haar bijna voorbije leven te zijn, je zou deze oma toch zo willen kussen! Ik vraag me dan af: zat die vrouw model voor de schilder, of zette hij ze zomaar uit het hoofd op het doek? Het is in ieder geval een overtuigend werk. Ook als het maar om studies gaat, legt Rubens er al zijn talent en gevoel in, hij doet altijd zijn best, de meester verraadt zich niet.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMseEcAtxRXdiPigBTJ6EnlTepDp2ylILuVPXm9D1QaXZfSWJttiFjEx8rhUgpMqSAiESndtILJDaopuWIchDJyKkyYCQedNK6N6IoQC4-pi8TPu8E7MOeGJETlYR_tSAXXDCNywO_At2M5OJVIFIxc2ds5JYPhkyS9v0WlsjZEKNKzdbrhraDlPSLBTey/s5472/P1010588.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMseEcAtxRXdiPigBTJ6EnlTepDp2ylILuVPXm9D1QaXZfSWJttiFjEx8rhUgpMqSAiESndtILJDaopuWIchDJyKkyYCQedNK6N6IoQC4-pi8TPu8E7MOeGJETlYR_tSAXXDCNywO_At2M5OJVIFIxc2ds5JYPhkyS9v0WlsjZEKNKzdbrhraDlPSLBTey/w266-h400/P1010588.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Hoofdstudie van een oude vrouw in vooraanzicht, ca; 1617, Antwerpen, The Phoebus Foundation</p><p>Van Jacob Jordaens zijn er net zo goed hoofdstudies te bewonderen: bijvoorbeeld'Twee hoofdstudies van een oude vrouw', ca. 1617. Op het eerste portret zie je het vrouwengezicht driekwart naar rechts kijkend, het tweede is gewoon in profiel. De eerste kijkt naar omhoog, alsof ze wil illustreren 'alle zegen komt van boven': haar blik drukt wel iets van verwachting uit. Mooi ook hoe realistisch het hoofd geschilderd is: haar leeftijd blijkt er wel uit, maar ook respect voor haar. Haar witte kap lijst haar hoofd mooi in: de aandacht van de kijker gaat recht naar waar Jordaens haar hebben wil. Meesterlijk is het. De tweede vrouw krijgen we in profiel: nog meer wit, en haar gezicht in profiel komt perfect overeen met haar naar rechts gewende hoofd: Jordaens laat hier eventjes zien wat hij kan, en dat is niet weinig.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFvNFlwwymoFOxT9NuYaSNolBP3cK1Ccb50yBpVXSfgDGn9OpNP9s_fsTzz1vDMlRGVSCSuB3LAEjlOu-A4fNicZyEn_T_M-aoUSI4tVYdHwSNnsHStguQqb9x_wysCVxFGSYkUzuCOnbWi9EBmMGtWerUt8DiDpt7J__AzzdFCyYHcs2tODL-ensPeSdB/s5472/P1010586.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFvNFlwwymoFOxT9NuYaSNolBP3cK1Ccb50yBpVXSfgDGn9OpNP9s_fsTzz1vDMlRGVSCSuB3LAEjlOu-A4fNicZyEn_T_M-aoUSI4tVYdHwSNnsHStguQqb9x_wysCVxFGSYkUzuCOnbWi9EBmMGtWerUt8DiDpt7J__AzzdFCyYHcs2tODL-ensPeSdB/w400-h266/P1010586.JPG" width="400" /></a></div><p>Twee hoofdstudies van een oude vrouw, ca. 1617, Nancy, Musée des Beaux-Arts<br /></p><p>'Twee hoofdstudies van twee Afrikanen' (na 1620) laat zien dat Antwerpen al in de zeventiende eeuw een stad was die met vreemdelingen en migratie te maken had. Blinkende bruine hoofden zien we, de rechtse Afrikaan breed glimlachend, de linkse met meer sérieux. En weer een witte kap die het werk lichter maakt. Ik heb de indruk dat het hier gewoon om een witte doek gaat, een kap naar de laatste mode is het zeker niet.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXfJfDfe_S1YUIs4YkGqjHlRFZGk6UEQ3WO1BkU1fkWpzmFGSbeflzaSmPMGSO5nLMvZQJ0Fe_rbTxjYKgqk5uUBeRjF1eU5mqJWjIOVEGar7quMImorHjllhyWn_gdhEDhfecyykmsCX99rGj58u8LIYP55wu4qC_PPV0QE1l65k878SNFT5Q1rbiEDpU/s5472/P1010611.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXfJfDfe_S1YUIs4YkGqjHlRFZGk6UEQ3WO1BkU1fkWpzmFGSbeflzaSmPMGSO5nLMvZQJ0Fe_rbTxjYKgqk5uUBeRjF1eU5mqJWjIOVEGar7quMImorHjllhyWn_gdhEDhfecyykmsCX99rGj58u8LIYP55wu4qC_PPV0QE1l65k878SNFT5Q1rbiEDpU/w400-h266/P1010611.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Twee hoofdstudies van twee Afrikanen, na 1620<br /></p><p>Mensen die niet meer zo pril zijn, zullen bij het zien van deze Hoofdstudies mogelijk denken aan een bankbiljet van 500 frank van een hele tijd geleden. Daar stonden ook Afrikanen op, maar ik herinner me dat dat biljet in de volksmond en ook iets officiëler 'de Negerkoppen' werd genoemd. Van Rubens is dat werk. Maar Negerkoppen, dat gaat tegenwoordig niet meer, nu heet dat werk op beschaafde wijze 'Vier studies van het hoofd van een Moor' (1615). Zeden, opvattingen en dus ook woordenschat veranderen, En in dit geval is dat een goede zaak: meer respect kan nooit kwaad.</p><p>Jordaens is de derde grote barokschilder uit de Antwerpse 17de eeuw. Hij is zowat 20 jaar jonger dan Rubens, en overleeft hem bij 40 jaar; hij sterft in 1678, 85 jaar oud. Tegen 1700 is de grote bloeiperiode van Antwerpen dan ook voorbij, maar nu, heden ten dage is het nog altijd een wereldstad, en de rest van de aardbol provincie. Zo hoort dat ook, daar zijn de inwoners van Tstad overtuigd!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-73285541585780766062024-01-16T02:52:00.000-08:002024-01-17T04:17:35.464-08:00Krasse koppen: Rembrandt<p>Een volgens mij niet te missen tentoonstelling is 'Krasse koppen', die nog tot zondag 21 januari te zien is in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen: als je al die hoofden nog wil zien, moet je je wel haasten. Maar ik verzeker je, je zal het je niet berouwen. Uitzonderlijk vind ik het allemaal, 'niet te missen' heb ik deze tentoonstelling ook genoemd. Ik ben er zeer enthousiast over, zal ik maar zeggen.</p><p>Het gaat om werken van 16de- en 17de-eeuwse schilders uit Zuid- een Noord-Nederland. Rubens maakt natuurlijk zijn opwachting, maar ook Rembrandt, met meer dan een werk. Adriaan Brouwer is er, en Quinten Matsijs, Piet Breughel de Oude, Anthony van Dijk en Jacob Jordaens. Het is heel wat dat je te verhapstukken krijgt.</p><p>Laat ik met Rembrandt beginnen, met een zelfportret. De ets komt uit circa 1630, toont een jonge Rembrandt die het etsen al heel stevig onder de knie had, of in zijn vingers, beter gezegd. De volledige titel luidt 'Zelfportret met baret, wijd open ogen en open mond'. Ze bevindt zich in Brussel in de Koninklijke Bibliotheek van België. Het is het kleinste kunstwerk dat ik in deze 'Krasse koppen' gezien heb, en hoewel het een jonge kunstenaar toont, is het toch 'kras' want uit de zeventiende eeuw. De meeste grafici uit die tijd bleven niet zo lang jong. En ook kras door wat hij op 24-jarige leeftijd al kon. Het talent van de maker druipt er gewoon af: haar tot in het detail weergegeven, een gezicht vol uitdrukking, een juweel is het.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJT-rJRy9FkDUX5UTxFG9eOnGduwViVm6HoaXsEJBzW46TNaUpnddUpdOqlHrnELswss5Goxz0WiqGH6HiqRX1WYvYp02W5E3GckCyxsNw2BggIGwygFam27RXwFGxK9LZhtLgyZTxdqOgxfptDrZOupns8iBRD9KmZftbS9YJV56b0Vxz5byUL8ZDk4Nx/s5472/P1010621.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJT-rJRy9FkDUX5UTxFG9eOnGduwViVm6HoaXsEJBzW46TNaUpnddUpdOqlHrnELswss5Goxz0WiqGH6HiqRX1WYvYp02W5E3GckCyxsNw2BggIGwygFam27RXwFGxK9LZhtLgyZTxdqOgxfptDrZOupns8iBRD9KmZftbS9YJV56b0Vxz5byUL8ZDk4Nx/w400-h266/P1010621.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Rembrandt, Zelfportret met wijd open ogen en open mond, ca. 1630</p><p>Een andere Rembrandt die mij echt raakt, is 'Jeremia treurend over de verwoesting van Jerusalem', uit 1630, niet circa. Het hangt in het Rijksmuseum in Amsterdam waar ik het ongeveer 50 jaar geleden heb leren kennen. Ik heb het ooit gekocht, een mooie reproductie wel te verstaan, die in de loop van mijn leven op een of andere manier verdwenen is, waarschijnlijk ook verwoest. In dit schilderij is het niet in de eerste plaats te doen om de krasse kop, wel om om de verslagen machteloosheid van de profeet. De man zit in het volle licht, maar toch op de rand van de duisternis, die past bij de verwoesting van Jeruzalem: zo wordt het best een dramatisch schilderij.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Ll43kENwIdjKRZ_6WEx0ShpJk-KbOmpd4jYEPU8IiqgvEfywD_LokGim77djJDJaxj9yb9thfoDzrbv5Xhy32LgIOkHLokBhEsR2Zj7eaoYumW6n6r1kwcpaC2hl0LuK4If13akdEKnKvpL-Ez7iFzjHpazXplvud6eSLSFVVQc22G8MS464GaLIR1fA/s5472/P1010624.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Ll43kENwIdjKRZ_6WEx0ShpJk-KbOmpd4jYEPU8IiqgvEfywD_LokGim77djJDJaxj9yb9thfoDzrbv5Xhy32LgIOkHLokBhEsR2Zj7eaoYumW6n6r1kwcpaC2hl0LuK4If13akdEKnKvpL-Ez7iFzjHpazXplvud6eSLSFVVQc22G8MS464GaLIR1fA/w266-h400/P1010624.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Jeremia treurend over de verwoesting van Jerusalem, 1630, Rijksmuseum Amsterdam</p><p>Geen echte Rembrandt is 'De man met de gouden helm', van rond 1650. Hij hangt in de Staatliche Museen zu Berlin, om een of andere reden wordt het werk dus wel naar waarde geschat: het is geen echte Rembrandt, maar het heeft er toch iets van weg. Het is niet zo levendig als de echte werken van de grote meester. Dat is ook een manier om het onvolprezen talent van de kunstenaar duidelijk te maken: confronteer het met dat van mindere goden, en je ziet het verschil wel. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRByEWB3Vdh8VafZwlugNZK3QQ5No0VueJZZ1EPAPzRmjQDwJ2c6DMBflIN31h35v1Kq1fT-adnvAkPCAjCoSs7gl1dF8kjZB1CVmAYslZ1XGDBmakOGqhR0uwbba8Ptnsia2oEtaf7LpooYWcaO5tuA_Y_J1M7g4hf6xuZAuaWKXO8AfW3R_pnXYERnR0/s5472/P1010605.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRByEWB3Vdh8VafZwlugNZK3QQ5No0VueJZZ1EPAPzRmjQDwJ2c6DMBflIN31h35v1Kq1fT-adnvAkPCAjCoSs7gl1dF8kjZB1CVmAYslZ1XGDBmakOGqhR0uwbba8Ptnsia2oEtaf7LpooYWcaO5tuA_Y_J1M7g4hf6xuZAuaWKXO8AfW3R_pnXYERnR0/w266-h400/P1010605.JPG" width="266" /></a></div><p>Omgeving van Rembrandt: De man met de gouden helm, ca. 1650, Staatliche Museen zu Berlin, Gemäldegalerie</p><p>Dan hangen er nog twee werken van de meester zelf: een 'Buste van een oude man met bontmuts'. Zijn naam is niet bekend, hij zal dus wel niet zo belangrijk geweest zijn. Het kan een hoofdstudie zijn, of de schilder heeft die man op doek gezet voor zijn eigen plezier, omdat hij graag schilderde, zomaar. Oud is de man, natuurlijk, en hij kijkt met een zeer melancholische blik de wereld in. Dat treffen en adequaat weergeven is ook een bewijs van meesterschap.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibTVs4E9kAUCo6xpIHkpvflxkJcGDjvzXtXwJMl0Tk7MwWMeJuHbUDv3neijpMMLlwREtCLAMCddWxFYbBW9B7YY4so1xdVHpD37wiLB6q83ciYAyuupdwLOPRxSY0jJWAkPm_3KV5elkMWgcRVOhG7GK-2Whdfv0r2moFVHromjJPygciJNE_jcklutwN/s5472/P1010603.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibTVs4E9kAUCo6xpIHkpvflxkJcGDjvzXtXwJMl0Tk7MwWMeJuHbUDv3neijpMMLlwREtCLAMCddWxFYbBW9B7YY4so1xdVHpD37wiLB6q83ciYAyuupdwLOPRxSY0jJWAkPm_3KV5elkMWgcRVOhG7GK-2Whdfv0r2moFVHromjJPygciJNE_jcklutwN/w400-h266/P1010603.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Buste van een oude man met Bontmuts, 1630<br /></p><p>Nog een oude man, uit 1631; het valt mij overigens op hoeveel schilderijen Rembrandt in 30-31 gemaakt heeft, dat moet vruchtbare jaren geweest zijn.</p><p>Van die 'Oude man in militaire kledij' dacht men vroeger dat het om de vader van de schilder ging, maar dat schijnt niet te kloppen. Overigens, pour la petite histoire: die vader was molenaar. Rembrandt, wat zijn voornaam is, had net zo goed Smolders, De Mulder of Meulemans kunnen heten. Geef toe, dan is Rembrandt mooier. Voor de volledigheid, zijn achternaam was Van Rijn. </p><p>Dit schilderij vind ik opener, er zit meer licht in, en de ogen van deze oude man staan best kwiek en vief in zijn gezicht: hij lijkt iemand die tevreden is over zijn leven. Ik houd er wel van, van deze vader-niet-van-Rembrandt.<br /></p><p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuEVozJi4nNf7fT35SX-1h1EWekCL15rvTU0xCkJAsSUreiRCh9B-CxIg9RSZzhxeLuOgntIJklgW5g6M8GnDVVP_tQRI5YskJtM5he9yL_lAlJri3oS4-M-jYuOJrrcOF_HNHm-4ZATtR8M-t37W5A1rwsO9-E4oFYyP9pQJl8cuYZfvayK3dh2Ny1-uU/s5472/P1010600.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuEVozJi4nNf7fT35SX-1h1EWekCL15rvTU0xCkJAsSUreiRCh9B-CxIg9RSZzhxeLuOgntIJklgW5g6M8GnDVVP_tQRI5YskJtM5he9yL_lAlJri3oS4-M-jYuOJrrcOF_HNHm-4ZATtR8M-t37W5A1rwsO9-E4oFYyP9pQJl8cuYZfvayK3dh2Ny1-uU/w266-h400/P1010600.JPG" width="266" /></a> </p><p style="text-align: left;">Oude man in militaire kledij, 1631</p><p style="text-align: left;">Dat is dus de eerste lading 'Krasse koppen', en er komen er nog: al die zeventiende-eeuwers zijn nu per definitie kras.<br /></p><p><br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-46623300277804927632023-10-30T08:03:00.003-07:002023-12-17T02:05:27.817-08:00In 'De Groenen Hoek': waterpolo<p>Je moet om te beginnen al weten wat 'De Groenen Hoek' is: dat is een wijk in Borgerhout, in de buurt van de Gitschotellaan. In die wijk bevindt zich een zwembad, ook met de originele naam 'De Groenen Hoek': het is een doordeweekse Antwerpse buurt, niets speciaals aan, en er groeit niet meer groen dan in andere gewone delen van de Koekenstad, zo goed als niets dus. Moeilijk te volgen is het allemaal niet.</p><p>In dat zwembad vinden waterpolomatches plaats, voor jongeren dan. In een van die wedstrijden speelt ook mijn oudste kleinzoon mee, Mil. Hij speelt bij Jespo, bedoeld wordt 'jeugd en sport': mijn kleinzoon maakt deel uit van de groep 9 tot 11-jarigen. Ze spelen 2 keer 5 minuten, wat voor die kinderen al best veel is: bij waterpolo ben je altijd in beweging: watertrappend; zwemmend, om de bal vechtend, het is een best intensieve sport. Ik heb de laatste wedstrijd gezien tegen KAZSc, dat wil zeggen 'Koninklijke Antwerpse Zwemclub Scaldis', wat een mondvol is.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEUry4hKxH-r50qnycDlHHgcE0i5xexkCCzO0UUm0I9EbCZPxJYFOpmJgWhNZJ0QLjZ15GQTU6q5uZCSVMszu3T_dpjd1tjRZWFpbfFSQ0gpCDEesR_f2ZCvRWNTrcSeJqgcdCcf7lFl3tkx9R6D621YsH9A_b9ZVtJJGN2G99KYQYog3x88otNmM70xwg/s5472/P1010502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEUry4hKxH-r50qnycDlHHgcE0i5xexkCCzO0UUm0I9EbCZPxJYFOpmJgWhNZJ0QLjZ15GQTU6q5uZCSVMszu3T_dpjd1tjRZWFpbfFSQ0gpCDEesR_f2ZCvRWNTrcSeJqgcdCcf7lFl3tkx9R6D621YsH9A_b9ZVtJJGN2G99KYQYog3x88otNmM70xwg/w400-h266/P1010502.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>De match tegen Scaldis in volle gang</p><p>Spelers en supporters van Jespo hopen deze wedstrijd te winnen: de twee vorige hadden ze met duidelijke cijfers verloren, eentje zelfs met 29-2. Maar dat was tegen Hasselt, en die meenden het echt zeer serieus en ernstig en oprecht, alsof die ploeg bij een nederlaag het zwembad leeg moest drinken, binnen de 5 minuten. Maar Scaldis was zo fanatiek niet, water is maar water dachten die, en een bal maar een bal. De supporters op de tribunes leven natuurlijk mee, juichen bij elke goal, maar schelden, roepen en tieren niet: het gaat er veel beschaafder aan toe dan bij jeugdvoetbal. Toch is er lawaai genoeg: de scheidsrechter heeft zo'n scherp en schril fluitje zoals bij voetbal, en in een niet zeer volle ruimte weerkaatst dat geblaas tegen alle wanden: in slaap vallen doe je niet!</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyEbWtStHiMLIplM_SBcKoSjRW1xAmpFzDeCbrwb813mKcQGTOoHl6tu0ddBAabLuezYX4pLZSsLAIeGMuf2i4VnfWZgFbPEf11bUNQ2_Hyo0JJzDGFLkB-mvb39K9Z4dChvGxg0Qowxw2UOpoBJdlfOFou7fO0q4QGSJRJ3G-eNAy0BuMyNuaDFX2it_/s5472/P1010503.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyEbWtStHiMLIplM_SBcKoSjRW1xAmpFzDeCbrwb813mKcQGTOoHl6tu0ddBAabLuezYX4pLZSsLAIeGMuf2i4VnfWZgFbPEf11bUNQ2_Hyo0JJzDGFLkB-mvb39K9Z4dChvGxg0Qowxw2UOpoBJdlfOFou7fO0q4QGSJRJ3G-eNAy0BuMyNuaDFX2it_/w400-h266/P1010503.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>De fluitist met dienst, zijn drie assistenten en bijna de eindstand<br /></p><p>Ha ja, de eindstand die is ook nog van belang: 4-9 voor Jespo was die! Mijn kleinzoon heeft geen enkel doelpunt gescoord, 'Maar ik speelde dan ook van achteren, hé opa! En ik heb wel twee assists gegeven.' De terminologie heeft hij ook al onder de knie. Hij komt er wel, onze Mil, maar waar en wanneer, dat is nog niet duidelijk. Zoals alle kinderen draagt hij de hoop!<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdKpdpZ5OCimGl0d6_y-PrdBimC6pY0UmGNZYowr4jDQj6NOJR-npbwGlE_rgtIQgbEox5Ae9mdrOQBxmIfgqzSQ4SsUGjAuvBadFBAZOaWN_ryaZ-z2rnZFaMkkk3JnxFTk0IAMPgIBg6vNQr89zWpSEd7AV9aOSc09zEs7j1Z2ox8Whmc0elQUNu3Lc/s5472/P1010500.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdKpdpZ5OCimGl0d6_y-PrdBimC6pY0UmGNZYowr4jDQj6NOJR-npbwGlE_rgtIQgbEox5Ae9mdrOQBxmIfgqzSQ4SsUGjAuvBadFBAZOaWN_ryaZ-z2rnZFaMkkk3JnxFTk0IAMPgIBg6vNQr89zWpSEd7AV9aOSc09zEs7j1Z2ox8Whmc0elQUNu3Lc/w400-h266/P1010500.JPG" width="400" /></a></div><br />Mil, gever van twee assists, en een lucky shot voor mij<p></p><p>Met zijn tweeën zijn we in mijn auto naar hem thuis gereden: papa, mama en Vic waren met de fiets. Voor mij betekende dat opletten, voor hem patience spelen op mijn smart phone. De boog kan voor hem niet altijd gespannen staan, de jongen is nog maar 9 jaar. Hij kan nog volop van zijn kindertijd genieten. Gelijk heeft-ie.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-7403351282374551892023-10-19T08:07:00.026-07:002023-10-31T07:08:48.525-07:00Virginie Loveling: Erfelijk belast<p>Het gebeurt dat ik een boekhandel binnenloop om nog eens een boek te kopen, en dat mijn oog dan valt op een boek dat ik helemaal niet van plan was te kopen: dat overkwam mij onlangs in de Standaardboekhandel in Turnhout: lag daar een nieuw uitgegeven werk van Virginie Loveling, 'Erfelijk belast' heette het. Nooit gelezen, maar pas weer uitgegeven: dat prikkelt mijn nieuwsgierigheid en de kooplust. En kopen gebeurde dan ook.</p><p>Wie kent nog Virginie Loveling, wie heeft er ooit van haar gehoord, of van haar zuster, Rosalie. Vergeten, maar kennelijk toch nog niet helemaal. De zusters waren van Nevele, waar ook Cyriel Buysse vandaan kwam, en wat meer is: zij waren zijn tantes. (Buysses moeder heette Pauline). Schrijven zat daar kennelijk in de familie. Maar de tantes waren natuurlijk ouder dan hun neef: Rosalie leefde van 1834 tot 1875, Virginie van 1836 tot 1923. Virginie heeft dus veel meer geschreven, en is ook de belangrijkste van de twee. Ze heeft met Rosalie samen gedichten uitgegeven, maar ze is bekender om haar proza. Twee romans heb ik van haar gelezen: 'De twistappel' (1904) en 'Een revolverschot' (1911). En ook, tijdens een ziekenhuisverblijf in 2006 'Oorlogsdagboeken 1914-1918', wat ik zeer interessant vond. Geen fictie is dat, maar rauwe realiteit.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCmaE3cFwN4QZwbYDNUOAxd6RhKXUsNrcUPEJO-Az2OCL6ayfuy3_pfeWTNt0w5CtnwQEXQumd7ec7tMaPDr8asTRCukc5ePf7qkbaRoP4bYKJH8Hd2tJWQ6BHoUI7KzAXH8eAcz6RIgxkv2Q4uDkjmS_T0kcCa2UjKWTcI62X30fi_kLqtI6MXEEL_6R/s5472/P1010495.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCmaE3cFwN4QZwbYDNUOAxd6RhKXUsNrcUPEJO-Az2OCL6ayfuy3_pfeWTNt0w5CtnwQEXQumd7ec7tMaPDr8asTRCukc5ePf7qkbaRoP4bYKJH8Hd2tJWQ6BHoUI7KzAXH8eAcz6RIgxkv2Q4uDkjmS_T0kcCa2UjKWTcI62X30fi_kLqtI6MXEEL_6R/w400-h266/P1010495.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Virginie Loveling, Oorlogsdagboeken 1914-1918</p><p>Voor de kenners: kan een romantitel nog naturalistischer zijn dan 'Erfelijk belast? Een fragment maakt duidelijk doe erg het voor velen was in het begin van de 20ste eeuw. De processie gaat uit in het dorp, met vooraan 'de weesmeisjes uit het gesticht, met asgrauw gekleed, ook als een symbool van hun kleurloze leven en hun vreugdeloze toekomst.' Loveling vindt echter dat het nog niet genoeg is en laat zich eens terdege gaan. Otto, de hoofdpersoon die huisarts zal worden, stelt zich allerlei onfraaie en miserabilistische taferelen voor: </p><p><i>'Neen, dat was het niet wat zijn geest vervolgde: de verwaarloosde houding, het lompe van de gang, het onbeschaafde in de gebaren van al die deelnemers? Ja, wel iets daarvan: maar wat hem had getroffen, was het zwakke, ellendige, ongezonde in de groep van de weeskinderen. Wat een ras, wat een opvoeding: gebogen over 't kantwerkkussen heel de dag, voor een karig loon, in bedompte, slecht geluchte zalen! Hoevelen groeiden er op? Hoevelen lagen niet onder de grond voordat ze volwassen waren! En was dit laatste niet het wenselijkste voor henzelf en voor het ras? Waarom moesten zulke zwakke schepsels bestaan, en zich voortplanten en hele geslachten van klierziekten en beenderziekten voortbrengen? Waarom geen wetten daartegen, waarom geen keuze, als bij de teelt van nuttige dierensoorten?<br /></i></p><p><i></i></p><p>Otto voelt zich aan wie weeskinderen verwant, is daardoor behoorlijk pessimistisch geworden. Zijn zwakke gezondheid brengt hem tot het voornemen om nooit te trouwen, maar hij beleeft toch een romance met Berenice, de kleindochter die bij haar zieke grootmoeder komt inwonen. Hoe die romance afloopt? <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBFFf15X9cokry829uqvLQK0vzzA2zvCyhlj2wS5bHMamh4BLfWV1iredTB2X6KPwLLtVkObB7dWCzpRZNwAvgUFsNVGUgPZX-1a7zKcID_CtIubxEE_OcxNtbSOJx68WMdekPz7yXkr2pFB5iKAkS3XSHhOstIN7FGiy5LUsUxZhRAwNjEWtjE_GJZfz0/s5472/P1010482.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBFFf15X9cokry829uqvLQK0vzzA2zvCyhlj2wS5bHMamh4BLfWV1iredTB2X6KPwLLtVkObB7dWCzpRZNwAvgUFsNVGUgPZX-1a7zKcID_CtIubxEE_OcxNtbSOJx68WMdekPz7yXkr2pFB5iKAkS3XSHhOstIN7FGiy5LUsUxZhRAwNjEWtjE_GJZfz0/w266-h400/P1010482.JPG" width="266" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Berenice, met de rode roos die Otto haar een tijd dagelijks bezorgt.</div><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;">Heel vrolijk word je van deze roman niet, zeker niet. Maar als je wil weten hoe ellendig 'arm Vlaanderen' op het einde van de negentiende eeuw was, dan is dit een aanrader. Het is een roman die dateert uit de belle époque, maar veel moois is er voor de gewone mens, of de arme dompelaar niet aan. Niet voor niks dat Henriette Roland-Holst ooit schreef: 'Ontwaakt verworpenen der aarde!...<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVtGE6nSwvT4VIiGWOZBwTjGxqcIzEETDyW3_p6Dvgww6e14zEikxrW9VF-eClXlF-PBn9CL4dIBTAnyeqT6EHxMzvA4zvXvXVzMgN94AOUAtRUAFmfuS8anfRruN0HQcW7RRFD5U69q1N83Oo0v7NXmMqFqYTXd54byTl3hH8J6ovR_W68F0URjXvETmT/s1051/Loveling-Virginie-0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1051" data-original-width="657" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVtGE6nSwvT4VIiGWOZBwTjGxqcIzEETDyW3_p6Dvgww6e14zEikxrW9VF-eClXlF-PBn9CL4dIBTAnyeqT6EHxMzvA4zvXvXVzMgN94AOUAtRUAFmfuS8anfRruN0HQcW7RRFD5U69q1N83Oo0v7NXmMqFqYTXd54byTl3hH8J6ovR_W68F0URjXvETmT/w250-h400/Loveling-Virginie-0.jpg" width="250" /></a></div><p></p><p>Portret van Virginie Loveling</p><p>Virginie Loveling behoorde tot de betere burgerij, en was uitgesproken vrijzinnig. En dit boek is dan na zoveel tijd, meer dan 100 jaar, uitgegeven door het Davidsfonds! De tijden veranderen ...<br /></p><p></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-54809845738796513062023-10-18T07:27:00.002-07:002023-10-19T23:52:19.854-07:00Thuis in Turnhout - Het Dinamokoor<p>Vanaf dit 'schooljaar' ben ik ook zanger van het Dinamo Zangkoor: zingen is een van de activiteiten die Dinamo in De Warande organiseert. En dat blijkt een schot in de roos te zijn: met 62 of 63 leden zijn we, 8 mannen en dus 55 vrouwen, onder de leiding van Els Germonprez, die dat op een gedreven en bevlogen manier doet. Het is een plezier van haar les te krijgen. </p><p>Nu vond verleden zondag 'Thuis in Turnhout' plaats: de nieuwe Turnhoutenaren werden door het stadsbestuur officieel verwelkomd. Die mensen zijn niet allemaal migranten, ook net zo goed Vlamingen die hier van elders, zeg maar van Erps-Kwerps of Lissewege komen aangewaaid. Ook Vlaams Minister van Binnenlands Bestuur was present: Bart Somers deelde onder andere oorkonden uit aan mensen die een geslaagd inburgeringstraject hadden afgelegd. Dat waren er in 2023 tot hier toe 248, en dat is best een mooi aantal. Hoewel: niet iedereen zal het met die opvatting niet eens zijn. De stad wil vooral wil inzetten op verbinden, en niet op verschillen benadrukken. Her en der in de stad hingen posters waarvan ik me eerst afvroeg wat daar de bedoeling van was, maar ik snapte het snel toen onze dirigente ons meedeelde dat de Stad ons uitgenodigd had om in de toegangshal van de Kuub een aantal liederen te zingen, een optreden te verzorgen met andere woorden.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBfnyqXwFjMNlosJfu7IVZZr3z0Q7HNKtUvoAbMf6nM_0ejcIOstPa4FPJU3aroXio0jvL4NyrGqUUa_C1C7tuiyQYY6uq8gTMZWDj032FbiQ1PXGVJlIXz4kx20staRJ1G8dchcLZS2FkKU-N93PVgfUeFvs43fTJXet1yTLZU_s7_GWhyphenhyphenVFsKbOT97x/s5472/P1010484.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBfnyqXwFjMNlosJfu7IVZZr3z0Q7HNKtUvoAbMf6nM_0ejcIOstPa4FPJU3aroXio0jvL4NyrGqUUa_C1C7tuiyQYY6uq8gTMZWDj032FbiQ1PXGVJlIXz4kx20staRJ1G8dchcLZS2FkKU-N93PVgfUeFvs43fTJXet1yTLZU_s7_GWhyphenhyphenVFsKbOT97x/w400-h266/P1010484.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Het stadhuis met posters van nieuwe Turnhoutenaren</p><p>Onderweg naar de Kuub kom ik op de markt een aantal reuzen tegen: het is de bedoeling dat de nieuwe inwoners, verdeeld in drie groepen, onder leiding van een bekwame gids, een oude Turnhoutenaar dus, een stadswandeling maken, waarop ze met een aantal bezienswaardigheden en eigenaardigheden van onze stad kennismaken.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAO-6XHi4H4JLV5NPPY9sNAMTrJXslFPxs_tzDoQJRtuV1xU7qB3nUfF4UVhKoaNGsA0sBdFGO8S0GUphGoisv8jzHd7_ZHaHwn1GWZqiWsxPm0L8H2Xd4jOp5Q6gLnaeL6und89RIyEy52JsMuALvtO6j9VnENob_7JglhQXML-hddtwmps_vDSD-d73d/s5472/P1010483.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAO-6XHi4H4JLV5NPPY9sNAMTrJXslFPxs_tzDoQJRtuV1xU7qB3nUfF4UVhKoaNGsA0sBdFGO8S0GUphGoisv8jzHd7_ZHaHwn1GWZqiWsxPm0L8H2Xd4jOp5Q6gLnaeL6und89RIyEy52JsMuALvtO6j9VnENob_7JglhQXML-hddtwmps_vDSD-d73d/w400-h266/P1010483.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>De reuzen, vertrekkensklaar voor de wandeling</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzjzRSKm48dktCziXmBP73JdeYZ0Cjx8PjTEFAoA2i-himCF7alJbk3fmASWWGPcMwa73yY8U-8DhS3h5mIs_ua4Di8pjcQmdhqtebhBeOrON3OOJcpWPXetFvo6-e1qKJJ6DeMMnyRByJ-Mp92WN8585cSu9-l0dodU3wOs7MzR2NM51FZ6UySNq27LoN/s5472/P1010486.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzjzRSKm48dktCziXmBP73JdeYZ0Cjx8PjTEFAoA2i-himCF7alJbk3fmASWWGPcMwa73yY8U-8DhS3h5mIs_ua4Di8pjcQmdhqtebhBeOrON3OOJcpWPXetFvo6-e1qKJJ6DeMMnyRByJ-Mp92WN8585cSu9-l0dodU3wOs7MzR2NM51FZ6UySNq27LoN/w266-h400/P1010486.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Nieuwe Turnhoutenaar: Waar mijn gezin is, is mijn thuis. Dat dat voor ieder van hen waar mag zijn.</p><p>Maar ik ging het over het Dinamokoor hebben. We begonnen met een lied uit Afrika 'Banuwa, banuwa, banuwa yo!' Of dit Swahili of Lingala is, of nog een andere Afrikaanse taal, weet ik niet. Het zou betekenen 'Huil niet, kleine mooie meid'. Bedoeling is kennelijk dat de mensen uit Afrika beseffen dat er hier moeite voor hen gedaan wordt - in de beste der mogelijke werelden dan toch. Engels komt ook aan bod, in de veronderstelling dat velen dat ook herkennen: 'Peace to the world' en voor de USA-citizens 'Down by the river!, dat best een lied met inhoud is. 'Catch a Falling Star' van de ouwe getrouwe Perry Como passeert eveneens de revue. En een Joodse evergreen, ook in deze tijden, want het is een vredeslied: 'Hewenu shalom alechem', in onze taal 'We wensen vrede voor iedereen', en daar kan niemand iets tegen hebben, zou ik zo denken. In het Nederlands zingen we 'Verdronken vlinder' van Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh: dat was een hit toen ik 18 jaar was, bijna 60 jaar geleden. Het was in ieder geval een concert met liederen die het vooral over vrede hadden, en dat is in deze tijden een best goed idee: de wereld is er ooit al beter aan toe geweest, we zitten niet op meer geweld te wachten.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3nQlaYPUC3CV_AjME4jKAS_RWp4v2-zA_qjtxywK2eaOZFMxKFy7UXnKz5G2Hoc7nbXLfwoCyWH7OaDT9wcgmFttoUHJLdLSw23w0JsOP7belB14mzdo6HIv-bIZuOYufJIh4tBtMOgnscF8pxhfw6Ik7p9kptGRK_7wZ0iI7739i98dvkB5pwJb50iH2/s5472/P1010487.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3nQlaYPUC3CV_AjME4jKAS_RWp4v2-zA_qjtxywK2eaOZFMxKFy7UXnKz5G2Hoc7nbXLfwoCyWH7OaDT9wcgmFttoUHJLdLSw23w0JsOP7belB14mzdo6HIv-bIZuOYufJIh4tBtMOgnscF8pxhfw6Ik7p9kptGRK_7wZ0iI7739i98dvkB5pwJb50iH2/w400-h266/P1010487.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Het orkest dat ons feilloos begeleidde: de Warande Philharmoniker</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwteUY6C3X3nnvW8rCVVZT-SveOrtdxFRQ8tixUxuBt3tQxFuXCheZozeIU3Nd4lG-1_qbKQGwTmH5TzgxunGdb0QHJwvGx5PQB-ZCxjn8w1dKFucfXBAcXL_OkqhYot28ekBbkUiK6pAX1Qv-3uFgLnuGRz_tUzVKI57biw751SpXoE1FJUww_1zaJk9/s5472/P1010489.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwteUY6C3X3nnvW8rCVVZT-SveOrtdxFRQ8tixUxuBt3tQxFuXCheZozeIU3Nd4lG-1_qbKQGwTmH5TzgxunGdb0QHJwvGx5PQB-ZCxjn8w1dKFucfXBAcXL_OkqhYot28ekBbkUiK6pAX1Qv-3uFgLnuGRz_tUzVKI57biw751SpXoE1FJUww_1zaJk9/w400-h266/P1010489.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Statische foto van een dynamisch koor</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjhzw5A5piXdT2OCIVZigOBNqlHVk6C5mAGzt4CIIwlxC0YKsr2wn8ccc4Ac965MtuGQFMDHNnSSNQH2EU2GXIZXNb8KdWimfV2tjqXUE0DOoAcsM9a-y8adlUKaTRE7OYhcMfnyxBB-NkLX9L5Q6R0uhGEw2w_uPziE8CUD3FCPwHjCeIvG04Efd_TXV2/s5472/P1010490.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjhzw5A5piXdT2OCIVZigOBNqlHVk6C5mAGzt4CIIwlxC0YKsr2wn8ccc4Ac965MtuGQFMDHNnSSNQH2EU2GXIZXNb8KdWimfV2tjqXUE0DOoAcsM9a-y8adlUKaTRE7OYhcMfnyxBB-NkLX9L5Q6R0uhGEw2w_uPziE8CUD3FCPwHjCeIvG04Efd_TXV2/w400-h266/P1010490.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>Deze mensen hebben het begrepen: verbindend domino spelen</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVhFBi0kHhzqx-2U4uWo12kLnjJzgQ-DRs7Q2rW0Ci7KF3ZxqhBowUf_7hEdmYvfZWbTCAeU4HF2eTr1yBht6yTH9aK8wmPY0EoglalYytubqBmjy5nFceRYoU0EDR4hyGqkc9-iL3JmS8ltkp1Qzn5Vp28OLN4S2ee6vZ4I7c9q-Fm9PeFNi9JCn5yo0H/s5472/P1010491.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVhFBi0kHhzqx-2U4uWo12kLnjJzgQ-DRs7Q2rW0Ci7KF3ZxqhBowUf_7hEdmYvfZWbTCAeU4HF2eTr1yBht6yTH9aK8wmPY0EoglalYytubqBmjy5nFceRYoU0EDR4hyGqkc9-iL3JmS8ltkp1Qzn5Vp28OLN4S2ee6vZ4I7c9q-Fm9PeFNi9JCn5yo0H/w400-h266/P1010491.JPG" width="400" /></a></div><br />Nog een van de posters die mijn aandacht trok<p></p><p>'Thuis in Turnhout': je kunt niet beweren dat onze stad haar best niet gedaan heeft.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-39221701994751035812023-10-06T04:42:00.015-07:002023-10-10T06:57:44.745-07:00Jakob Smits en Sam Dillemans: Zandgrond 2<p style="margin-left: 40px; text-align: left;">Jakob Smits had het nogal voor wolken en het spel van licht en donker daarvan, waarmee hij best dramatische effecten bereikte. Een voorbeeld is 'Niemandsland' uit ca. 1927. Op de voorgrond een kale vlakte, links een dikke boomstam, rechts een kleinere stam, en in het midden een gebogen vorm: dat is een bruggetje over een beek. Op de horizon in de verte steekt een kleine vorm er iets hoger uit: als ik mijn foto vergroot, zie ik dat dat een molen is, ook al niet vreemd voor Smits. Maar het onderwerp van dit schilderij is natuurlijk de wolkenhemel: veel grijs zit erin, tot bijna zwart toe, maar boven als het ware afgeboord met lichtblauw, en onderaan schemert wat geel door. Als je van dramatiek spreekt: een onweer hangt boven de Kempen te dreigen. Een schilderij met veel leven en afwisseling vind ik het.</p><p style="margin-left: 40px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyU1Y0I0e-NayLwxOMm1eNYbywQMOMclI3OVV6wBlxz1skbRAdY5CwIvowv3XQQDaXBs20vHmo7vAUsNp8lD_LhK6S6fTucvmMOwr5Gzbpw7wYoe21n_8bkypxcxqA32vuZovEBs9OrbJfxHOWUH0Qvna12DY-TXbqmUDfdXX1ceeJRGoh7Nc7vfokf8qq/s5472/P1010446.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyU1Y0I0e-NayLwxOMm1eNYbywQMOMclI3OVV6wBlxz1skbRAdY5CwIvowv3XQQDaXBs20vHmo7vAUsNp8lD_LhK6S6fTucvmMOwr5Gzbpw7wYoe21n_8bkypxcxqA32vuZovEBs9OrbJfxHOWUH0Qvna12DY-TXbqmUDfdXX1ceeJRGoh7Nc7vfokf8qq/w400-h266/P1010446.JPG" width="400" /></a></p><p>Jakob Smits, Niemandsland, ca. 1927</p><p>In de buurt daarvan zie je dan van Sam Dillemans 'Flanders Fields': de catalogus zegt me dat het hier gaat om 'één van de 150 schilderijen uit de reeks <i>Goodye to All That </i>die taferelen uit de Eerste Wereldoorlog afbeelden'. Hier is de dreiging effectief voorbijgekomen: het geweld heeft ook het landschap vernietigd, er ligt wel sneeuw, maar voor de rest staat alles schots en scheef, er heerst verwarring alom. Rust en iets als poëtische stilte zijn hier ver weg. Een oorlog kent geen winnaars heet het dan.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3w5LV47KMxBGgAm-VycwTsvhnlXQZcxzk8RzxUkcXjFVrbMdvEIkBVc_wjlRpzzJ8ZeJYlcbr7eJX6uDiQCfsdMKD1wIZOn3mTmSJWYSZ4OIVclh8PFxXrzxGGnzKokt1d85O2WUNlWl27WcA6pjdO_vltkItL867e_v_I2onIyTdQuZ1SzJR_hKDBwO8/s5472/P1010447.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3w5LV47KMxBGgAm-VycwTsvhnlXQZcxzk8RzxUkcXjFVrbMdvEIkBVc_wjlRpzzJ8ZeJYlcbr7eJX6uDiQCfsdMKD1wIZOn3mTmSJWYSZ4OIVclh8PFxXrzxGGnzKokt1d85O2WUNlWl27WcA6pjdO_vltkItL867e_v_I2onIyTdQuZ1SzJR_hKDBwO8/w400-h266/P1010447.JPG" width="400" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Sam Dillemans, Flanders Fields, 2016</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Een andere Dillemans is nog donkerder: een 'Zelfportret' uit 1996. Ik had eerst het gevoelen dat het een dodenmasker was, maar je kunt moeilijk een dodenmasker van jezelf schilderen. De achtergrond is volledig zwart, en het portret zelf is overwegend grijs; de ogen zijn ronde zwarte vlekken. Je kunt oren, neus voorhoofd en mond wel herkennen, maar je moet wel goed kijken. Van het linkeroog is ook de zwarte oogappel zichtbaar: kleur komt er niet aan te pas. Zijn rechterwang is door een of andere oorzaak ook vervormd. Dillemans moet dit zelfportret geschilderd hebben in een heel moeilijke periode, dat kan wel niet anders. Het is wel een werk dat tussen alle andere sterk opvalt, maar enige griezeligheid kun je het niet ontzeggen.<br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLdLJJ96H6nnkgZaCuVdK0pBFcpZJVjj3ZCtzzHDPRSSRQTXcUv7LrokNvmPEpDNePRfuutD__ZBiFu8XvoDLWfh1NNpineZ8WSRKTm6N39oce7RB9uevNpv2wS8zwjvIqFPaC2LTHC8vbKH_Z_HY41O08LHRxv_nED-g_UfmHqolt4slYiLqgwj-JEUPh/s5472/P1010470.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLdLJJ96H6nnkgZaCuVdK0pBFcpZJVjj3ZCtzzHDPRSSRQTXcUv7LrokNvmPEpDNePRfuutD__ZBiFu8XvoDLWfh1NNpineZ8WSRKTm6N39oce7RB9uevNpv2wS8zwjvIqFPaC2LTHC8vbKH_Z_HY41O08LHRxv_nED-g_UfmHqolt4slYiLqgwj-JEUPh/w400-h266/P1010470.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Sam Dillemans, Zelfportret, 1996</p><p>Een portret van Boby, de zoon van Jakob Smits, uit 1911, is van een heel andere aard. De vader schildert met liefde en zachtheid het portret van zijn zoon: een flauwe glimlach is te zien, hij kijkt open en vragend naar ons. Hoe oud zou hij geweest zijn? 16 jaar of iets jonger misschien? Groter contrast met het 'Zelfportret' van Dillemans is nauwelijks denkbaar.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB7GDQwMVvz8xUCwJAMvqBf9iKIMvgWvxmuIJQQBLjN_IZaJZxwwWf9xvjaEEHrx7oFP-Z3hTsxxBr0nRkTW7ByPutm13x9JjiMeNK26FHrjyOlPtiYD9CpxJkqIQ2xqBgoRuMGfyKPGAZ76gQLKKyVF107TR0FK607VZjP9JNAyyopZ9Dpd5YTEoNuuYm/s5472/P1010448.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB7GDQwMVvz8xUCwJAMvqBf9iKIMvgWvxmuIJQQBLjN_IZaJZxwwWf9xvjaEEHrx7oFP-Z3hTsxxBr0nRkTW7ByPutm13x9JjiMeNK26FHrjyOlPtiYD9CpxJkqIQ2xqBgoRuMGfyKPGAZ76gQLKKyVF107TR0FK607VZjP9JNAyyopZ9Dpd5YTEoNuuYm/w400-h266/P1010448.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Jakob Smits, Boby, 1911 dat tussen alle andere sterk opvalt.</p><p>Dat is een van de verdiensten van deze tentoonstelling: het werk van Smits wordt voortdurend gecontrasteerd met dat van kunstenaars van zo'n eeuw later. Dat is over het algemeen grondig verschillend: de moeite is het om dat zelf vast te gaan stellen.</p><p>Wat over de tentoonstellingsruimte van De Warande wel gezegd moet worden: voor gehandicapten is er van een totaal fout concept uitgegaan. Er zijn wat lapmiddeltjes, maar ik kan zonder meer zeggen: die ruimte is voor mensen met een beperking beneden peil, daar blijf ik bij, dat heb ik al meermaals ondervonden. Ik kan me niet voorstellen dat ze in Nederland zo'n tentoonstellingsruimte in elkaar zouden flansen. Maar daar kunnen Jakob Smits en de hedendaagse kunstenaars niets aan doen, helaas! <br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-4734512860390816422023-10-03T07:38:00.005-07:002023-10-05T05:30:09.402-07:00Jakob Smits en anderen: Zandgrond - I<p>In de Warande loopt tot 10 december de tentoonstelling 'Zandgrond', waar je nogal wat werken van Jakob Smits kunt gaan bekijken. Het Jacob Smits Museum in Mol-Sluis wordt op dit ogenblik gerestaureerd, dus was het nu de gelegenheid werken van de man ook eens naar Turnhout te brengen. Je ziet op deze expo niet alleen werken van Smits, ook doeken van modernere kunstenaars worden met die van de ingeweken Mollenaar geconfronteerd, wat geen slecht idee blijkt te zijn.</p><p>Het eerste wat je ziet, is een doek van Nils Verkaeren (°1980, Antwerpen): het heet 'Not in My Backyard'. 'Nou', dacht ik: 'Ik wou dat dat mijn backyard was!' Maar de catalogus - niet groot, maar gratis - maakt je wijzer: dat terrein was 30 jaar lang het gemeentelijke huisvuilstort. Het sloot in 1985, en is nu een glooiend heideterrein: het voormalige stort werd eerst afgedekt met een dikke zand- en kleilaag en werd dat ingezaaid met Limburgs heidemaaisel. Een stuk Kempische heide werd zo kunstmatig gerecreëerd, net zoals de bijhorende natuur. Wat je uit een catalogus allemaal niet opsteekt. De schilder maakte het doek in het Molse natuurgebied Buitengoor. Zo zijn we ook meteen beland in de Kempen die Jakob Smits min of meer gekend heeft (ongeveer honderd jaar vroeger), waar hij verliefd op was, en die hij meermaals op het doek gezet heeft. O ja, Nils Verkaeren is wat men noemt een 'plein airist'<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif2hjl41fnBnLOwskkdxaIetn6TDOVPNb5tg82G2WlaiwTzKXo4tgLkqSyBwhZ2ETgbwo6RCdLh853FjdlpxqIlHnOM9TrNDRSaa_ZpCmzDRoBf9641TCIL4D4KJZOwYtX2dEe6xQw_zoDLSiGkQGK4qFCK8dswWzDbCVG0IxPe1isWoHoKlwDlaaSWZO9/s5472/P1010466.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif2hjl41fnBnLOwskkdxaIetn6TDOVPNb5tg82G2WlaiwTzKXo4tgLkqSyBwhZ2ETgbwo6RCdLh853FjdlpxqIlHnOM9TrNDRSaa_ZpCmzDRoBf9641TCIL4D4KJZOwYtX2dEe6xQw_zoDLSiGkQGK4qFCK8dswWzDbCVG0IxPe1isWoHoKlwDlaaSWZO9/w400-h266/P1010466.JPG" width="400" /></a></div><p>Nils Verkaeren (°1980), Not in My Backyard</p><p>Smits had ook aandacht voor het leven van eenvoudige lieden: een oudere vrouw zit in de grote kamer van een boerderij aardappelen te schillen. Verder een houten zoldering, een mooi bewerkte kast rechts, ervoor een lagere kast met keukengerei erop, links naast de vrouw een best grote pot waar ik de functie niet van ken, daarboven een klein raampje, witte muur, rode vloer: alles in dit beeld ademt rust en vrede.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXu4iYEGIEDyQ59QQSNbFZwptDU41xgIdzmvo6fzIrvw5JhdM2R58K4ejDbRy4RLJr3I3zseeo_gpKVyw6-2UOxuTUOEDrSJD_6ycf2JMLTW-AZ0aC1LsodJVTYdbWVJ5JI2gBEbf1XjbwQnn9V19mQjZUW5rVwin3HV6GJ0gAP-QX3RTl5Opfn7rDgxhe/s5472/P1010462.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXu4iYEGIEDyQ59QQSNbFZwptDU41xgIdzmvo6fzIrvw5JhdM2R58K4ejDbRy4RLJr3I3zseeo_gpKVyw6-2UOxuTUOEDrSJD_6ycf2JMLTW-AZ0aC1LsodJVTYdbWVJ5JI2gBEbf1XjbwQnn9V19mQjZUW5rVwin3HV6GJ0gAP-QX3RTl5Opfn7rDgxhe/w400-h266/P1010462.JPG" width="400" /></a></div><p>Jakob Smits, Binnengezicht, zonder datum </p>Er hangt nog een ander binnenzicht, alleen heet het niet zo. Het is een werk van Fred Bervoets; uit 2011 is het, en het is getiteld 'Jeugdherinneringen: de windpokken'. Rust, kalmte en vrede zijn hier niet te vinden, wel integendeel. Het is een schoolvoorbeeld van wat men 'horror vacui' noemt: elke vierkante centimeter van deze bijgeschilderde ets is op een of andere manier wel bedekt. Centraal staat een klein jongetje, netjes een onderbroek aan, rode vlekjes over heel zijn lichaam, met een baard alsof je er Christus in kan zien. Zijn moeder verzorgt hem en zijn vader staat een pijl in een grote boog te laden. Op een stoel linksonder liggen nog twee pijlen klaar. Merkwaardig is wel dat stoel en pijlen geen perspectief hebben, zoals ook de Leuvense stoof niet: het lijkt wel een werk van de Vlaamse Primitieven denk ik dan.De jongen staat op een tafel, ook zonder perspectief, op de schouw staat een kruis, links en rechts daarvan een bord: kan het Vlaamser? Veel kleur is er in dit werk niet te bespeuren, tenzij rechts van het hoofd van de schutter: dat lijkt wel de hoofdvogel te zijn. Ik heb nog wel eens werken van Bervoets gezien, en dat zijn dan vaak bij wijze van spreken zoekplaatjes: je kunt er allerlei verhaaltjes in zoeken. Eer je het hele werk 'gelezen' hebt, is er ondertussen best wat tijd voorbijgegaan. Bezienswaardig, amusant en droefgeestig tegelijk is deze bijgeschilderde ets toch wel, en hemelsbreed verschillend van Smits' binnenzicht, maar dat komt dan ook uit een compleet andere tijd.<br /><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnVToKZ3KFhXncurhT1HoPgZVyjPE1uhaJhuWQPwKxNjXC6wAynH3CaaN7UYIyOyDr_RIwKm0GC4yk3AwHQ_PsPCn1YMFKy8WeX6xh6BzAJKtiULgqvnXlMvJ4LEKVUA74JLks0cbN8ivd-dhyphenhyphen0bgkg1NDuxTunCjZTKdm4Cnz4uFGhxZui_Ghfj6h5naR/s5472/P1010461.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnVToKZ3KFhXncurhT1HoPgZVyjPE1uhaJhuWQPwKxNjXC6wAynH3CaaN7UYIyOyDr_RIwKm0GC4yk3AwHQ_PsPCn1YMFKy8WeX6xh6BzAJKtiULgqvnXlMvJ4LEKVUA74JLks0cbN8ivd-dhyphenhyphen0bgkg1NDuxTunCjZTKdm4Cnz4uFGhxZui_Ghfj6h5naR/w400-h266/P1010461.JPG" width="400" /></a></div><p>Fred Bervoets, Jeugdherinneringen: de windpokken, bijgeschilderde ets<br /></p><p>In 'Sous-Bois' (kreupelhout dus) zie je een lichte voorgrond, tegen de bomen aan wordt die geler en geel, we zijn in de Kempen, de bomen maken het werk bruin, en achter die bomen zie je het kreupelhout, nog donkerder en bijna zwart. Tussen de stammen van de bomen en boven het kreupelhout zie je weer de klare lucht. Zo is 'Sous-Bois' wat kleuren betreft perfect in evenwicht: van licht over donkerder en helemaal donker weer naar licht. Mooi werk is dat toch.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5WktbJH-E3fApk0uGRWCTqoD8CIF8SxQbwCrGnosRcubueXW9kBKpKkBbsIMlpIBdsQzijej_5ptQNtcfO-y2bPpKw83FjIVvojhGDovhdxvU92Q5k4Te2tyjB9HH8wDRb92IiLybpddFgVwky6hk_hjEyCy4r7wIWdY0NamEcCW0KpP3HihPZLIwW2zx/s5472/P1010456.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5WktbJH-E3fApk0uGRWCTqoD8CIF8SxQbwCrGnosRcubueXW9kBKpKkBbsIMlpIBdsQzijej_5ptQNtcfO-y2bPpKw83FjIVvojhGDovhdxvU92Q5k4Te2tyjB9HH8wDRb92IiLybpddFgVwky6hk_hjEyCy4r7wIWdY0NamEcCW0KpP3HihPZLIwW2zx/w400-h266/P1010456.JPG" width="400" /></a></div><p>Jakob Smits, Sous-Bois, zonder datum</p><p>Tegenwoordig geven kunstenaars bomen en bossen niet meer zo harmonieus weer: een voorbeeld daarvan is 'Kempen 5' van Tom Liekens. Het heet te zijn een 'collage van houtsnede en monotype op doek'. Alle werken die ik van Liekens gezien heb, zijn in zwart-wit, en 'Kempen 5' geeft de sfeer en de donkerte van een naaldbos goed weer. Vind ik toch.<br /></p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCjZUB-bxT7y0E32Ct1Ko0AbD1SzT62WqjTwTcgAGsLHVfvuRQ3E4mhw6_z56j0luVOMNx8sYN1ElBcb5ZvQYGQ8h0F8aT9ZF4IKmsoxtxI5jn_E-H1BMgRE4ot2-2sAcEab9HzzYBqvYaXPI88aT046f3cDspP8wgQX6tmu7al3ZIJI5gogUq6kykiT8V/s5472/P1010454.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCjZUB-bxT7y0E32Ct1Ko0AbD1SzT62WqjTwTcgAGsLHVfvuRQ3E4mhw6_z56j0luVOMNx8sYN1ElBcb5ZvQYGQ8h0F8aT9ZF4IKmsoxtxI5jn_E-H1BMgRE4ot2-2sAcEab9HzzYBqvYaXPI88aT046f3cDspP8wgQX6tmu7al3ZIJI5gogUq6kykiT8V/w400-h266/P1010454.JPG" width="400" /></a><br /></div><div> </div><div>Tom Liekens, Kempen 5, 2011, collage van houtsnede en monotype op doek<br /><p></p><p>De 'Molen in de Kempen' van Smits is typisch voor hem: zo'n 85% is bestemd voor de luchtpartij, op de voorgrond zie je wat aarde, want ja, de molen moet toch ergens op staan. Smits kon zich inderdaad uitleven in zijn luchten: er zijn er met meer leven en drama dan dit, maar wolken en blauwe stukken wisselen elkaar mooi af.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHoorYHZZTIQeZBR6nlc7_cq2oD0BEtaD1jxHVgsmvzr7Ai6PcFvNAZ_YDL6LjaIxY-8Yb02wdh-972dl3hNRQ3akcCPNsnMr6_LZ2dC3aGC6ficaiFRWuvf2RVhtEi5j2eNB8BDZqkVJHvFdZhgfEtSkmE706A2BEsYf03Q_mIf4aT337HgxsWUfYkM4U/s5472/P1010452.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHoorYHZZTIQeZBR6nlc7_cq2oD0BEtaD1jxHVgsmvzr7Ai6PcFvNAZ_YDL6LjaIxY-8Yb02wdh-972dl3hNRQ3akcCPNsnMr6_LZ2dC3aGC6ficaiFRWuvf2RVhtEi5j2eNB8BDZqkVJHvFdZhgfEtSkmE706A2BEsYf03Q_mIf4aT337HgxsWUfYkM4U/w400-h266/P1010452.JPG" width="400" /></a></div> </div><div>Jakob Smits, Molen in de Kempen, olie op doek, 1923</div><div> </div><div>Van dat leven en die afwisseling vind je niet terug in Luc Tuymans' 'Vlaams dorp'. Als je er meermaals geweest bent, herken je zonder meer Lissewege, het Vlaamse dorp dicht bij de kust. Alleen het is allemaal zo grijs, zelfs het wit van de geschilderde huizen is geen schitterend wit: eentonig komt het mij over. Natuurlijk is de kerktoren grijs, zo hoort dat tegenwoordig voor dergelijke gebouwen. De catalogus maakt je weer wat wijzer: </div><div> </div><div>'Flemish Village maakt deel uit van een reeks als reactie op de hoge scores van extreemrechts tijdens de verkiezingen van 1995. De toeschouwer moet voelen dat die dorpsidylle niets met het echte leven te maken heeft. Het beeld is vals en onecht.' Als je dat allemaal weet, kun je daar wel in komen. Tuymans staat inderdaad niet bekend als een schilder van lieflijke beekjes met drinkende koeien en zwemmende eenden en meerkoeten: daarvoor moet je niet bij Tuymans zijn.. </div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVwfwVjImKuIqfOcW7Z4PNSi81PBJtjhMQu6dQzbtmfESLGPEodHlhkZHB5rl9lC3ATIKB9iNgrXpSw2DTeR6XYU2dee-yrysNgXqhoS4XUtcUPK6U2GdXTtQ-hpBjdhWMHWvpzOGJNSBCDBGzmHaSLQ3Zwm7uiEqltlJ5WB_ZUNd2i04cU9SmLPf3yV_9/s5472/P1010451.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVwfwVjImKuIqfOcW7Z4PNSi81PBJtjhMQu6dQzbtmfESLGPEodHlhkZHB5rl9lC3ATIKB9iNgrXpSw2DTeR6XYU2dee-yrysNgXqhoS4XUtcUPK6U2GdXTtQ-hpBjdhWMHWvpzOGJNSBCDBGzmHaSLQ3Zwm7uiEqltlJ5WB_ZUNd2i04cU9SmLPf3yV_9/w400-h266/P1010451.JPG" width="400" /></a></div><br /><p></p><p>Luc Tuymans, Vlaams dorp (Flemish village), olie op doek, 1995</p><p>In die twee maal drie schilderijen zie je in ieder geval dat de wereld, zelfs de Kempen, op zo'n honderd jaar heel erg veranderd is. Problematischer is hij geworden, vind ik, tenminste dat.<br /></p></div>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-6998440901212685572023-09-08T04:28:00.050-07:002023-09-20T00:03:29.096-07:00KaVaGe en WissArt: Schilderachtig in 't Kasteel de Renesse<p>Op facebook had ik al een hele tijd gemerkt dat twee van mijn oud-leerlingen hun tijd zinvol doorbrachten met schilderen: KaVaGe en WissArt zijn hun pseudoniemen. Omdat zij met een schuilnaam actief zijn, zal ik hun echte namen ook niet prijsgeven: je hoor respect te hebben voor de keuze van de kunstenaar. Wel kan ik zeggen dat de eerste een vrouw is, de tweede een man. Zij zijn op de middelbare school afgestudeerd in 1985: dat geeft je enig idee van hun leeftijd. </p><p>Op facebook like ik hun werken meestal, en als er dan vlakbij een tentoonstelling van de twee is, ben je als oud-leraar zedelijk verplicht hun werken 'in het echt' te gaan bekijken. Bij het weerzien werden herinneringen op gehaald, bijvoorbeeld dat ik de man van de twee vaak aansprak met 'Double U Double U', omdat zijn voor- en achternaam met een 'w' beginnen. Schilderen hebben ze naderhand geleerd aan de Kunstacademie van Turnhout: een hobby erbij, maar ook een manier van zelfexpressie. Mooi is dat toch?</p><p>WissArt wil zich graag bezighouden met perspectief en verdwijnpunt: zoals in een vervallen gang van een verlaten fabriek; tenminste, ik denk dat het dat voorstelt. De zoldering ziet er best vuil uit, de vloer staat onder water, alle ruiten zijn ook niet meer in orde. Dit is een excellent voorbeeld van een 'Onder-gang'. Het doek heeft overigens geen titel.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaNC5geIxXCZi_SpBS8mvKBtI7sFxBiEBJAL4_9ZpBF7fmyl50OupCGJGJBFviyJ6gqGu2mAEeM7gLmuBzHLvYpoLgALxKwoQthaaeFoEv8aZkk-qrdRL7EyyeQEFtaP5Qs8Hh-On_cZbSIGDk2AYbwY2bKYI4eQYZzAIZK1kTdcBWOM-fjUjRP6FvJLV5/s5472/P1010431.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaNC5geIxXCZi_SpBS8mvKBtI7sFxBiEBJAL4_9ZpBF7fmyl50OupCGJGJBFviyJ6gqGu2mAEeM7gLmuBzHLvYpoLgALxKwoQthaaeFoEv8aZkk-qrdRL7EyyeQEFtaP5Qs8Hh-On_cZbSIGDk2AYbwY2bKYI4eQYZzAIZK1kTdcBWOM-fjUjRP6FvJLV5/w266-h400/P1010431.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Onder-gang?</p><p>Zelf noemde WissArt het volgende werk 'Beach Peer': weer zoeken naar perspectief, diepte en verdwijnpunt, maar in een zonnigere omgeving nu. Als je ooit onder de pier van Blankenberge hebt gestaan, dan krijg je min of meer hetzelfde gezicht. Dat hadden nog mensen tegen hem gezegd, zei de kunstenaar.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1EQx0lo2TCHah9sP7aDzxa9j9M-4bwb__aQwDXUtAj2U755Psezh379M60ii8AnscGs8n_1yM8iSj0DyCBI9d16ucSXvKBNQOd9SxVYxWBgTTR8bbkU0Gt6XbaJy7dWcsaRVWPRSclLo-hHWHRRtyb_JLrcW6WL4QQc57oCovZQyMxlaFsZ2ibhW6Sqdf/s5472/P1010434.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1EQx0lo2TCHah9sP7aDzxa9j9M-4bwb__aQwDXUtAj2U755Psezh379M60ii8AnscGs8n_1yM8iSj0DyCBI9d16ucSXvKBNQOd9SxVYxWBgTTR8bbkU0Gt6XbaJy7dWcsaRVWPRSclLo-hHWHRRtyb_JLrcW6WL4QQc57oCovZQyMxlaFsZ2ibhW6Sqdf/w266-h400/P1010434.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Zonder titel (mogelijk 'Beach Peer')</p><p>Perspectief boeit WissArt enorm: van een derde werk zou je nog denken dat het geïnspireerd is door de hoogbouw aan de Belgische kust, maar het zijn geen appartementen, het gaat om hogere en lagere blokken naast elkaar. Aan de linkerkant zijn ze rozerood, aan de rechterkant blauwgrijs. Ze lijken voor een watervlakte te staan, waarin, als je goed kijkt, ze weerspiegeld worden. Door die watervlakte is het natuurlijk ook makkelijk om aan de (een) zee te denken. WissArt speelt graag met vormen, probeert na te gaan wat het effect ervan is, en dat verschilt telkens. Ik hou er wel van, zeker ook van die gesuggereerde zeekust.<br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggx3wm_KJ5JkzzEaJXKZZXoyJczqGkmMKu6XqvfE71iPxpfhI0EJxlBHQvGQb-IFHw11XtCJGSHz2VOS7SsHuDjfFHOfqh_rqsRfUt_uXYovm4BTAFsV5NeKt6VEH0MyHcHZDgrLfUD7HhpQNIiZ3owm1eafN70R4AYP7xVeVT7_R87_zm0ry5FstP20XX/s5472/P1010435.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggx3wm_KJ5JkzzEaJXKZZXoyJczqGkmMKu6XqvfE71iPxpfhI0EJxlBHQvGQb-IFHw11XtCJGSHz2VOS7SsHuDjfFHOfqh_rqsRfUt_uXYovm4BTAFsV5NeKt6VEH0MyHcHZDgrLfUD7HhpQNIiZ3owm1eafN70R4AYP7xVeVT7_R87_zm0ry5FstP20XX/w400-h266/P1010435.JPG" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> </td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> </td></tr></tbody></table><p>Zonder titel (rechthoekige vormen en hun weerspiegeling)</p><p>KaVaGe is geïnspireerd door andere vormen, door bloemen, bloemblaadjes en de natuur, maar dan niet op een realistische manier. Een werk deed mij onmiddellijk denken aan Georgia O'Keeffe: dat hadden nog mensen tegen haar gezegd. Maar de kunstenares stelde ook dat zij eerst het schilderij had gemaakt, en dan pas de Amerikaanse kunstenares had leren kennen. Rood en roze:het is bijna een roos, maar toch is het iets anders. Warme kleuren zijn het in ieder geval, mooi op het doek gezet. Aantrekkelijk toch? Vind ik dan.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpVX6_XgyZOa4E44j-KrCVCCGLnxEqRPjSY6k3-Efr_4ghsl-fQ3aMkFv8BXi2T5kxjwN4tmJoyQgGOzjz57R0JBtkVSDb5iDZzRnHkr17MFB7dhTFvx4d1BmI77tUteWWneQ86Ih5Jo6usp_gUe8VRnJDLWcqLUECWs9ocqqfbeoCI0WwKAKj7u4AEENa/s5472/P1010433.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpVX6_XgyZOa4E44j-KrCVCCGLnxEqRPjSY6k3-Efr_4ghsl-fQ3aMkFv8BXi2T5kxjwN4tmJoyQgGOzjz57R0JBtkVSDb5iDZzRnHkr17MFB7dhTFvx4d1BmI77tUteWWneQ86Ih5Jo6usp_gUe8VRnJDLWcqLUECWs9ocqqfbeoCI0WwKAKj7u4AEENa/w400-h266/P1010433.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Zonder titel</p><p>Wat ook aan bloemen doet denken, zijn de twee volgende werken. Centraal in het werk zie je een aantal bloemblaadjes, rood en bruinig, weer warm van kleur, zoals ze niet voorkomen in een boeket samengesteld door een bloemist. Hier is de fantasie van de schilderes aan het werk geweest. Aan de linkerkant boven zie je groene blaadjes, aan de linkerkant onder roze blaadjes. Rechts boven zie je een kleine bruine vlek, rechts onder iets wat op een grijze kastanje zou kunnen lijken, maar het waarschijnlijk niet is: ik zeg maar wat ik er in kan zien. Die vier punten, twee blaadjes en twee vlekken, lijsten de bloemblaadjes in, houden het werk in evenwicht. Zal ik maar zeggen dat ik dit een geslaagd werk vind? En dat ik daar een zekere mate van tederheid uit zie stralen? Mooi toch?<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5QatBDvvmOZ7ZYE7d3gsMxVI90LEpjvIycrN82erd7Pmnla4oFFXVxtgZx_P_WPbWZug-9W1m-vFlcRIowjrWAZU5VP2Ac3RvzLAZyR9EpH643hPc8T1ygD0l1eaVZMaT70-l4tdYZBiH7QAxWWx71MyukQPxGn1MLdwgAa6Qke0EQwnFLVc3Gpns9hWF/w266-h400/P1010436.JPG" width="266" /></div><p> Zonder titel</p><p>Zo is er nog een variatie op hetzelfde thema: rode bloemblaadjes, weer bruin erbij, en grijs volgens mij (mijn kleurenzicht wil nogal eens afwijken). Wat ik daar ook treffend in vind is het geraamte van een blad van een boom: je ziet alleen de nerven van een afzonderlijk blad. Vergankelijkheid kun je erin erin, fragiliteit van de natuur bijvoorbeeld. En die tederheid weer, vind ik.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHgn5AV0JjG7ZHszzV6RiNw4sbv810TTOO5i8Q_jJ0qL9oeuBqO2DnP40Sm1666cLWMadVY2VgZrOk1xU8qY0EHnwA5yvT2iqyk6Xpk1Wse1NTyEGHVMYThCLvmFtUmL3JDdSayirhXgGa9809X_gLeZCNQJIXWPP11r8xVPLvUASxfKa8_VL7KGo4HIXJ/s5472/P1010427.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHgn5AV0JjG7ZHszzV6RiNw4sbv810TTOO5i8Q_jJ0qL9oeuBqO2DnP40Sm1666cLWMadVY2VgZrOk1xU8qY0EHnwA5yvT2iqyk6Xpk1Wse1NTyEGHVMYThCLvmFtUmL3JDdSayirhXgGa9809X_gLeZCNQJIXWPP11r8xVPLvUASxfKa8_VL7KGo4HIXJ/w266-h400/P1010427.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Zonder titel</p><p>Zo is mijn bezoek aan de tentoonstelling van mijn twee oud-leerlingen echt de moeite gebleken. Je ziet ook duidelijk andere talenten van wie je vroeger voor je had: je onderwees ze Nederlands of Engels, maar 'there are more things in Heaven and Earth, Horatio, than are dreamt of in your education', om eens een vers van Shakespeare te parafraseren. En dat te zien stemt de burger zonder meer tevreden. Wat moeten we nog meer hebben?</p><p>De uitsmijter kwam van KaVaGe: ze had eens een opstel van mij teruggekregen waarvan de eerste bladzijde vol rode strepen en doorhalingen stond. Ik verbaasd: zoiets was niet mijn gewoonte. Boven aan de bladzijde had ik mijn excuses neergepend, en daarbij de oorzaak van al dat rood bekend gemaakt: 'Sorry, Noortje heeft weer toegeslagen.' Mijn dochter Noortje moet toen zo'n twee en een half jaar geweest zijn: ik was dat alles glad vergeten. Maar mijn oud-leerling stond dat 'once in a lifetime' nog altijd bij. Tot vreugde van ons drieën natuurlijk!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-55549848831232195202023-09-02T07:14:00.193-07:002023-09-05T01:18:17.579-07:00Koraalcactus<p>Laat ik het nu eens hebben over wat ik altijd een nederig plantje heb gevonden: ik had in de Priba ooit een vetplantje gekocht. Dat kost niet veel, en je hebt weer wat groen in huis. Het stond op mijn salontafel, bleef groen, maar groeien deed het niet: van weinig geld kun je niet veel verwachten. Tot ik het een paar maanden geleden, om welke reden weet ik niet meer, op de vensterbank zette, aan de noordkant van mijn appartement; direct zonlicht verdraagt het plantje niet. En wat gebeurt? Het plantje dat altijd zo zichzelf was gebleven, dat wil zeggen nooit tekenen van overvloedig leven en groeilust had vertoond, verandert van tactiek: van onopvallend bosje groen krijgt het scheuten in alle richtingen, het wordt groter en groter, zodanig zelfs dat ik er duidelijke foto's van kan maken, en op de computer onder 'vetplanten' kan zoeken hoe dat vroegere onooglijke ding, dat nu duidelijk ooglijk is geworden, toch mag heten. Dingen benoemen is orde in de chaos brengen, dat is algemeen geweten. Met zijn wetenschappelijke naam heet dat vroegere bescheiden groentje 'Rhipsalis baccifera oasis', wat best een mondvol is voor het eens zo nietige ding.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifcxLb-3KCiA3t5asuT_pMRGmjgIUE7vVqBKtetacvdLSSFPWI66EqS6hn5btc9iiTae9zewjUgS9FmbAuy1DXzaD9iLmWHnyRIzoqCaR1R9auLGrFEusHoxWFxJzx29Gv_9nIsTRFumlU3qLmaXKIYz2xswDYnhsVgYyn6QF9m5vTMiiyt_PQdPrcnJvA/s5472/P1010384.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifcxLb-3KCiA3t5asuT_pMRGmjgIUE7vVqBKtetacvdLSSFPWI66EqS6hn5btc9iiTae9zewjUgS9FmbAuy1DXzaD9iLmWHnyRIzoqCaR1R9auLGrFEusHoxWFxJzx29Gv_9nIsTRFumlU3qLmaXKIYz2xswDYnhsVgYyn6QF9m5vTMiiyt_PQdPrcnJvA/w400-h266/P1010384.JPG" width="400" /></a></div><p>Rhipsalis baccifera oasis</p><p>Nu weet ik dus nog niets, want zo grondig is de kennis van mijn klassieke talen ook niet meer. 'Oasis' is duidelijk: het plantje groeit niet op uiterst droge plaatsen. 'Baccifera' of 'bacciferus' betekent 'bessen dragend', maar het knolletje of bolletje dat iets van een bes weg heeft, moet ik nog zien. Geheimzinnig groene levensvorm is het wel. En dan hebben we nog ''rhipsalis': dat woord komt uit het Grieks en betekent 'vlechtwerk van twijgen'. Sommige planten uit dit geslacht doen daar inderdaad aan denken.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXzeWr8hrec_qdllt0ZqYBM1PdyVFIkyfeMSR-Beyy3eSXoKBTMQCuzDfk5UOoG-ph7cBL3pxsDV4jWIU70CtXi0YJ_bs1p0AUTZME9Zn_DXPolPf2CR0SHIM1QGuVs0S54pX9BEfq5lDpDPvO8HuPH3jDIy9A5d3Zrqfs0WICdNlROYzZy4PLu_Y99knP/s5472/P1010383.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXzeWr8hrec_qdllt0ZqYBM1PdyVFIkyfeMSR-Beyy3eSXoKBTMQCuzDfk5UOoG-ph7cBL3pxsDV4jWIU70CtXi0YJ_bs1p0AUTZME9Zn_DXPolPf2CR0SHIM1QGuVs0S54pX9BEfq5lDpDPvO8HuPH3jDIy9A5d3Zrqfs0WICdNlROYzZy4PLu_Y99knP/w400-h266/P1010383.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Hier zie je het duidelijk: vlechtwerk van twijgen (eerder twijgjes)</p><p>Een Nederlandse naam heeft deze rhipsalis ook: 'koraalcactus' is dat. Geen idee of hij in koraalriffen groeit, en voor een cactus heeft hij veel water nodig, en stekels heeft hij helemaal niet. De wonderen van de natuur zijn onbegrijpelijk, zal ik maar denken. En ik heb weer plezier beleefd aan het determineren van wat er in mijn woonkamer groeit. En dat geeft natuurlijk een positief gevoel.<br /> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1iySpPq58c7DjI94yYcBwO6a1jLcqNuuy5xE6nAYAfcmAv_BrcLz-jpMf2rtmGqQcPzF9xyDUf3IXLGSvges1P8wAFg02i-sya3HL1yZAzLc9d9JHC1TZPnYiNnNxx-ncYj6IMjbWlgipyMyFhFqb3IQcWPvapc6hz-if1o5IiU3vuLvSuzAMZrB8St3G/s5472/P1010382.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1iySpPq58c7DjI94yYcBwO6a1jLcqNuuy5xE6nAYAfcmAv_BrcLz-jpMf2rtmGqQcPzF9xyDUf3IXLGSvges1P8wAFg02i-sya3HL1yZAzLc9d9JHC1TZPnYiNnNxx-ncYj6IMjbWlgipyMyFhFqb3IQcWPvapc6hz-if1o5IiU3vuLvSuzAMZrB8St3G/w400-h266/P1010382.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Foto voor op de identiteitskaart<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-39159514464807299962023-09-02T05:48:00.077-07:002023-09-05T01:03:24.954-07:00Kind met inktvlekken - Papierindustrie (Turnhout) - II<p>De arbeiders in de 19de eeuw kenden geen luxeleventje: lange werkdagen, kinderarbeid, slecht betaald, eenzijdig dieet (aardappelen en brood): de ontevredenheid van die mensen nam dan ook toe. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijwS3znp4VXUdGbQpQjB46VjXttm7--KCTP2fPskgT4HPlhsF2JyObJlFYcviuIvVT1PcNdmx-9S-B5Nani5uHVDMTbJLHHtOQzAYV5t_rmwUiH0BiwnEecqJuipgWkeSYIfZihV7pNZgxo9GDCYyYbaJYdhCj0OPwhvFgP67zo-7YiyxC-rsYX0SbCbtJ/s5472/P1010393.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijwS3znp4VXUdGbQpQjB46VjXttm7--KCTP2fPskgT4HPlhsF2JyObJlFYcviuIvVT1PcNdmx-9S-B5Nani5uHVDMTbJLHHtOQzAYV5t_rmwUiH0BiwnEecqJuipgWkeSYIfZihV7pNZgxo9GDCYyYbaJYdhCj0OPwhvFgP67zo-7YiyxC-rsYX0SbCbtJ/w400-h266/P1010393.JPG" width="400" /></a></div><p>Café De Penge - Sennes vader is kennelijk de moed verloren<br /></p><p>Ze kwamen samen in cafés, zoals in De Penge in de Lindekensstraat, vlak bij Brepols. Terzijde: het café bestaat nog altijd. Centraal voor de toog zie je drie mensen: een man met een witte boord, dat is deken Adams, voor hem de vader van Senne, en achter vaders rug Senne. Die deken Adams was niet zomaar de eerste de beste: hij trok zich het lot van het arbeidersvolk erg aan, troostte hen, spoorde hen aan, en ging samen met hen de strijd aan tegen het patronaat. Hij stierf in 1924 in Ravels, waarnaar hij in 1921 hij verplaatst was na een conflict met kardinaal Mercier, en omdat hij in Turnhout als een te lastige klant werd beschouwd. Eigenlijk was hij een geestelijke in de traditie van priester Adolf Daens uit Aalst. 'Dat hij de motor van de ontluikende christelijke sociale beweging was, werd hem kwalijk genomen'. (Turnhout in straatnamen, p. 96). Turnhout heeft een straat naar hem genoemd (waar ik nog 5 jaar gewoond heb) en een monument aan hem gewijd, maar dat stelt niet zo veel voor: dat is de man onwaardig.</p><p></p><p>Het werkvolk is niet meer te sussen of kalm te krijgen of met een kluitje in het riet te sturen, en in 1892 breekt een staking uit. Daar had deken Adams zijn aandeel in: als man van gezag en geloof gaat hij de stakers vooraf, metterdaad duidelijk makend wat christelijke naastenliefde betekent! De deken en zijn arbeiders kun je vinden in een van de smalste straatjes van Turnhout, in het Notenesgangeske, zoals mijn vader dat uitsprak, en hij was een Turnhoutenaar van 1914. Maar die plaats is goed gevonden van de tekenaar. Ik wil die man overigens complimenteren met al zijn muurschilderingen: puik werk vind ik dat.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6uAIYEvGuUefaOCssc3NTcxClG1snyxkyGReLHbIHEMH_OYnPR3uFXWGqLv0zZswk_LMaNyP8sg0U-v7-CpKAprLNmJOBwJe1pE785DGZHpc0dzRVJ97ZTO1tMvUjltAydAsGYcOT2GGoKsDyxMEq_ilVtNFdtbP9ZKKN7tc0fn8SVqqkxCGc0aRJ0fIi/s5472/P1010398.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6uAIYEvGuUefaOCssc3NTcxClG1snyxkyGReLHbIHEMH_OYnPR3uFXWGqLv0zZswk_LMaNyP8sg0U-v7-CpKAprLNmJOBwJe1pE785DGZHpc0dzRVJ97ZTO1tMvUjltAydAsGYcOT2GGoKsDyxMEq_ilVtNFdtbP9ZKKN7tc0fn8SVqqkxCGc0aRJ0fIi/w266-h400/P1010398.JPG" width="266" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Deken Adams gaat de stakers voorop...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7zW9scfpKd1jLBalHZ3uvibWO7Fmv6qBCpzI8BYVEKeq5qLYkJZS3X11j8DV6NbKCa0W7DDl0wQhf_tf1tWY3fANVUzzKf-hUrrqKjP1jbSs9zMVqgjaMUhDs6HmrvSEhaG9RVIrvtoOIF8ShWD7S5PbZ59RMaTgPYrRjE6jhhkbDVqrgwPjp04yBFZf7/s5472/P1010399.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7zW9scfpKd1jLBalHZ3uvibWO7Fmv6qBCpzI8BYVEKeq5qLYkJZS3X11j8DV6NbKCa0W7DDl0wQhf_tf1tWY3fANVUzzKf-hUrrqKjP1jbSs9zMVqgjaMUhDs6HmrvSEhaG9RVIrvtoOIF8ShWD7S5PbZ59RMaTgPYrRjE6jhhkbDVqrgwPjp04yBFZf7/w400-h266/P1010399.JPG" width="400" /></a></div><br />..die in een lange rij volgen</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Het belang van deken Adams wordt nog een beklemtoond wanneer hij tussen stakers en families zijn linkerarm omhoog steekt, het patronaat bedreigend en tezelfdertijd de verschoppelingen der aarde aanmoedigend. Als een volksleider is hij in deze vertellende tentoonstelling neergezet. Ik moet zeggen: ik kan dat best appreciëren.<br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnSCrIcVsUX_1PRCS_r8XMrQVFz9N_6vKt9Plh-7BTnf2n0IHBOzF_r91Ejt1QTj7x4f7UdCzVYUCN41irGqldbFRwZRr8upm6HXFN99Yj0w5HzVBqmywwY5B48ooSd2vNjyV5gzH6uGcIA67oLzh7-LGtXADnDQckHHDbpD0av-H58se5M5vqLfBBAkke/s5472/P1010400.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnSCrIcVsUX_1PRCS_r8XMrQVFz9N_6vKt9Plh-7BTnf2n0IHBOzF_r91Ejt1QTj7x4f7UdCzVYUCN41irGqldbFRwZRr8upm6HXFN99Yj0w5HzVBqmywwY5B48ooSd2vNjyV5gzH6uGcIA67oLzh7-LGtXADnDQckHHDbpD0av-H58se5M5vqLfBBAkke/w400-h266/P1010400.JPG" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Deken Adams blijft aansporen</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Laatste muurschildering: vier glimlachende mensen: de deken, Sennes vader, Senne zelf en zijn moeder. De staking is de moeite waard geweest, de arbeiders hebben hun slag thuis gehaald. Maar dat is het eerste succes in een strijd die nog veel langer zal duren, en die nog altijd niet gedaan is, zeker in gebieden en landen ver van ons België, waar nu de 'verworpenen der aarde' proberen te ontwaken.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV8ACFClZrZCoeJ23DcZdiGzjPDKpP-GD8X8AIP35TEktigUnhHEldbQXpv6aHnqjyTBwqrvXBjt8wnRtqOcv0zB8H3dJV5bZWmKnqwm9z0jPwoJVkZ-kgDjL4ViIb59fE7GWSYcaFiXyYLAO2WHAOTVppWXCQO2_faU-0Z8snTG-Cv9n3B85RCF1sATwQ/s5472/P1010403.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV8ACFClZrZCoeJ23DcZdiGzjPDKpP-GD8X8AIP35TEktigUnhHEldbQXpv6aHnqjyTBwqrvXBjt8wnRtqOcv0zB8H3dJV5bZWmKnqwm9z0jPwoJVkZ-kgDjL4ViIb59fE7GWSYcaFiXyYLAO2WHAOTVppWXCQO2_faU-0Z8snTG-Cv9n3B85RCF1sATwQ/w400-h266/P1010403.JPG" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">De staking is kennelijk goed afgelopen</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">En waarom het verhaal 'Kind met inktvlekken heet'? Wanneer Senne na een tijd met inkt mag beginnen te werken, morst hij natuurlijk op de vloer en op zijn kleren. Vandaar dus.<br /></div>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-42902863925750286342023-09-01T07:02:00.010-07:002023-09-04T07:01:04.303-07:00Kind met inktvlekken - Papierindustrie (Turnhout) - I<p>Op dit ogenblik loopt in Turnhout de tentoonstelling, het verhaal 'Kind met inktvlekken': het is een evocatie van de papierindustrie in onze stad op het einde van de negentiende eeuw, met de miserabele werkomstandigheden, slechte lonen, kinderarbeid, de eerste pogingen tot verzet, met ook nog een pastoor die de arbeiders metterdaad troost, maar zeker ook steunt en ze met raad en daad bijstaat. Samen met Yves heb ik die wandeling ook ondernomen: ik ben van Turnhout, mijn vader heeft ongeveer heel zijn leven bij Brepols gewerkt, en mijn broer kwam ook in drukkerijen aan de kost. Ik kan 'Kind met Inktvlekken' moeilijk overslaan alsof het mij niet aangaat.<br /></p><p>Op die wandelingen kom je geregeld muurschilderingen tegen, van de hand van stripauteur Dido Drachman, en het verhaal achter dat alles is van schrijver Paul Govaerts, een oud-leerling zowaar! De vertelling wordt op je smart phone geladen, en als je dicht genoeg bij zo'n schildering bent, begint die phone te vertellen. (In de beste der werelden is dat; meestal moet je zelf ook nogal wat zoeken, maar daar gaan we niet over klagen). Vertrekken doe je aan het Museum van de Speelkaart, en algauw zie je de eerste muurschildering: een goed geklede dame die met harde hand de fabriek leidde. Mevrouw Dessauer is dat, door iedereen 'de patronne' genoemd. Door het raam waar ze voor zit, zie je de zuidkant van de Grote Markt, tenminste mij lijkt dat toch zo te zijn.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY96CZEYSxY8DTHioo9Cx4e0v7xFHtFDonlltot-kNAWbr9uIyDE9By96hKoXE3PoE10fsDCTSqusJgSeEBHRGMb0JbegWgY1m3V5GWPJbqN4XQDXYiYgrQbYh4xuC24GPO8GrUeYTJjiwOo8PwRFmsluW9QMNI8sag6WqGEkn44wGLFf520CC8jvRejuk/s5472/P1010386.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY96CZEYSxY8DTHioo9Cx4e0v7xFHtFDonlltot-kNAWbr9uIyDE9By96hKoXE3PoE10fsDCTSqusJgSeEBHRGMb0JbegWgY1m3V5GWPJbqN4XQDXYiYgrQbYh4xuC24GPO8GrUeYTJjiwOo8PwRFmsluW9QMNI8sag6WqGEkn44wGLFf520CC8jvRejuk/w400-h266/P1010386.JPG" width="400" /></a></div><p>Mevr. Dessauer, genoemd de 'patronne'</p><p>In haar buurt krijg je dan het portret van Senne, het kind met de inktvlekken. Grote ogen heeft hij, hij kijkt vragend de wereld in, zo van 'moet dat zo voor de rest van mijn leven', zijn mond het tegendeel van een glimlach, zijn lange broek iets te kort, en op klompen: voor fatsoenlijke schoenen was er natuurlijk geen geld. Miserabilisme is hier geschilderd, een sterk contrast met mevrouw Dessauer. Variatie op 'meester en knecht' is het, hier 'patronne en kind van arme luizen.'. Het verhaal speelt zich af in 1892, zo verschrikkelijk lang is dat ook weer niet geleden.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJarFEYJjG44eYVlng2m_8aYdHU_btK-UVMaSjhlzodfc_HBj3e2UTNdUtlv4RJ84aiYJal-w-YTdO5XxQhDF3kdf48VzJ7FsEM-tbU6fhucRCwB7D391tjS7kz6d7JMgG3q5L3-1aIaWynYN82C4O2yJ-wfFbY6ef6qRULjXXK-nUJdRnB5uDGX-Qabdx/s5472/P1010387.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJarFEYJjG44eYVlng2m_8aYdHU_btK-UVMaSjhlzodfc_HBj3e2UTNdUtlv4RJ84aiYJal-w-YTdO5XxQhDF3kdf48VzJ7FsEM-tbU6fhucRCwB7D391tjS7kz6d7JMgG3q5L3-1aIaWynYN82C4O2yJ-wfFbY6ef6qRULjXXK-nUJdRnB5uDGX-Qabdx/w266-h400/P1010387.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Senne, het kind met de inktvlekken</p><p>In de Driezenstraat hangt het interieur van Sennes familie: vader en moeder, op de voorgrond Senne, allemaal rond de Leuvense stoof staand of zittend. Een stoel, voor de rest zie ik geen meubelen: armoe troef, dat is zeer duidelijk!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaeV-JOAqehYzOXuzHJmZMyqMt5_mudeMSQQ_xlja840-PF_ResUGOYdOGzgObKWZzrERtgLDP4bzOsqqvZd6QsxKKPoP6tPWeZWEaMKCq5PArHc0UVkVd5ZJnrSf8l5U3IOtzDhSTScVaAVYGHuCDA1h4Z3Dc4gXXrRFMBRC5nx9qhM_JWt8STXHex2x6/s5472/P1010388.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaeV-JOAqehYzOXuzHJmZMyqMt5_mudeMSQQ_xlja840-PF_ResUGOYdOGzgObKWZzrERtgLDP4bzOsqqvZd6QsxKKPoP6tPWeZWEaMKCq5PArHc0UVkVd5ZJnrSf8l5U3IOtzDhSTScVaAVYGHuCDA1h4Z3Dc4gXXrRFMBRC5nx9qhM_JWt8STXHex2x6/w266-h400/P1010388.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>'Armoe troef' bij Senne thuis</p><p>Op een bepaald ogenblik is er brand bij Brepols, de kleine Senne redt daar iemand, maar raakt daarbij zelf gewond, zijn vader draagt hem naar het ziekenhuis (in de vlam links) waar hij naast het bed van zijn zoontje zit (vlam rechts). Voor de heldendaad van Senne krijgt de vader naderhand 1 frank, waarop de vader in woede ontsteekt zich roepend afvraagt of zijn zoon dan niet meer waard is. Je krijgt bij de wandeling ook een exemplaar van 'De Kempenaar' van 20 februari 1892: Daar kun je lezen over de 'Groote Brand bij Brepols': daarin leer je dat er geen dodelijke slachtoffers zijn gevallen, en dat het werk zo spoedig mogelijk hervat zal kunnen worden. De zorgen in 'De Kempenaar' zijn vooral materieel. Op dezelfde bladzijde staat een verslag over 'Mevrouw Dessauer in Levensgevaar'. Het paard dat haar koets trok is op hol geslagen, maar door enige moedige burgers tot staan gebracht, en mevr, Dessauer is gered. Die moedige burgers 'ontvingen eene goede beloning'. De mevrouw wordt 'de achtbare dame' genoemd. Merkwaardig dat deze bladzijde van het krantje zo correct de mentaliteit en de opvattingen van toen weergeeft.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO1g47fdAiDkFWBoECnn2SYuYmUjokYGfhbNxWaLUm7SxLzXl0CtgI7uJBDcpr10UvONw6IKJ6kAy-Z2NG6YSRnC_vUbxgmIVVdy-W3L2P6owHJOe3hQU90s_Yx9fi9IiLYyy40m865GxE4TuWuwGpyvPNm9ev7TdYduwuUsOQ8JVRFR8NBgoH8HPQlp49/s5472/P1010391.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO1g47fdAiDkFWBoECnn2SYuYmUjokYGfhbNxWaLUm7SxLzXl0CtgI7uJBDcpr10UvONw6IKJ6kAy-Z2NG6YSRnC_vUbxgmIVVdy-W3L2P6owHJOe3hQU90s_Yx9fi9IiLYyy40m865GxE4TuWuwGpyvPNm9ev7TdYduwuUsOQ8JVRFR8NBgoH8HPQlp49/w400-h266/P1010391.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Brepols brandt - links: vader draagt Senne naar het ziekenhuis, rechts: vader waakt bij het ziekbed van Senne</p><p>Een muurschildering bevindt zich in de Uitbreidingsstraat, dat is net over de vaart, in de nabijheid van Brug I. Ik heb het over dat werk al eens gehad, maar toen wist ik nog niet dat dat tot deze reeks behoorde. Ik heb er toen van gemaakt dat een meisje op de bagagedrager van een fiets zit, en dat de man aan het stuur met haar ergens naartoe rijdt. Nu blijken er volgens enige uitleg volgende thema's in verpakt te zijn: inspanning, opoffering, verbondenheid, kindsheid. En die zitten in de twee figuren. De schepper van dit beeld in de Spanjaard Zésar Bahamonte, en dat werk misstaat in de hele reeks helemaal niet, een beetje symbolischer is het, dat wel.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioNb9g-IP0spRIjN8X9r1apWOsfMdkN_vrC9qlD64BlMJDJuFhWXOssxqxZ6i4Tl08W-sdmmFXGa0_bhkogREpyECNgiuHidENDFJuYP5ZtkneBJqJLBeZa-iOuviA2HqTezEvZOGVYSLzAAcaJQAO_LolSdD2uYLF1HfU9m4qVbHPV2dVe2iX6h9_E2EH/s5472/P1010392.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioNb9g-IP0spRIjN8X9r1apWOsfMdkN_vrC9qlD64BlMJDJuFhWXOssxqxZ6i4Tl08W-sdmmFXGa0_bhkogREpyECNgiuHidENDFJuYP5ZtkneBJqJLBeZa-iOuviA2HqTezEvZOGVYSLzAAcaJQAO_LolSdD2uYLF1HfU9m4qVbHPV2dVe2iX6h9_E2EH/w266-h400/P1010392.JPG" width="266" /></a></div><p>Zésar Bahamonte: Inspanning, verbondenheid</p><p>Het tweede deel van de wandeling, daarover vertel ik in een tweede tekst. Tot straks!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-25090397076674288732023-08-27T07:16:00.002-07:002023-08-27T07:16:48.828-07:00Aan de rand van het land - Toen het nog geen zomer was / Wortel Kolonie<p>Verleden zondag - rond 20 mei was het toen - kregen we nog eens een dag die de mensen naar buiten lokte: zonnig, zo goed als geen verkillende wind en dus aangenaam van temperatuur. Nou, dan is het tijd om de scootmobiel in de auto te zetten, zachtjes, zeer zachtjes, en een stukje natuur op te gaan zoeken. Laat ik maar eens naar Wortel Kolonie rijden: verleden jaar ben ik daar door de lange hete zomer nauwelijks geweest, nu moet het er anders uitzien, want regen hebben we inmiddels in overvloed gehad. Dat is bijvoorbeeld te zien aan het eilandje in het midden van Bootjesven: 'lush' noemen ze dat in 't Engels, wij zeggen 'weelderig', 'welig tieren' doet het groen. En dat stuk natuur is ook zo prachtig, schoongewassen door de regen.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwJZnQigFyLSyZaBeGRiQd-8wQO-_VTOuynyvSek2wXyPdWVF8fYDeG0tNCrq-B_xgkLNyuc-EA3E00H3t2gSbnPxM9JlUfeMDTceqy_V6Xaz2Fyybd3bESDP4iFjLxzHHqo-iB9Nqfso3Gr9adZKTlvmBkRSzh57esE0PzAj6Kv4iLXSCzcHi4dO6LsjU/s5472/P1010088.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwJZnQigFyLSyZaBeGRiQd-8wQO-_VTOuynyvSek2wXyPdWVF8fYDeG0tNCrq-B_xgkLNyuc-EA3E00H3t2gSbnPxM9JlUfeMDTceqy_V6Xaz2Fyybd3bESDP4iFjLxzHHqo-iB9Nqfso3Gr9adZKTlvmBkRSzh57esE0PzAj6Kv4iLXSCzcHi4dO6LsjU/w400-h266/P1010088.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Het eilandje in Bootjesven </p><p>Een door mij geliefkoosd pad in Wortel Kolonie is de Grensdreef: veel dichter kan een wandelweg niet tegen de grens liggen. Tot zo'n 10 meter ten noorden van de dreef ben je nog in België, dan stuit je op een draadafsluiting zoals bij weilanden, alleen is het geen prikkeldraad. Nederland wil kennelijk geen geblesseerde Belgen: in het grensgebied hoort het rustig te blijven, 1830 is over 7 jaar al tweehonderd jaar geleden, die strijd is gestreden. Overigens doet dat 'grensgebied' mij denken aan De Nieuwe Snaar die een lied hadden waarin onder andere voorkwamen 'Jappen uit het grensgebied' en 'Lappen uit het grensgebied'. Maar die twee nationaliteiten hebben met dit grensgebied niets te maken. <br /></p><p>Natuurlijk zie je weer allerlei dieren: konikpaarden, maar daar heb ik het al eens over gehad, en 'grauwe ganzen'. Je hebt Canadese, Nijlganzen en nog wat variëteiten: ik heb vier grauwe ganzen op de gevoelige plaat gelegd, de soort die hier inheems is. Hun voedsel bestaat vooral uit gras: grazen is dan ook een van hun geliefkoosde bezigheden. Je hebt halftamme van die vogels, maar ook wilde. De halftamme blijven hier het hele jaar, de wilde zijn meestal maar wintergasten.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienBtDXiHnylJAvcm1TBgnZl-GHfAGA8fuakLIQmK-pqHGJcmbLYv53OzVAIXrka4tB-DEe_PJJnMu4yVIqls-4-vAgAAmUFZmU8HuyxATU2oyUezCXcAXBJRZ9jupmw7Vnaf_rKH_ToH4UmRihVc99PxY1-lVqi4XEYbMXsgyGxPJD_oR32ndwPxgsU_m/s5472/P1010092.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienBtDXiHnylJAvcm1TBgnZl-GHfAGA8fuakLIQmK-pqHGJcmbLYv53OzVAIXrka4tB-DEe_PJJnMu4yVIqls-4-vAgAAmUFZmU8HuyxATU2oyUezCXcAXBJRZ9jupmw7Vnaf_rKH_ToH4UmRihVc99PxY1-lVqi4XEYbMXsgyGxPJD_oR32ndwPxgsU_m/w400-h266/P1010092.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>Vier grazende grauwe ganzen</p><p>Het is hier ook geen kunst een forse bremstruik te spotten: zijn bloeitijd is april-juni. Ik geloof dat brem de eerste grotere plant was die mijn vader me bij naam noemde:jeugdherinnering dus. Opvallend is hij natuurlijk ook, als hij in volle bloei staat en zoals hij op de foto staat te poseren: schitterend geel, en laat geel nu een van mijn lievelingskleuren zijn. (De andere is blauw: mogelijk ben ik een gereïncarneerde Zweed.) als er zo'n aantal struiken bij elkaar staan, lijkt de zon op aarde te schijnen: de kleur komt overeen, de hitte gelukkig niet. Een woord voor brem in het Latijn is 'genista', en uit L.P. Boon herinner ik me dat brem in het Aalsters 'ginst' is. Goed opgeleid dialect, dat Aalsters.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHVUCDHvfhUD7DuYdemNrxheFmn7Uh7GfwMxLi4rgegkFXevbUCXzMMADEIctDDRenkVLcUJbCjeBpFo6NwafKk_lj5Q9TJKwRnbkkk7MsHIcrwIlxbtKzcxtiP92VHS-152KkBV8zy4TEXODPUitz-CYXziXGnf57kWwcgFeMO3jUe-rRvpQVJpwuh4C/s5472/P1010094.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHVUCDHvfhUD7DuYdemNrxheFmn7Uh7GfwMxLi4rgegkFXevbUCXzMMADEIctDDRenkVLcUJbCjeBpFo6NwafKk_lj5Q9TJKwRnbkkk7MsHIcrwIlxbtKzcxtiP92VHS-152KkBV8zy4TEXODPUitz-CYXziXGnf57kWwcgFeMO3jUe-rRvpQVJpwuh4C/w400-h266/P1010094.JPG" width="400" /></a></div><p>Voorspoedige bremstruik</p><p>Berken kom je natuurlijk ook tegen: die zie je overal, dat is pioniervegetatie, zoals dat heet. Maar in Wortel staan twee speciale naast elkaar, alsof ze proberen een tweeling te zijn: helemaal van boven hebben ze allebei een kruintje, maar daaronder een lange, naakte en natuurlijk witte stam. Siamese berken zijn het niet, want ze staan apart, maar ze hebben wel iets, deze twee.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUnRncvQ2wyOvKOW2OOJOhMobAhY16-abbYs2sTpSGRHRp3Bo-K05Mn5rrO7RoZVLD512enStKTCaOmPOunjOHcohhOSA3tKFDHxoco9HiLg0WzfHxGntMHhdZdJH5uX0JJDIX0kCrtwfVwvx17VzU5_TlkpjQXMIX8d_03m9K2JB-BBzpjmuCgLKYS3pM/s5472/P1010093.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUnRncvQ2wyOvKOW2OOJOhMobAhY16-abbYs2sTpSGRHRp3Bo-K05Mn5rrO7RoZVLD512enStKTCaOmPOunjOHcohhOSA3tKFDHxoco9HiLg0WzfHxGntMHhdZdJH5uX0JJDIX0kCrtwfVwvx17VzU5_TlkpjQXMIX8d_03m9K2JB-BBzpjmuCgLKYS3pM/w266-h400/P1010093.JPG" width="266" /></a></div><p>Witte, naakte berken</p><p>Naast de Grensdreef is na de voorbije regenperiode weer een flink drasland te zien: het lijkt op een ven, maar is het niet. Als een een tijd droog en warm is, trekt al dat water weg, en staat drasland droog. Maar wanneer het in het voorjaar nat genoeg is, dan klinkt die plas alsof alle kikkers van Wortel, Hoogstraten en Minderhout daar verzamelen hebben gekwaakt: vermenigvuldigen is daar dan aan de orde van de dag, de week en nog langer. Je hoort daar de natuur luidkeels ontwaken.<br /></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFo9WZmdaGzlQ2Qghv2VoNttivnnD3dJZ6g-gCA-l-zhGXoaYAKZtHupItPEYsWgmN4I5q1qSaKQXph5jiYotzn3QK3w6CgAWik9Un6D1WhGOTFI2iTd1MwCu37UrULLSsC27aVpc42y8Pu6ECmz4b7KAvfZRHN_X6GCpEahBW36bMNk1F96LNCAE4eJCj/s5472/P1010095.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFo9WZmdaGzlQ2Qghv2VoNttivnnD3dJZ6g-gCA-l-zhGXoaYAKZtHupItPEYsWgmN4I5q1qSaKQXph5jiYotzn3QK3w6CgAWik9Un6D1WhGOTFI2iTd1MwCu37UrULLSsC27aVpc42y8Pu6ECmz4b7KAvfZRHN_X6GCpEahBW36bMNk1F96LNCAE4eJCj/w400-h266/P1010095.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Drasland naast de Grensdreef</p><p>Naast de Grensdreef ligt tenslotte toch een ven, op de Nederlandse kant dan. Hoe het ven heet, weet ik niet, maar het ziet eruit zoals zijn Belgische of Vlaamse collega's: begroeiing langs de oevers, een leuke wateroppervlakte, en ven zoals een ven hoort te zijn.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG5rMH2SGFKsgCe2ms1UiO4sJpvYb5kajQHa2qsokkXZWXqxI2JGdYvexhhYIkZWaRfjvLJ9vlaS9jrrPb6-nDMrgT_tkBGs7KzD9J9NFnDOZpIxlIYsSNijJAb-t0dc-BnRc0ES-oF0qtWXifFPJjh6PJ3BXEqiw10qM2YNZc3fHm6NKnsKvE2yCLh40d/s5472/P1010096.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG5rMH2SGFKsgCe2ms1UiO4sJpvYb5kajQHa2qsokkXZWXqxI2JGdYvexhhYIkZWaRfjvLJ9vlaS9jrrPb6-nDMrgT_tkBGs7KzD9J9NFnDOZpIxlIYsSNijJAb-t0dc-BnRc0ES-oF0qtWXifFPJjh6PJ3BXEqiw10qM2YNZc3fHm6NKnsKvE2yCLh40d/w400-h266/P1010096.JPG" width="400" /></a></div><p>Nederlands ven, vlak tegen de grens</p><p>Op een bord laat 'Staatsbosbeheer' weten dat dit 'Kwetsbaar gebied' is, en dat je er 'Geen toegang' hebt. Overtreders zullen voor hun straf of beloning met 'Art. 461 Wetboek van Strafrecht' te maken krijgen. Wie wil zwemmen, zal naar andere plassen moeten, die hebben ze in Nederland trouwens genoeg. Dergelijke borden heb ik in het Turnhoutse Vennengebied nog nergens zien staan: ons gebied is misschien niet kwetsbaar?<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0lICCNTDQh5R3cQmVAnUfc8qp_ScS1vIYlfaorHruEcTPD_8834RLXosFVvDbBB4tIpU5KnYRCYXJPQ1NUny8zzhaA4rXyl0ODTUQW4xC5tl5XJd1WZaRs2kgAaYpMDJ6zDeQtnEeVVgGThAQHHBSFL6nTumpFd6wCcAMZ2y2ju6NpUnGDcoeQbFdR1-/s5472/P1010097.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0lICCNTDQh5R3cQmVAnUfc8qp_ScS1vIYlfaorHruEcTPD_8834RLXosFVvDbBB4tIpU5KnYRCYXJPQ1NUny8zzhaA4rXyl0ODTUQW4xC5tl5XJd1WZaRs2kgAaYpMDJ6zDeQtnEeVVgGThAQHHBSFL6nTumpFd6wCcAMZ2y2ju6NpUnGDcoeQbFdR1-/w400-h266/P1010097.JPG" width="400" /></a></div><br /> Aan het lettertype zie je ook dat dit Nederlands is<br /><p></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-50530441870643821012023-08-24T04:49:00.000-07:002023-08-24T04:49:08.902-07:00Hendrik Marsman - Landschap<p>Elke dag krijg ik op facebook door 'Het mooiste gedicht' een vers toegestuurd. Een paar dagen geleden was dat 'Landschap' van Hendrik Marsman. Ik heb de laatste twee teksten over 'De schoonheid van het Vennengebied' op mijn blog geplaatst, en voelde mij onmiddellijk tot dit gedicht aangetrokken. Het is mooi in zijn eenvoud. Hier volgt de tekst:</p><p><b> </b></p><p><b>Landschap</b></p><p>In de weiden grazen</p><p>de vreedzame dieren;</p><p>de reigers zeilen</p><p>over blinkende meren,</p><p>de roerdompen staan</p><p>bij een donkere plas;</p><p>en in de uiterwaarden</p><p>galopperen de paarden</p><p>met golvende staarten</p><p>over golvend gras.</p><p><br /></p><p><br /></p><p>Ik geef toe het Vennengebied is nog iets anders, en ik zou er niet zoals Marsman over kunnen schrijven, maar ik ben dan ook geen dichter.</p><p>Andere zeer bekende gedichten van hem zijn 'Lex Barbarorum' en 'Denkend aan Holland'.<br /></p><p>Hij is jong gestorven, op zijn 40ste: hij vluchtte uit Frankrijk voor de oorlog weg - hij wilde Engeland bereiken - maar het schip waarmee hij voer, werd getorpedeerd. Acht overlevenden waren er, maar daar waren Marsman en zijn vrouw niet bij.<br /></p><p>Uiterwaard: strook land langs een rivier tussen de langere zomerdijk en de hogere winterdijk die bij een hoge waterstand vol loopt. Uiterwaarden zijn waterbergingsgebieden: het teveel aan rivierwater kan hier zonder schadelijke gevolgen opgevangen worden.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-55041633219490308842023-08-23T07:33:00.002-07:002023-09-02T05:49:16.440-07:00Het begijnhof van Sint-Truiden revisited.<p>Zeven jaar geleden ben ik al eens een keer in de begijnhofkerk van Sint-Truiden geweest: alleen was ik, met een zeer goede en enthousiaste gids. Verleden weekend ben ik ze nog eens bezocht, met een tiental uitgelezen vrienden. De gids mocht er weer zijn: ze hebben er goeie daar in Sint-Truiden, en ze kunnen met verve vertellen over de muurschilderingen die de kerk zo speciaal maken. Ze kwamen tot stand van ong. 1300 tot in het begin van de 17de eeuw.</p><p>Over die muurschilderingen vind je elders in deze blog teksten (in het jaar 2017), nu wil ik het over een wijkruis en over een niet afgewerkt tafereel hebben. Het woord wijkruis heb ik verleden zaterdag voor het eerst gehoord: het heeft niets te maken met 'wij' als 1ste persoon meervoud van het persoonlijk voornaamwoord, dat niet. Het verwijst naar 'wijden, inzegenen', het is een zogenaamd apostelkruis, of een van de 12 gewijde kruisen op de binnenmuren van een geconsacreerde kerk. Ze hebben de vorm van een Grieks kruis, dat wil zeggen dat de vier armen even lang zijn: zo krijg je een mooie symmetrie.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPykTZVmmSvCXDTap3OTPn4U1yCQq9Rl9Qhe4G_WXozT8_CeGk1iz9VK8brnCc4bx8jUhKss048QXk0nKEWMHEzSnUJYYb_TT8md_oO5wvC9lCkHYvnYddn0cEwGNiESJCC-fU2oYbUbZjJww1dOHhpAonLyyPOBMnb7LOuAldAz5y4v61-AuzRVCWGW9J/s5472/P1010358.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPykTZVmmSvCXDTap3OTPn4U1yCQq9Rl9Qhe4G_WXozT8_CeGk1iz9VK8brnCc4bx8jUhKss048QXk0nKEWMHEzSnUJYYb_TT8md_oO5wvC9lCkHYvnYddn0cEwGNiESJCC-fU2oYbUbZjJww1dOHhpAonLyyPOBMnb7LOuAldAz5y4v61-AuzRVCWGW9J/w400-h266/P1010358.JPG" width="400" /></a></div><p>Een van de twaalf wijkruisen (rechts van het altaar)</p><p>Een tafereel dat niet gerestaureerd is, enkel de tekening is blootgelegd, stelt volgens mij het martelaarschap van een mij onbekende heilige voor. Links van de zuil zit een vrouw te bidden en te smeken van 'laat hem toch leven', maar de tragedie speelt zich rechts van de zuil af. De rechtstaande man heeft een lang zwaard in zijn rechterhand, en dat zal met kracht gestoken worden in de plaats waar de kleine hersenen van de martelaar zitten. Het slachtoffer zit voorovergebogen op zijn knieën, vol schrik voor wat gaat komen. Het gebed van de vrouw haalt niets uit, want de punt van het zwaard is nauwelijks nog 5 centimeter boven de nek van de martelaar. De hoed van de geweldenaar lijkt mij alleszins geen middeleeuws hoofddeksel: ik zou dat laatste kwart 16de, misschien zelfs 17de eeuw dateren. Het zou interessant zijn te weten waarom dat martelaarschap niet verder is ingekleurd, maar ik weet het uiteraard niet.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH8OO0e8VZbB-65rRqnmlxpE-Tyy5Tyiaez9Kw_NxYfXTTuhXKv8DVSFM3Pj9fovuezOy4Gk1A4olKMYIq8Z0uS204r0DCNTD_8NlVpbe7d8fIx9yng6JBvoZlTTU66oSGFcXAUoIrR1Ux18wn8rhFBozvL_poTFqVFX0p5W3LEj4_RWx8T8BJdXQ0Wlgg/s5472/P1010362.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH8OO0e8VZbB-65rRqnmlxpE-Tyy5Tyiaez9Kw_NxYfXTTuhXKv8DVSFM3Pj9fovuezOy4Gk1A4olKMYIq8Z0uS204r0DCNTD_8NlVpbe7d8fIx9yng6JBvoZlTTU66oSGFcXAUoIrR1Ux18wn8rhFBozvL_poTFqVFX0p5W3LEj4_RWx8T8BJdXQ0Wlgg/w400-h266/P1010362.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Het martelaarschap van een onbekende christen man<br /></p><p>Indrukwekkend is ook het tongewelf dat de kerk overspant. Op een bepaald ogenblik, wordt het dak van de kerk iets lager (zo'n 20 cm schat ik) en dat wordt in het interieur opgevangen door een stenen gewelf.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhubNiwS6h4WPL7VK85QCNmMJqJOJjqkybLZZi1IDQBwAw7aZsxjJJh_bSka40ndn21-3lLuAc23EW-DhgOJfLRQF1srP85kYzwbvP_tgIQOm2qGwcJ05URJ_APn1dAhO4Zz7e-THv7dUXAGNGCM42O_qh4fXtD33AROqyMfiu_uIIzw645zxvSxLMe6DUO/s5472/P1010359.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhubNiwS6h4WPL7VK85QCNmMJqJOJjqkybLZZi1IDQBwAw7aZsxjJJh_bSka40ndn21-3lLuAc23EW-DhgOJfLRQF1srP85kYzwbvP_tgIQOm2qGwcJ05URJ_APn1dAhO4Zz7e-THv7dUXAGNGCM42O_qh4fXtD33AROqyMfiu_uIIzw645zxvSxLMe6DUO/w266-h400/P1010359.JPG" width="266" /></a></div><br />Het imposante tongewelf<p>Dat stenen stutgewelf is ook rijkelijk beschilderd: links zie je het wapenschild van de familie de Pitteurs. Die familie, de laatste particuliere eigenaar, verkocht in 1934 de kerk aan de de VZW Vrienden van het Begijnhof, in 1970 werd de provincie Limburg eigenaar van het gebouw dat ingericht werd als Provinciaal Museum. Je kunt dus zeggen dat de Provincie het Begijnhof van de ondergang heeft gered. Die familie Pitteurs was een zeer rijk Limburgs-Luiks geslacht, en op een bepaald ogenblik zelfs in de adelstand is verheven; het waren niet Janneke en Mieke! In de Truyense volkstaal bestaat nu nog de uitdrukking 'zo rijk als Pitteurs': dat wil al wat zeggen, denk ik dan.</p><p>In dat linkerdeel, tussen het wapen de guirlandes en de versiering is ook duidelijk te lezen: Niet zonder Godes Hulpe. Als je zo rijk bent als de zee diep is, mag je God wel eens bedanken voor zijn hulp. Je kunt tenminste beleefd zijn: Hij kon wel eens van idee veranderen. Ondertussen mag ook gezegd zijn: dat stutgewelf is zeer mooi, als is het niet zo oud.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRiDHzfr4LBWU24aer9iVZu4PY0K9HIi27L79eIuJNaqljTdf0z102AoqQVYH9e8cVTeXo0E92pnpzzfGDeOto0XRg1vfmAxGFVGD8Wya_zMuAJGVi5m0ku_CfZVOtAOJyX09tLtjeW9jllpTqdx-9dVpjTHOdxrJuIQKjr0Njcs8HYOs-7dOzobu5ofmn/s5472/P1010363.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRiDHzfr4LBWU24aer9iVZu4PY0K9HIi27L79eIuJNaqljTdf0z102AoqQVYH9e8cVTeXo0E92pnpzzfGDeOto0XRg1vfmAxGFVGD8Wya_zMuAJGVi5m0ku_CfZVOtAOJyX09tLtjeW9jllpTqdx-9dVpjTHOdxrJuIQKjr0Njcs8HYOs-7dOzobu5ofmn/w400-h266/P1010363.JPG" width="400" /></a></div><br /> Niet zonder Godes hulpeToonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-11903748945020858622023-08-22T06:51:00.002-07:002023-08-22T06:51:40.939-07:00De schoonheid van het Vennengebied - 2<p>Als je het Peerdsven voorbijrijdt, ben je in de Langvenstraat, tot waar Turnhout Merksplas wordt: dan heet de weg de Geheulse Dijk. Als je na een poosje rechtsaf slaat, kom je op een weg waarvan ik de naam niet ken, maar dan ben je onderweg naar het Zwart Water, en dan ben je weer in Turnhout: je bent daar echt in een grensgebied! Langs die weg staan een paar kloeke bomen: de eerste die mij steeds opvalt, is een Amerikaanse eik, die makkelijk te herkennen is aan zijn bladeren. Amerikaanse eiken kunnen 20 tot 35 meter hoog worden: kleine ukkies zijn het dus niet. In Amerika zijn ze inheems - waarom zouden ze anders zo heten - maar hier zijn het exoten, en daarom wordt hun verspreiding tegengegaan, ook in bossen worden ze gerooid. Dat neemt echter niet weg dat het indrukwekkende bomen zijn. <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLuKgUC_TciAa8_L8mn6opWgKSfKkK2X0F33JaZTIrzYvO2BycIMGBKS8nZfZAzxbGxkLls015oQd6Y6r8UfIb7Xh3pUHPhVZmbsKE9wRfbM_y4ZRdMwTlUiMOgJXl442iAGZQGqiX5UiCpZt2fvoBH7NCNUHO391H7YGdMSmj08JmBdvyVG4y0Uu5ChAf/s5472/P1010322.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLuKgUC_TciAa8_L8mn6opWgKSfKkK2X0F33JaZTIrzYvO2BycIMGBKS8nZfZAzxbGxkLls015oQd6Y6r8UfIb7Xh3pUHPhVZmbsKE9wRfbM_y4ZRdMwTlUiMOgJXl442iAGZQGqiX5UiCpZt2fvoBH7NCNUHO391H7YGdMSmj08JmBdvyVG4y0Uu5ChAf/w400-h266/P1010322.JPG" width="400" /></a></div><p>Amerikaanse eik</p><p>Eventjes verder staat een grove den; vroeger werden die mastbomen of pijnbomen genoemd. In ons dialect: ne maast. Dit exemplaar heeft een scheef gegroeide kruin: gehandicapte grove den dus. Het is een boom die ik al lang ken: toen ik 25 of daaromtrent was, fietste ik ook al in het Vennengebied, en die boom viel me toen op door zijn eigenaardige vorm. Ik heb er toen en sindsdien meermaals foto's van genomen, en hem zo zien groeien: op 40 jaar tijd maakt dat heel wat verschil. Zo'n den kan tot 36 meter hoog worden, maar mijn goede kennis van jaren is zo groot niet: hij groeide liever scheef.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnE2R1DGT3JUr9qUoHeT-n_kYxjR26apEbeMPiP3vs2IlXydVJsFQVHxpeR3rI4AhJNK6voeCwTBt3BoZPX27eWewSqArs5H6YSEOXbSWmpEg0stvARgNKYZFWMZIJELpmW_UAwWcJigm7J2Vr5H58ijTgLnARcSOu8CspP0YGTK0Hr7FeitnxqdM4KcjF/s5472/P1010323.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnE2R1DGT3JUr9qUoHeT-n_kYxjR26apEbeMPiP3vs2IlXydVJsFQVHxpeR3rI4AhJNK6voeCwTBt3BoZPX27eWewSqArs5H6YSEOXbSWmpEg0stvARgNKYZFWMZIJELpmW_UAwWcJigm7J2Vr5H58ijTgLnARcSOu8CspP0YGTK0Hr7FeitnxqdM4KcjF/w400-h266/P1010323.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Grove den<br /></p><p>Langs dezelfde weg leer ik nog een nieuw koeienras kennen: jerseykoeien. Op een weiland staat een eindje weg een aantal koeien, eigenaardig van kleur: lichtbruin, bruin, donkerder bruin, alle nuances van bruin kortom. Ze zien mij staan, met mijn scootmobiel, bezig met mijn fototoestel en ze beseffen: 'Dat is onze boer met zijn tractor niet. Welke boer mag dat dan wel zijn?' Een tijdje kijk ik de weilanden wat rond, en dan, ik heb niet opgelet natuurlijk, staan ze in een kleine kudde vlak bij mij, mij opnemend en bestuderend. Ik heb ze dan maar gezegd wie ik ben: Toon, boer van Gogne. Of ze daar wijzer van geworden zijn weet ik niet, maar een rebellie is er toch niet uitgebroken. </p><p>Dit koeienras levert uitstekende melk: in het Verenigd Koninkrijk
wordt ze zelfs als een luxeproduct beschouwd. In België en Nederland is
het ras eerder zeldzaam, maar ze lopen hier toch maar rond in ons
geliefde Vennengebied, alle stikstof ten spijt!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheEbqnnf7ESbWL6u0VVroXJ7SjX3iHT9PMCMrNN2IobaS7Ty_wk6BRmvaZuDSLaJET41zCr1akKtRjVjMsCVc01jAfW6d1eatsd4BBBLHfUAF5wkLtWcsML2RdgUNzuNz4pmWqteWkJoxDq34JQnwbtDt7V831i9f00EGTJn3o1eY5ZaqCDF2B8FcQR2xU/s5472/P1010324.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheEbqnnf7ESbWL6u0VVroXJ7SjX3iHT9PMCMrNN2IobaS7Ty_wk6BRmvaZuDSLaJET41zCr1akKtRjVjMsCVc01jAfW6d1eatsd4BBBLHfUAF5wkLtWcsML2RdgUNzuNz4pmWqteWkJoxDq34JQnwbtDt7V831i9f00EGTJn3o1eY5ZaqCDF2B8FcQR2xU/w400-h266/P1010324.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Jerseykoeien in de verte<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIzYQnTvOoNV00nNP1YdpLQQQDiWRuOxUgGQaIaf8Dx-ARw0vpShPWZTPcjcNpIoJULeApJOty08U0_g9CapUJak3001oBo4cDrFXbMaYjEPKeEJcpYGhio0hEGEA0k5-AcLGeMi-dKHGHuxUYLahIHgWFgdN42DUfQidzW4-ZTosR2Lo2bzRjqCsuP-W/s5472/P1010326.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPIzYQnTvOoNV00nNP1YdpLQQQDiWRuOxUgGQaIaf8Dx-ARw0vpShPWZTPcjcNpIoJULeApJOty08U0_g9CapUJak3001oBo4cDrFXbMaYjEPKeEJcpYGhio0hEGEA0k5-AcLGeMi-dKHGHuxUYLahIHgWFgdN42DUfQidzW4-ZTosR2Lo2bzRjqCsuP-W/w400-h266/P1010326.JPG" width="400" /></a></div><p>Turend naar boer van Gogne</p><p>Laat ik maar besluiten met 'een schone blomme': aan de voet van de uitkijktoren vind je er altijd wel een aantal, kleinere en grotere. Lichtroze tot roze zijn ze, best het bekijken waard. De foto van de mooiste kun je dan op je blog zetten. Bij dezen dus!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIFuIABBO4tJ4TY3Bcivwr8BVK6mk1FNvf5FU2ZSaOU-3y6k1nlT3JrHp1CVC8adY6AwyLv6qkci_NzzTBEcLL-diP2UEsqqqVqS4aMer8KmbTqx5TpY3V28q8PcGVgSShqmiMf9WfnqGArtSpXEKujMSxXLVFG7HYSVXd3I-XFmWRnu5FHCOIhGJxyAW6/s5472/P1010329.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIFuIABBO4tJ4TY3Bcivwr8BVK6mk1FNvf5FU2ZSaOU-3y6k1nlT3JrHp1CVC8adY6AwyLv6qkci_NzzTBEcLL-diP2UEsqqqVqS4aMer8KmbTqx5TpY3V28q8PcGVgSShqmiMf9WfnqGArtSpXEKujMSxXLVFG7HYSVXd3I-XFmWRnu5FHCOIhGJxyAW6/w400-h266/P1010329.JPG" width="400" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Lichtroze waterlelie</div><p></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-48706482650727522852023-08-17T05:37:00.001-07:002023-08-17T05:44:44.283-07:00De schoonheid van het Vennengebied - 1<p>Laat ik het nog maar eens hebben over de schoonheid van het Vennengebied; daar heb ik het altijd over, maar nu nog explicieter. De twee voorbije jaren heb ik er niet te vaak in rond getuft: verleden jaar was het te warm, en je wil niet per se een zonnesteek op doen, of lijf en leden verbranden. Dit jaar waren de tochten ernaartoe ook eerder zeldzaam: ofwel was het hittegolf, of wel zaten we in een eerder lange periode van regen, en dat lokt een mens ook niet meteen naar buiten. Maar dit jaar, de 10de augustus, was een uitgelezen dag om met mijn scootmobiel mijn neus nog eens in de natuur te steken. Een echte zomerdag was het: 24 à 25 graden, perfect draaglijk voor mij. Dus ik nog eens weg, beginnend langs de vaartdijk, het jaagpad.</p><p>En daar begint het al, vlak voorbij Brug 1. Op een soort van toren bij een fabrieksgebouw is een schilderij te zien, maar je moet goed kijken wat het eigelijk voorstelt. Een vrouw zit op de bagagedrager van een fiets, ze houdt de man die natuurlijk voor haar op het zadel zit, goed vast. En zo rijden ze richting Brug 8 en verder naar de Ravelse brug. Of ze slaan aan de Kastelein linksaf en gaan van het Vennengebied genieten: allemaal mogelijk, als je het gebied daar een beetje kent en je je verbeelding laat werken. Het werk past wel in die omgeving, moet ik zeggen. Kunstenaar mij onbekend.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1p_k0kGxInKfqErIzdxgDcHmBGN0c_6TFsTagNGsWuyBzn8mivY9wqG4kPKYEjcfCpI3OZLrLpfMtbITuEmCxmczBESCBYZg2xSm4qKaQ_B6f_t1HySHi9h-SWp8KHo1NgSPKrsFObOYhlSYs3z33VJ_6IaX-kvKeFUMwczjMVqPq8inUzYjwCS1PaeA/s5472/P1010310.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5472" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1p_k0kGxInKfqErIzdxgDcHmBGN0c_6TFsTagNGsWuyBzn8mivY9wqG4kPKYEjcfCpI3OZLrLpfMtbITuEmCxmczBESCBYZg2xSm4qKaQ_B6f_t1HySHi9h-SWp8KHo1NgSPKrsFObOYhlSYs3z33VJ_6IaX-kvKeFUMwczjMVqPq8inUzYjwCS1PaeA/w266-h400/P1010310.JPG" width="266" /></a></div><p></p><p>Fietsen op de heide? Of op het jaagpad.</p><p>Je neemt rechts het Bels Lijntje, dan nog eens links en je bent in de Dennenstraat, in landbouwgebied. Dar stel je vast hoe goed de regen de natuur gedaan heeft: echt gezond groen ziet alles eruit. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDPgd8xq9-B44WV_hEygATevFbC2g6dHY2DkI-dKe-P9LSBGxMQloisjJ1Se6SQa-LqbKqyTLzrpZrdxFa7aSU5-JIEhhO-agtH7D0jvfOlB-KIXixz0pCjrWfwfqWkC3XLmy_O2bvJ0mENrOZXBFyK_2zWZG5oX7cq5W1xn_jMAnoGG7IyV0btK353ROA/s5472/P1010311.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDPgd8xq9-B44WV_hEygATevFbC2g6dHY2DkI-dKe-P9LSBGxMQloisjJ1Se6SQa-LqbKqyTLzrpZrdxFa7aSU5-JIEhhO-agtH7D0jvfOlB-KIXixz0pCjrWfwfqWkC3XLmy_O2bvJ0mENrOZXBFyK_2zWZG5oX7cq5W1xn_jMAnoGG7IyV0btK353ROA/w400-h266/P1010311.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Dennenstraat, vlak bij Boones Blijk</p><p><span>Na de Dennenstraat sla je linksaf in de Elzenstraat. Merkwaardig genoeg hebben alle wegen hier straatnamen: er loopt hier ook nog een Langvenstraat en een Dombergheidestraat. De namen verwijzen naar het nabije landschap, wat nogal voor de hand ligt, maar waardoor je wel treffende straatnamen krijgt. Op het einde van de Elzenstraat staat de boerderij van Louis Helzen, tenminste in de jaren vijftig woonde die daar. Ondertussen is die man al lang overleden, maar in onze kinderjaren kwamen wij daar vaak, om te spelen in het 'Zavelkot': op een open plaats in het bos lag daar zavel à volonté, en wat moet je als snotter meer hebben? Menig zalig zanderig uur hebben we daar met onze ouders en buren en hun pagadders doorgebracht. Niet kun je er niet meer geraken, helaas. Ik geloof overigens dat de naam 'Zavelkot' uit vaders kokers is gekomen: hij was niet onbemiddeld wat taalvaardigheid betreft.</span> <br /></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNu_UwE8-h9nEb3lBjYnwYHTIB8_s-r3_sR2g8_7TlfHJ24E-7T4OJDZxDHTElIO3lLIXC3vP-lwByEAWnJ1cL72utOICzmVn8NrCn8C9pVJcVNCJhcQrDseCc5k_EZSIjzAdJ3CQDJKp3O1MqRvTuOn-c38Bt1FhYFiL3H_-0QC6y8LSH6x4oq7KzyJOh/s5472/P1010314.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNu_UwE8-h9nEb3lBjYnwYHTIB8_s-r3_sR2g8_7TlfHJ24E-7T4OJDZxDHTElIO3lLIXC3vP-lwByEAWnJ1cL72utOICzmVn8NrCn8C9pVJcVNCJhcQrDseCc5k_EZSIjzAdJ3CQDJKp3O1MqRvTuOn-c38Bt1FhYFiL3H_-0QC6y8LSH6x4oq7KzyJOh/w400-h266/P1010314.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>De boerderij van Louis Helzen</p><p>Voorbij de boerderij weer naar links en dan kom je aan het Peerdsven, het eerste ven voorbij het Kempisch Kanaal. Ik stap daar altijd af om te zien hoe het met de waterstand gesteld is: na de voorbije regenperiode valt het best mee. Je hoort op het journaal ook dat het grondwater zich op de meeste plaatsen op een gezond niveau bevindt, wat ik dan steeds als een geruststelling ervaar. Het gebied moet daar niet dadelijk veranderen in de Kempische Woestijn! Al jaren hangt er een geknakte tak boven het wateroppervlak, maar nu zie ik hem twee keer: het water weerspiegelt hem.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3iaHU_lwxDpMLfgOtqtiGfk-m_Vt2ecmrUTwfM-qeLye7J-pHRnuRiZVvPz9UYWnUIuONjdElgjt8GqV4b9bCcYu-v3yRX_mGn01UWUm9hnHewY5I-CfLsUfzQvqxR-9I1bW6dWwJhSg9OnolqImZMQIwf7RHaoSV3rkHFpaJ_ARK4Gj8jZVQWfu_Spl6/s5472/P1010315.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3iaHU_lwxDpMLfgOtqtiGfk-m_Vt2ecmrUTwfM-qeLye7J-pHRnuRiZVvPz9UYWnUIuONjdElgjt8GqV4b9bCcYu-v3yRX_mGn01UWUm9hnHewY5I-CfLsUfzQvqxR-9I1bW6dWwJhSg9OnolqImZMQIwf7RHaoSV3rkHFpaJ_ARK4Gj8jZVQWfu_Spl6/w400-h266/P1010315.JPG" width="400" /></a></div><p>Weerspiegeling</p><p>Wat ook mooi is, zijn de wolken of wolkjes die niet alleen aan de hemel zachtjes voorbijdrijven, maar net zo goed in het blauwe water van het ven: volmaakte rust schijnt daar te heersen! Ik zei het al: ik heb het over de schoonheid van het vennengebied. Misschien niet sensationeel is ze die schoonheid: je moet ze willen zien en fijnproevers genieten ervan!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkgq6YP0i5DQ1biVPPMK0EUQjoQOk8YxLuMi53PmS5kkk9q8AgNaty4WneArNDgQARiE1E89KpmToyWwdod0JqjvfumwSjaXc7n8gEvFD3WsCJzoiR0RWYQ6RFw2gsRsNbTvGzLNPVfjK2Ik2lpimPzwXjk_b9--M9W09x9WpcEOq1PbUFf6SUgHVKhRaJ/s5472/P1010316.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkgq6YP0i5DQ1biVPPMK0EUQjoQOk8YxLuMi53PmS5kkk9q8AgNaty4WneArNDgQARiE1E89KpmToyWwdod0JqjvfumwSjaXc7n8gEvFD3WsCJzoiR0RWYQ6RFw2gsRsNbTvGzLNPVfjK2Ik2lpimPzwXjk_b9--M9W09x9WpcEOq1PbUFf6SUgHVKhRaJ/w400-h266/P1010316.JPG" width="400" /></a></div><p></p>Waterwolken, of wolkenwater<br />Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-67773036041563094442023-05-15T09:15:00.002-07:002023-09-01T07:15:50.578-07:00Achtenveertig jaar later<p>Een week of zo geleden, 't kunnen er ook twee geweest zijn, krijg ik telefoon van een oud-leerling van toch al eventjes geleden, maar ik herken moeiteloos de stem van Marc Vanhellemont, die ik in de Otterstraat nog wel eens tegenkom. Hij vertelt me dat er bij hem thuis een pakje ligt, alleen is dat gericht aan mijn adres. Op mijn vraag of dat geen grap is, ontkent hij naar waarheid dat dat zeker niet het geval is. Jammer genoeg kan hij het me vanavond niet meer brengen, of 'Jawel, ik spring op mijn fiets en ik ben er zo'. En als je niet te ver uit elkaar woont, duurt 'zo' inderdaad niet lang. Mijn deurbel klinkt vrolijk, want daar is Marc met mijn pakje! Vreugdevol laat ik hem binnen, boodschappers met geschenken laat je niet buiten staan! Hij overhandigt mij het pakje met het juiste adres - 't is echt voor mij! - en met enige inhoud. Het weegt een beetje, 't is dus iets substantieels, en mijn ontdekkingstocht gaat verder: het is stijl beneden alle peil zo'n geschenk niet uit te pakken, zeggend: 'Dankjewel, Marc, hartelijk zelfs, en tot de volgende!' Dat doe ik dus niet, probeer het doosje open te krijgen, wat makkelijk lukt, en daar het verborgen en vermomde geschenk uit te vissen: dat vraagt enig prullen en frullen, maar ook dat is geen sisyfusarbeid. Het blijkt een witte mok te zijn, met een cartoonesk zelfportret van de schenker erop, terwijl dat ventje zegt: ' Gaaiwolgaai' Waarmee hij de kritische geest van de Turnhouse intellectueel duidelijk maakt.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJK_VE7mRL7FN5MW9jd3c7eGWkbCE8A6AkfmJvJ_BQ7hen2nowSa08-H_H3VOqbCAjm8yHecjP2zciVNlxFlgkz5kjGQlaGLWnI2CPKVaGAIzWmcakWlm-4ci0a9J2q618vuei7_R_0NxUY5lEbNYBlxYZlMLiGVI0nhFUiLEzVoTc4FkuqVCVBJaj-Q/s5472/P1010078.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJK_VE7mRL7FN5MW9jd3c7eGWkbCE8A6AkfmJvJ_BQ7hen2nowSa08-H_H3VOqbCAjm8yHecjP2zciVNlxFlgkz5kjGQlaGLWnI2CPKVaGAIzWmcakWlm-4ci0a9J2q618vuei7_R_0NxUY5lEbNYBlxYZlMLiGVI0nhFUiLEzVoTc4FkuqVCVBJaj-Q/w400-h266/P1010078.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Alternatief Bpostpakje</p><p>Op mijn vraag waarom mij die eer te beurt is gevallen, antwoordt Marc: 'Ik deel die uit aan mensen die in mijn leven van betekenis zijn geweest!' In dit geval ben ik dat dus, als zijn leraar Nederlands van 1972 tot 1975. In dat jaar heb ik mijn eerste retorica afgeleverd, 10 jaar na mijn eigen afstuderen aan het Atheneum in Turnhout. Ik was toen 28 jaar, de leerlingen 18, nu ben ik 76, mijn oud-leerlingen 66: vroeger was 10 jaar verschil heel wat, nu zijn we bij wijze van spreken generatiegenoten. Wat mij vooral treft: Marc schenkt mij die mok 48 jaar later, meer dan een half mensenleven is dat! Blij ben ik daar natuurlijk mee, en tezelfdertijd ontroerd: het zegt iets over de kwaliteit van mijn werk toentertijd. </p><p>Nu is leraar een knelpuntenberoep, toen ik begon, in 1969 was het een eer leraar te kunnen worden, collega te worden van mijn uitstekende lesgevers: op vijftig jaar tijd is er heel wat veranderd, en dat ga ik nu eens niet allemaal opsommen. Het gevoel van ontzag en dankbaarheid is echter gebleven, en dat is veel belangrijker dan alles in het onderwijs meetbaar en met cijfers bewijsbaar te maken. Een mok na 48 jaar zegt veel meer dan de droge zogenoemde bewijzen. Overigens, die klas gaat nog elk jaar een weekend weg: zulke klassen maken ze niet meer!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4iYuh2a5WgysqjEEPST0g78wi6jyp1jSD33Wyss9bgaInNH-n8EKncNMGIUtQKWu8VGrX0lp1CGfb_b6jxmPkJ0mm3idIH4St_vy4DicwO-xpgFEy2N8424B5c-de2a_3xffmcXqgr0-oevt8oZsvR4m-WygFNV_NDixsaMUbw6MLCBYhMR328CAXzQ/s5472/P1010080.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4iYuh2a5WgysqjEEPST0g78wi6jyp1jSD33Wyss9bgaInNH-n8EKncNMGIUtQKWu8VGrX0lp1CGfb_b6jxmPkJ0mm3idIH4St_vy4DicwO-xpgFEy2N8424B5c-de2a_3xffmcXqgr0-oevt8oZsvR4m-WygFNV_NDixsaMUbw6MLCBYhMR328CAXzQ/w400-h266/P1010080.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>De gulle schenker met zijn devies: Gaaiwolgaai'</p><p>Terzijde nog eventjes: de vader van Marc, Maurice, was in de 4de en 3de Latijnse mijn leraar Latijn en Grieks, en mijn zoon zat jaren later in de klas met de dochter van Marc. It's a small world after all, maar er gebeuren grote dingen in!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-77410168842653857912023-03-28T05:01:00.012-07:002023-03-29T04:48:58.233-07:00De kunstkenner?<p>Het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen is wel al een tijdje opnieuw open, maar ik was er nog niet geweest, tenzij zondag 9 dagen geleden: shame over me! Maar mijn dochter weet wat me interesseert, ze had de zondagnamiddag vrij met mijn kleindochter Nona, en nodigt me uit om met zijn drieën naar het Museum te gaan. Natuurlijk interesseert me dat! En wij op weg. Je kunt er met de rolstoel en zelfs de scootmobiel makkelijker binnen na de restauratie, echter te lift blijkt te klein voor de scootmobiel. Maar nog geen nood: ze hebben er handrolstoelen in de aanbieding, en na een minuutje wachten kan ik me in zo'n voertuigje neervlijen: ik zal de kunst rijdend, maar op mijn gemakje kunnen bekijken, en mijn dochter duwt me, zij is mijn begeleider, een daardoor mag zij gratis binnen. Ik als pmms (persoon met ms, zo hoor je dat te zeggen of te schrijven) moet wel betalen, wat ik eigenlijk raar vind, maar ik beschouw het maar als leengeld voor de rolstoel. Overigens is de service in het museum onberispelijk: compliment oververdiend!<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV6l3LNR9wbJuqYRnp1bnCyu1l_T9gWMkiQk1VQE5Av8Zy3MkDWUy9Ya-oU5g0NCFPFmpENVKGn71xoP1dnZQHT2hRTQJhD3rhejTiuBlzS-3WFkIpCCIw5Xr_kbKbw0iuMJjUIHcjI1aN9IYlYv9J_ZqkjkfFLJue7avxlqTBaMd4VI_XXnI6VidaQ/s1920/WhatsApp%20Image%202023-03-19%20at%2019.18.34.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV6l3LNR9wbJuqYRnp1bnCyu1l_T9gWMkiQk1VQE5Av8Zy3MkDWUy9Ya-oU5g0NCFPFmpENVKGn71xoP1dnZQHT2hRTQJhD3rhejTiuBlzS-3WFkIpCCIw5Xr_kbKbw0iuMJjUIHcjI1aN9IYlYv9J_ZqkjkfFLJue7avxlqTBaMd4VI_XXnI6VidaQ/w225-h400/WhatsApp%20Image%202023-03-19%20at%2019.18.34.jpeg" width="225" /></a></div><p></p><p>Ikzelf in mijn rolstoel als kunstfotograaf</p><p>Mijn dochter Noortje wil ook wel eens foto's maken, ook van haar vader bezig met kunst, ze doet dat dan ook, en bewijst haar zin voor humor en tezelfdertijd goede smaak! Ik laat me verleiden door een naakte Modigliani, u verstaat me wel, neem ik aan, en dat heeft ze gezien: gaat het bij papa om de naakte vrouw, of om de kunstig geschilderde vrouw, of om de enige Modigliani die het museum van Antwerpen bezit, of om alle drie tezamen? Esthetisch vraagstuk van groot belang. Ik kan toch niet altijd herders en koningen in kerststallen vastleggen, of kruisoprichtingen en kruisafnemingen, of mooi in het blauw geschilderde Moedermaagden? Mijn oog wil ook wel eens wat! Wat wel zeker is: ik heb me met deze Modigliani als kunstfotograaf gemanifesteerd!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-80810064529441630922023-01-17T06:48:00.007-08:002023-01-17T06:50:22.099-08:00Eugeen van Mieghem: Augustine Pautre III (ziek)<p>Dat bijna kerstekind Augustine heeft echter niet lang geleefd: in december 1904 werd ze ziek: tbc, een ziekte die in die tijd na korte tijd fataal was. Het is bekend dat ze op laatste keer als naaktmodel fungeerde op 12 december 1904 (Erwin Joos, boek over Augustine Pautre, blz. 181). Nadien heeft Van Mieghem haar talloze malen getekend tijdens haar ziekte en aftakeling.</p><p>'Augustine somber' is getekend circa 1904: dat kan dus ook in 1903 geweest zijn. Of ze op het moment van deze tekening al ziek was, weet ik niet: afgemagerd is ze nog niet, maar echt florissant ziet ze er ook niet uit: zo ken ik haar niet van andere tekeningen.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4VQBE6H8SAdmeZ9hD-0ovfucBJqGjTHfD5TIHzPE92AC-cCWkkHejYfW3jM2BrudiHc9m4E6Q85282UClm5KsTlmhWEZOGeNY6D0AoqGLNs5480AKlQiloGoGN5orvihILgE9WUBVaqphCdSC7ycGRVUASpv7Pt9BkMfiVgOgwHtDYVxPeOqfugWzg/s4864/P1000857.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR4VQBE6H8SAdmeZ9hD-0ovfucBJqGjTHfD5TIHzPE92AC-cCWkkHejYfW3jM2BrudiHc9m4E6Q85282UClm5KsTlmhWEZOGeNY6D0AoqGLNs5480AKlQiloGoGN5orvihILgE9WUBVaqphCdSC7ycGRVUASpv7Pt9BkMfiVgOgwHtDYVxPeOqfugWzg/w300-h400/P1000857.JPG" width="300" /></a></div><br />Augustine somber, zwart krijt, ca. 1904, 38 x 22 cm<p></p><p>Op de volgende tekening ziet Augustine er echt deerniswekkend uit: daar hoeft verder geen commentaar bij.<br /></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiypul9b4Tx6FOyhWTZvSL_5gg-3Q5zrnguElWpNBokUGVbXNS1v0iRiZHCmYS8BoQ3dvjq1RT4dhmBZRMyQpLwPTMUnNaT9GI7APXKQXfoBBij-7DB1Ra_BIoCZPOZ8fmdVy-3QjnyVxKFzk43YKEqXwtXJ0waQUqw8uhDi4c-l4KV5w__cF7k4-kZCg/s4864/P1000851.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiypul9b4Tx6FOyhWTZvSL_5gg-3Q5zrnguElWpNBokUGVbXNS1v0iRiZHCmYS8BoQ3dvjq1RT4dhmBZRMyQpLwPTMUnNaT9GI7APXKQXfoBBij-7DB1Ra_BIoCZPOZ8fmdVy-3QjnyVxKFzk43YKEqXwtXJ0waQUqw8uhDi4c-l4KV5w__cF7k4-kZCg/w400-h300/P1000851.JPG" width="400" /></a></div><p>Augustine ziek, na 1 febr. 1905,13,2 x20,7 cm<br /></p><p></p> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAaPZi64MiyeqODqGeQDtv97LvNM6USIFOcET00oTdaoUoLjAbZEP0ScJOML46k0yAyyfr43qY8wkp5Vf0--OgDutvQ-GZhNmBmnJyWCpMmYDDokgz_ii1cGFKC6-81w95FFx2vpEeHZakIJP_MNK2lMUNnC6LYbREMFc-dapaq20QBe0TcgswneDSow/s4864/P1000856.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAaPZi64MiyeqODqGeQDtv97LvNM6USIFOcET00oTdaoUoLjAbZEP0ScJOML46k0yAyyfr43qY8wkp5Vf0--OgDutvQ-GZhNmBmnJyWCpMmYDDokgz_ii1cGFKC6-81w95FFx2vpEeHZakIJP_MNK2lMUNnC6LYbREMFc-dapaq20QBe0TcgswneDSow/w400-h300/P1000856.JPG" width="400" /></a></div><br /><p></p><p> Augustine ziek te bed, zwart krijt, na 27 januari 1905,12 x 20,5 cm <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0jHJD7YoFVK40WFu_B5kan4sAv3qG563rcNqHAdtRvJmgEEahZBSF1FQu8m5SsbCnEDPmtkjiwx-DO1FDvIuPwTr_-JF6IEfMZbzfK1gXpFxX5_dElDJ_iUSZCihQ3nCjraBU1UKFHS_BWG3XP2OiZo20fWvF_alcvui5uqNREqduHu35DeD_Z5u8Q/s4864/P1000852.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0jHJD7YoFVK40WFu_B5kan4sAv3qG563rcNqHAdtRvJmgEEahZBSF1FQu8m5SsbCnEDPmtkjiwx-DO1FDvIuPwTr_-JF6IEfMZbzfK1gXpFxX5_dElDJ_iUSZCihQ3nCjraBU1UKFHS_BWG3XP2OiZo20fWvF_alcvui5uqNREqduHu35DeD_Z5u8Q/w300-h400/P1000852.JPG" width="300" /></a></div><p>Augustine ziek, sanguine, gedat. 1905, 21 x 17.5 cm</p><p>Op laatste tekening, een sanguine, lijkt de dood al uit haar ogen te kijken. En zo was Van Mieghem ze muze al kwijt.<br /></p><p></p><p>Voor de volledigheid: een sanguine is een tekening met roodbruin krijt <br /></p><p> </p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-23822776215651141482023-01-15T06:39:00.277-08:002023-01-16T06:57:48.520-08:00Eugeen van Mieghem: Augustine Pautre - II<p>Augustine was een onuitputtelijke bron van inspiratie voor Eugeen van Mieghem: hij beeldde haar af in huis, tijdens haar dagelijkse bezigheden, wanneer ze met haar kind bezig was, in het mondaine leven, maakte portretten van haar, en vele naakten.</p><p>Een portret dat mij bijzonder treft, is 'Augustine dromerig' uit 1904. Ze stond bekend om haar schoonheid, en dat blijkt wel uit deze tekening: misschien is ze de wereld om zich heen vergeten, is ze alleen bij zichzelf, maar ze kan net zo goed rustig zitten te lezen: haar blik is naar beneden gericht. Het gaat hier niet om de blouse die ze aan heeft, noch om de precieze weergave van een prachtig kapsel. Van Mieghem is het hier te doen om de het beeld van haar mooie gezicht: mooie neus, dito mond en een kaaklijn die daar natuurlijk ook bij past. Ingetogen is dit portret alleszins, en geef toe, echt mooi was ze, de Augustine van Eugeen, die haar prachtig op papier gezet heeft. <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhX-UHUBQwWvnMAYLMwDCP5eWVwI9HtM0Eq7xWfag7CmQtvMPDgU3oDdBUVPUfOrE0rn8dAvhfOvY5yj25pt5Y6UpHDz-uigJ0TvOaAp8adQEsg0PcT6us2iZMKxAu0fTsfMrhDo_gcjiatztEIhdTsGG6rTz5BXq6a9USQ5yadsk7gQzyGEIUgB8S3A/s4864/P1000840.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhX-UHUBQwWvnMAYLMwDCP5eWVwI9HtM0Eq7xWfag7CmQtvMPDgU3oDdBUVPUfOrE0rn8dAvhfOvY5yj25pt5Y6UpHDz-uigJ0TvOaAp8adQEsg0PcT6us2iZMKxAu0fTsfMrhDo_gcjiatztEIhdTsGG6rTz5BXq6a9USQ5yadsk7gQzyGEIUgB8S3A/w300-h400/P1000840.JPG" width="300" /></a></div><p>Augustine dromerig, 1904, zwart krijt, 12,6 x 17,3 cm</p><p>Ik heb al gezegd dat het huwelijk Van Mieghem-Pautre niet in het geld zwom, en een model laten poseren kost ook geld. Dat probleem is op te lossen als je eigen vrouw bijzonder mooi is, en zo gebeurde: in het begin poseert Augustine schroomvallig met de borsten bedekt, maar na een tijdje gaat ze voluit, ook voor bevriende kunstenaars van Eugeen. In het onderstaande 'Augustine als model' is haar gezicht duidelijk te herkennen, net zoals haar schroomvalligheid: met haar rug naar de toeschouwer kijkt ze eigenlijk een beetje weg: zacht en teder zit ze daar, zeker niet als de laatst verkozen Miss Universe. Mooi vind ik deze krijttekening.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiczrvub0PFOKM4hExzoAtNGq4bWtxayLm93renFlodD3vaNsTPoDdy49f3UKLAInNos1iINWFTm1mqSyKADXC14EA8izWqFANdzds-8s7SHpuSP-Skf-M8RY0aypxHxnyNIEkn2sT-vetCCnnY_Dim2WH2sasXLCdMURxKlhkKug__dng1hL7vFYZrAQ/s4864/P1000846.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiczrvub0PFOKM4hExzoAtNGq4bWtxayLm93renFlodD3vaNsTPoDdy49f3UKLAInNos1iINWFTm1mqSyKADXC14EA8izWqFANdzds-8s7SHpuSP-Skf-M8RY0aypxHxnyNIEkn2sT-vetCCnnY_Dim2WH2sasXLCdMURxKlhkKug__dng1hL7vFYZrAQ/w300-h400/P1000846.JPG" width="300" /></a></div><br />Augustine als model, gekleurd krijt, ca. nov 1904, 29,2 x 22,5 cm<br /><p></p><p>Van een andere aard is het naakt met sigaret: ze zit en profil een sigaret te roken, met kousen die tot boven de knie komen, en aan een halsbandje hangt een camee, haar rechterborst is duidelijk zichtbaar. De sfeer doet me nog denken aan huizen voor meisjes van plezier, maar dat is wat ik er in zie, dat is mijn verantwoordelijkheid.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFj5-VC6RPPn6ERM_xSfikQvQE42yF0vutbQbCJqvcdjua-Ltsp9U_L0MvRP0EIkxIb5vvZsQ-DExUqinMdLduaZKx1wq8bfOxZ-yR6VU64HLysg6yMZfm7VTPSy3ENvvzPGIlYU_6QI4r8ecx6q2L-v7nJArbqQHYqW5T5N2K-ex4TiC92LNpCiOriA/s4864/P1000847.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFj5-VC6RPPn6ERM_xSfikQvQE42yF0vutbQbCJqvcdjua-Ltsp9U_L0MvRP0EIkxIb5vvZsQ-DExUqinMdLduaZKx1wq8bfOxZ-yR6VU64HLysg6yMZfm7VTPSy3ENvvzPGIlYU_6QI4r8ecx6q2L-v7nJArbqQHYqW5T5N2K-ex4TiC92LNpCiOriA/w300-h400/P1000847.JPG" width="300" /></a></div><p>Augustine als model (met sigaret), gekleurd krijt, ca. nov 1904, 26,5 x 17 cm</p><p>Een staand naakt vind ik ook best geslaagd: Augustine staat weer van de toeschouwer afgewend, alsof ze verlegen zou zijn, te preuts en timide om haar voorzijde te tonen. Ze lijkt zich ook tegen de muur te willen verstoppen, maar het is natuurlijk wel Eugeen die haar zo heeft doen poseren. Je moet niet al je kostbaarheden zomaar op straat gooien, kan hij gedacht hebben. Maar waarschijnlijk vond hij het gewoon een mooie houding om te tekenen.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6P3mX2RE8H8ymHpAREhiTKfGYoiJSOLySA2CG_kle1lg6QdWAEu9qxKMy-15lLrEB4yD53kPF6pa6jPCA_R3grVAo9rpyqCNr_FUkwsfX0MABbwiPLP_xF5whqKXy5UjP7HhtYexbx2_nlogAT5OP8p8PfLPxa8xaP5zJwL3-v0JwUecg-4HRzAx_4Q/s4864/P1000834.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6P3mX2RE8H8ymHpAREhiTKfGYoiJSOLySA2CG_kle1lg6QdWAEu9qxKMy-15lLrEB4yD53kPF6pa6jPCA_R3grVAo9rpyqCNr_FUkwsfX0MABbwiPLP_xF5whqKXy5UjP7HhtYexbx2_nlogAT5OP8p8PfLPxa8xaP5zJwL3-v0JwUecg-4HRzAx_4Q/w300-h400/P1000834.JPG" width="300" /></a></div><p></p><p>Augustine als model, 1904, gekleurd krijt, 29,5 x 17,5 cm</p><p>Ik heb bij De Reede een interessant boek gekocht: 'Eugeen Van Mieghem, 1875-1930, Augustine Pautre' van Erwin Joos. Het hoort niet speciaal bij deze tentoonstelling, het dateert al van 2015, maar de talrijke afbeeldingen maken het des te boeiender. En je krijgt in twee talen, Nederlands en Engels, een beschrijving van zijn carrière en hun levens. Voor een beter begrip: Erwin Joos is de specialist par excellence als het over Van Mieghem gaat. Hij is trouwens de curator van het 'Van Mieghem Museum', ook een bezoek meer dan waard.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-70751331291523094282023-01-15T05:54:00.003-08:002023-01-15T05:55:32.168-08:00Eugeen van Mieghem: Augustine Pautre- i<p>Museum De Reede aan de Ernest van Dyckkaai in Antwerpen heeft af en toe een mooie tentoonstelling: 'Augustine in liefde en leed' heet de huidige (vandaag sluit die overigens). Augustine was de vrouw van Eugeen van Mieghem, aan wie hij heel wat werken gewijd heeft, in voor- en tegenspoed. Hij had haar leren kennen aan de Antwerpse Academie, waar ze beiden opleidingen volgden. Augustine Pautre - zo heet ze voluit - wordt geboren op 22 december 1880, bijna een kerstekind is ze. Haar vader Paul-Henri, een Zwitser - Augustine heeft ook de Zwitserse nationaliteit - sterft al in 1883 zodat de moeder er met haar dochter alleen voor staat: ze trekt met haar van Merksem naar Antwerpen, waar ze in de periode 1884-1900 twaalfmaal verhuizen: dat doe je niet als je goed in de slappe was zit. In januari 1902 trouwen Eugeen en Augustine, allerminst tot grote vreugde van Eugeens moeder: haar schoondochter genoot helemaal niet van een goede reputatie! Op 11 november 1902 wordt een zoontje geboren, ook een Eugeen. </p><p>Van moeder en dochter heeft vader Eugeen een idyllisch doek geschilderd: het kan niet anders dan uit 1903 komen. Het is een werk met veel licht, wat bij Van Mieghem niet zo vaak voorkomt, in een soort van impressionistische stijl. De twee zitten op Linkeroever: in de verte, links van het hoofdje van de kleine Eugeen zie je de toren van de Antwerpse kathedraal, op de rivier komt een schip aangevaren waarvan je de mast naast de toren ziet: familiegeluk in lichte en zachte kleuren. Merkwaardig schilderij voor Van Mieghem!<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYSFd6gT5j-OIDRLyA_slklg1SBdvZM0_msiUR_xL0VkidY2AUYsOR5Lbrh66F5PLbA5Z3ruXMeKSP7Gxho0dyQy-lT8VvEOH9OeyB_KJOeerRXBA8_-qXDdonE-Eu8cp75p1wDHwCjnvV-bNuXSmoxdQWORnbzWw8dPfF9wrE25q64R2mFe9rytXGg/s4864/P1000842.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYSFd6gT5j-OIDRLyA_slklg1SBdvZM0_msiUR_xL0VkidY2AUYsOR5Lbrh66F5PLbA5Z3ruXMeKSP7Gxho0dyQy-lT8VvEOH9OeyB_KJOeerRXBA8_-qXDdonE-Eu8cp75p1wDHwCjnvV-bNuXSmoxdQWORnbzWw8dPfF9wrE25q64R2mFe9rytXGg/w300-h400/P1000842.JPG" width="300" /></a></div><p>Augustine met de kleine Eugeen, olieverf op doek op paneel, 1903, 44 x 29,2 cm<br /></p><p></p><p>Eenzelfde lichte, gelukkige sfeer hangt over een tekening in kleur: de baby in het wit natuurlijk, de moeder in een fleurige blouse, haar gezicht goed zichtbaar: ze kijkt de toeschouwer aan. Pronte hoed op haar hoofd, paars lint errond, verzorgd bruin haar: het contrasteert duidelijk met de industrie op de achtergrond, het kleine grote geluk afgezet tegenover de industrieel-economische activiteit. Overigens bestaan van dit werk nog een paar andere versies.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDm5FC-DqAOl61hW3Vd5IcDZbhz0lyciCrpd35yNdlDKltCd2R8-Z3as7nW_5sTSEGCLpU8BK5Ie3KfTAUxQI5VoLJMKMVXm4QhZ_67JP_u6QQN536V01l-BclHsmlmmTLyyuaMLQFX6XffdikzZGaJqcl_NpevwhmfsTKGYqCEtQi2J-RgKHShLQDoQ/s4864/P1000843.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDm5FC-DqAOl61hW3Vd5IcDZbhz0lyciCrpd35yNdlDKltCd2R8-Z3as7nW_5sTSEGCLpU8BK5Ie3KfTAUxQI5VoLJMKMVXm4QhZ_67JP_u6QQN536V01l-BclHsmlmmTLyyuaMLQFX6XffdikzZGaJqcl_NpevwhmfsTKGYqCEtQi2J-RgKHShLQDoQ/w400-h300/P1000843.JPG" width="400" /></a></div><p>Augustine met kind, waterverf en gouache op papier, 3 x 43,8 cm, 1903</p><p>Wat me nogal opviel op deze tentoonstelling waren een aantal werken waarop Augustine afgebeeld wordt in het gezelschap van wat dan genoemd wordt 'een oudere heer', heel verschillend van de vertederende doeken en tekeningen met haar baby. Augustine hield kennelijk ook van het uitgaansleven: had zij daar haar niet zo schitterende reputatie gehaald? Tijdens een periode in haar leven werd van haar gezegd dat zij 'een vrouw was die zich liet onderhouden', zoals dat dan eufemistisch werd omschreven. (Mijn wijsheid komt uit het gidsje bij de tentoonstelling.) Eugeen van Mieghem moet van haar omgang met oudere heren ook getuige van geweest zijn, anders kan hij dat niet getekend hebben. En die oudere heer is in dit geval een stevige vertegenwoordiger van de bourgeoisie, lijkt me. Wat er zich tussen haar en hem heeft afgespeeld, vertelt de tekening natuurlijk niet, dat kan ieder naar eigen godsvrucht en vroomheid invullen.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq3ZUcLmeZXcwPLWMkEvwCqNFEn80aQfbNaJvLHkL4_-meyTfdshfJ0m_rkOkspDOF62n8tqmbPUIBQH-i0k29esMpnAA4axI9Q4nJWA8kyknGRhfaWfFK4RyS-Vw_4IcrfkBXP2DOfawXMmrkOSdIZsVkuX7Om4bYKvZAfwk7BJr_E22GwzZdUjFDJw/s4864/P1000831.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq3ZUcLmeZXcwPLWMkEvwCqNFEn80aQfbNaJvLHkL4_-meyTfdshfJ0m_rkOkspDOF62n8tqmbPUIBQH-i0k29esMpnAA4axI9Q4nJWA8kyknGRhfaWfFK4RyS-Vw_4IcrfkBXP2DOfawXMmrkOSdIZsVkuX7Om4bYKvZAfwk7BJr_E22GwzZdUjFDJw/w400-h300/P1000831.JPG" width="400" /></a></div><p>Augustine elegant naast oudere heer, Oost-Indische inkt, ca. 1904, 25,5 x 19 cm</p><p>Als de wandellust voorbij was, boden cafés en bars de uitkomst: we gaan er lekker bij zitten en vertellen honderduit over wat des mensen is, misschien meer bepaald over wat des mans en der vrouw is, het moet interessant blijven. Een hoge hoed geeft die man meteen cachet, met een wit hemd en das en een winterjas ziet hij er in ieder geval beschaafd uit. Augustine is net zo stijlvol uitgedost: een pelsen hoed, een jas afgezet met bont: alweer stijl te koop! Je vraagt je af hoe zij aan die dure kleren komt, want zij en Eugeen hadden het bepaald niet breed. Ze kon zich in ieder geval laten zien in le beau monde anversois, ze was niet alleen moeder, dat is wel zeker.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1rMwyJw8SA9_mAiLOYTq-5zKMIUF8QvPZn4KUfyWwlL7QmX0Fajj-mfwu06RgG19d5DkrB2d8e1PrWLvKrlQgqTmdo1_XIfuTPc3j3ESUc8-51RsfSQHU9UF-ny3_UHIJDY5jwkghB3NN1Gs4ovip2wY7GLOHo_MPhajfmRADVliP9bEkrlF3gWq90w/s4864/P1000830.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1rMwyJw8SA9_mAiLOYTq-5zKMIUF8QvPZn4KUfyWwlL7QmX0Fajj-mfwu06RgG19d5DkrB2d8e1PrWLvKrlQgqTmdo1_XIfuTPc3j3ESUc8-51RsfSQHU9UF-ny3_UHIJDY5jwkghB3NN1Gs4ovip2wY7GLOHo_MPhajfmRADVliP9bEkrlF3gWq90w/w400-h300/P1000830.JPG" width="400" /></a></div><p>In een bar (Augustine met een heer), pastel, ca. 1903, 28 x 29 cm</p><p>En Augustine had nog andere pijlen op haar boog, mogelijk gedwongen door hun benarde financiële situatie: model staan voor haar man en met hem bevriende kunstenaars.<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-90094204567293453702022-09-06T05:47:00.007-07:002022-09-08T05:46:18.286-07:00Jugendstilwandeling in Turnhout<p>Een tweetal weken geleden (23 september) heb ik geleid door Raymond Hoste met nog eens een tiental mensen een Jugendstilwandeling gemaakt in ons eigen Turnhout. Ze wordt genoemd naar Paul Cauchie, niet de grootste Belgische kunstenaar, maar wel een echte vertegenwoordiger van de 'art nouveau'. De man leefde van 1875 tot 1952, heeft het grootste deel van zijn leven in Brussel doorgebracht, en daar bevinden zich de meeste van zijn werken. In België in totaal 800! Antwerpen heeft er ook best veel, maar onze eigen stad, in de periode rond 1900 niet veel meer dan een provincienest, heeft er toch ook dertig. Andere Jugendstilwerken vind je zowat over heel het centrum verspreid: dat provincienest, er woonden hier toen niet eens 21.000 mensen, telde aan de gevels van ettelijke huizen te zien toch ook een bezittende burgerij, voor wie de versiering van hun huizen best iets meer mocht kosten, en die daarvoor ook gebruik maakte van de nieuwe, moderne stijl. Achterlijk waren die lui natuurlijk ook niet.<br /></p><p>Maar laten we het eerst hebben over de Heilig Hartkerk ingewijd op de 3de januari 1907: dat is duidelijk een neogotisch gebouw pur sang. Maar Raymond Hoste brengt ons naar het hoogkoor, waar je als gewone sterveling niet komt. En hij wijst naar boven: aan de twee zijden hangen daar de symbolische afbeeldingen van de evangelisten, de zogenaamde tetramorf: nooit geweten dat die in Turnhout ergens te vinden was. Dat is werk van Paul Cauchie, die dat uitgevoerd heeft in de sfraffiti methode. Er wordt in een laag verse mortel een lijntekening gekrast en ingebleurd volgens de frescotechniek. (Italiaans 'sgraffire: wegkrabben). Cauchie was daar een echte meester in, daarmee heeft hij naam gemaakt.</p><p>Zijn meesterschap is dus ook te bewonderen in het hoogkoor van de Heilig Hartkerk: als het je interesseert en je komt er ooit, geef je ogen de kost. De engel staat voor Mattheus, de stier voor Lucas, de adelaar voor Johannes en de leeuw voor Marcus. Die symbolen zijn op een of andere manier verbonden met hun evangeliën, maar daar ga ik hier niet op in.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHaVeeWHIt_STxRUIcYiz4SQFyWiwllQQhOPqEO1Jq9DZHIbTzV_V-ROotFtmEAp4NdGOmVFcqoU5xkYAtLRJkrGOKB_BT7gmSYo2sFW9S6EIQEfIieAdTtoKtKyEiPEoPxkt3KOprCMzBgPT88c1cH4ChVV_awaPy5O81PDkIzj5jD5I0Kr2nolg7Q/s5472/P1000697.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHaVeeWHIt_STxRUIcYiz4SQFyWiwllQQhOPqEO1Jq9DZHIbTzV_V-ROotFtmEAp4NdGOmVFcqoU5xkYAtLRJkrGOKB_BT7gmSYo2sFW9S6EIQEfIieAdTtoKtKyEiPEoPxkt3KOprCMzBgPT88c1cH4ChVV_awaPy5O81PDkIzj5jD5I0Kr2nolg7Q/w400-h266/P1000697.JPG" width="400" /></a></div><p>De engel, Mattheus<br /></p><p></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_sWKulr3kbGC-g5Sh3xA1ZQPfW1hT9Dq8mnSb5aSg0Ma80-wE9nzjP7PPoAPfblBuilK2Y2DIjd9TcSCqyrh5P3vZtVBUf2qrSAyxBkHyTxaB308vImXIOmIp1wtt2h-tQvCy-opwYZ7KI6iK9gUdCq7kNu3jghIFlG5Fm-cTotHAJa1GD5YfcENBg/s5472/P1000695.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_sWKulr3kbGC-g5Sh3xA1ZQPfW1hT9Dq8mnSb5aSg0Ma80-wE9nzjP7PPoAPfblBuilK2Y2DIjd9TcSCqyrh5P3vZtVBUf2qrSAyxBkHyTxaB308vImXIOmIp1wtt2h-tQvCy-opwYZ7KI6iK9gUdCq7kNu3jghIFlG5Fm-cTotHAJa1GD5YfcENBg/w400-h266/P1000695.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>De stier, Lucas<br /></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpFfdH9aD_wYx5YbJ4kaxnps-6x9TxuEu3Cn9WOb5bveIWa5L9u-2wtMUOyrWgXEnCVIqO5DMHcd3dlBTh_o8IOPHP-JtlmsouxMwqbCVDtULFpKOx-sNZzskRYj4F3npsG4qHiN2bIODQXvbc-QTUXbtuEoRUVWapoAYrgsX7er4Ds734UNU_9aXThQ/s5472/P1000694.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpFfdH9aD_wYx5YbJ4kaxnps-6x9TxuEu3Cn9WOb5bveIWa5L9u-2wtMUOyrWgXEnCVIqO5DMHcd3dlBTh_o8IOPHP-JtlmsouxMwqbCVDtULFpKOx-sNZzskRYj4F3npsG4qHiN2bIODQXvbc-QTUXbtuEoRUVWapoAYrgsX7er4Ds734UNU_9aXThQ/w400-h266/P1000694.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>De adelaar, Johannes<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXfuz_cT5ciuTl5NH8sh8iKT713s6ymtB0PKd0xvuxiju5dbEpjdcdH6F46pqxvaR8nfthNRxK1MzMcsA5ynsDBqtT7kUe3goSgeGr8ej0Uu_5Z4FzWB-t48chtyB3euy3KNoH7XlRcYiFQORnm-xLeiKfWTShINU4_R6z9zgnit4woCef7Yvhg0Beg/s5472/P1000696.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXfuz_cT5ciuTl5NH8sh8iKT713s6ymtB0PKd0xvuxiju5dbEpjdcdH6F46pqxvaR8nfthNRxK1MzMcsA5ynsDBqtT7kUe3goSgeGr8ej0Uu_5Z4FzWB-t48chtyB3euy3KNoH7XlRcYiFQORnm-xLeiKfWTShINU4_R6z9zgnit4woCef7Yvhg0Beg/w400-h266/P1000696.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>De leeuw, Marcus</p><p>En andere versiering, maar dan gewoon een profane, kun je vinden op het 'Huis Hendrickx, Mermansstraat 23'. De architect is Jos Verschoren, die hier nog Jugendstilhuizen heeft gebouwd, maar de versiering onder de kroonlijst is van Paul Cauchie. Het is een werk in drie delen: links zie je een zwaan die omkijkt naar de opkomende zon, en het achterlijf van een soortgenoot die naar de zon toe zwemt: zijn borst, hals en snavel zie je in het middenpaneel terug. Rechts komt een meeuw aangevlogen, maar de zon beheerst dit deel van het werk. Rechts nog een zwaan met open vleugels, en nog een dalende meeuw. Onderaan, van links naar rechts niets anders dan florale motieven. Ik had dit werk nog nooit gezien, en het blijkt een mooie verrassing te zijn.<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgydTnu4cnCZUrFIkPmmXYFOzSGOEu629XNlHw5dXproKHbldGH-EgGZRzZ7mXU2HDhHky1i_wf59a9WHnFQrslCPqUJm9k7MPVBbFnBDs1_HNuJlTS2-BKDQnamAFdMuh26iQt9RjcBDUks36quD8anf6WFm4nSQcHe9StjGwv0qTVxsKcbtUqGISOuw/s5472/P1000704.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgydTnu4cnCZUrFIkPmmXYFOzSGOEu629XNlHw5dXproKHbldGH-EgGZRzZ7mXU2HDhHky1i_wf59a9WHnFQrslCPqUJm9k7MPVBbFnBDs1_HNuJlTS2-BKDQnamAFdMuh26iQt9RjcBDUks36quD8anf6WFm4nSQcHe9StjGwv0qTVxsKcbtUqGISOuw/w400-h266/P1000704.JPG" width="400" /></a></div><p>De opgaande zon boven een meer</p><p>In wat nu het Axakantoor op de markt is, naast café Sint Pieter, is een van de mooiste Jugendstilwerken in Turnhout te zien: het betreft een lichtkoepel boven wat ooit een kleine binnentuin geweest kan zijn, of een binnenkamer waar je gewoon ging zitten om te rusten of anderszins van het leven te genieten. Die koepel kijkt natuurlijk op de hemel uit, en natuurlijk zie je dan vogels en vlinders die de onbekende kunstenaar de gelegenheid gaven een afwisseling van kleuren en sierlijk vormen te gebruiken.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgllz-2ZXXF-tVLquPeuLqLkZpWUjHTL6P1Q_mcjj3Rw6vApYIk6j0iQKsrMIV7FAxZ7cSvXWres-ipoNueLalJyrKXAw825cstTsSlKVASQXkrpvckfY15N4nDrU8FwqJRvv5nPRlQFrbOzj-sQS1-QX8T6Z4AcJkRU3S1cetowq4oSkHLkFbBapJXLQ/s5472/P1000702.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgllz-2ZXXF-tVLquPeuLqLkZpWUjHTL6P1Q_mcjj3Rw6vApYIk6j0iQKsrMIV7FAxZ7cSvXWres-ipoNueLalJyrKXAw825cstTsSlKVASQXkrpvckfY15N4nDrU8FwqJRvv5nPRlQFrbOzj-sQS1-QX8T6Z4AcJkRU3S1cetowq4oSkHLkFbBapJXLQ/w400-h266/P1000702.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>De binnenkoepel: vogels, vlinders en bloemen<br /></p><p>Aan de zijkanten prijken twee paradijsvogels (tenminste: ik denk dat ze dat zijn). Het mannetje is veel kleurrijker dan het vrouwtje, zoals dat gaat in de vogelwereld.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnu1wU3x02cK7HIeeLnLxGw9CSwiJ89Ygu2D2x19ez1Nu72fSjo-CExKnMpvpbVKomYh5KpFsmoJlowiZSmPjJBrUfu17xRvH5Tynnh59wQ0PR9O8FUbsbtcs-ahUpiFGS7rjAhA_8HcfUBj9zVSrQhwF9NmV6-RkZq910MxKzLrAy5vyfciTRSg6Y2A/s5472/P1000700.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnu1wU3x02cK7HIeeLnLxGw9CSwiJ89Ygu2D2x19ez1Nu72fSjo-CExKnMpvpbVKomYh5KpFsmoJlowiZSmPjJBrUfu17xRvH5Tynnh59wQ0PR9O8FUbsbtcs-ahUpiFGS7rjAhA_8HcfUBj9zVSrQhwF9NmV6-RkZq910MxKzLrAy5vyfciTRSg6Y2A/w400-h266/P1000700.JPG" width="400" /></a></div><p>Paradijsvogel: het mannetje <br /></p><p></p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi53Bns2MXcx4tedZLpPMcmlNmac5B2eT3-9Nf1-LdE5bH0OMQV5HLBdmvXryaN6UCSMzsZSILZrpJYCGlFFywF_HGpLjFMfaISt8Lt_BuECSfeogkHIMPZeev-V4iF34aZDdZfdkp_xAETObHUcoPIMO_bxmAJ35XS0GUvyA361bfN1IpW6uixxVU4sw/s5472/P1000701.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi53Bns2MXcx4tedZLpPMcmlNmac5B2eT3-9Nf1-LdE5bH0OMQV5HLBdmvXryaN6UCSMzsZSILZrpJYCGlFFywF_HGpLjFMfaISt8Lt_BuECSfeogkHIMPZeev-V4iF34aZDdZfdkp_xAETObHUcoPIMO_bxmAJ35XS0GUvyA361bfN1IpW6uixxVU4sw/w400-h266/P1000701.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Paradijsvogel: het vrouwtje</p><p>Als je ooit de gelegenheid hebt deze koepel te gaan bekijken: niet te missen. Ik had hem al eens gezien op een Open Monumentendag, en ik wist hoe mooi hij was, maar bij deze tweede visie was ik net zo onder de indruk: een regelrechte parel is het!</p><p>Ik voeg hier nog wat foto's bij, te beginnen met het waarmerk van Jos Verschoren:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilcSrzOaazNNCgVmgCg_hMcz2-yT6FSa2vNWOws7sB5C0Wd29G6m3AGoc_65T7AgpB58u6JcmrM_5KWTNlK-HFLG2YRp5h-uUcL3FBQFBO5O99eVkSyGfiMa_Eb5CgtkPqwPyJmdwriDbbftz4HzPhb3G0GUxE7wzvl2OTDMLlCpw3AqiVntBquvjJ9A/s5472/P1000683.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilcSrzOaazNNCgVmgCg_hMcz2-yT6FSa2vNWOws7sB5C0Wd29G6m3AGoc_65T7AgpB58u6JcmrM_5KWTNlK-HFLG2YRp5h-uUcL3FBQFBO5O99eVkSyGfiMa_Eb5CgtkPqwPyJmdwriDbbftz4HzPhb3G0GUxE7wzvl2OTDMLlCpw3AqiVntBquvjJ9A/w400-h266/P1000683.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Made by Jos Verschoren</p><p>Versieringen in de buurt van de Heilig Hartkerk: <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKNfJ-x4mYzgBe-1H-LZlMs1u0tA2Fi9SFtXxgp3B4Ufg5JBMbytjKuK28dc2nfHHOzUE9tBIMxEoSwiPPkCH5kZY7S542rHuLPeEMb4fruq_HhwKE2zhnBrFDZOchNGPD-hCiDBlK7o6xuEnLUZG6WQvPRzw85WB32GcU4DC9B7ZN_vcf6qEU1r36JQ/s5472/P1000691.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKNfJ-x4mYzgBe-1H-LZlMs1u0tA2Fi9SFtXxgp3B4Ufg5JBMbytjKuK28dc2nfHHOzUE9tBIMxEoSwiPPkCH5kZY7S542rHuLPeEMb4fruq_HhwKE2zhnBrFDZOchNGPD-hCiDBlK7o6xuEnLUZG6WQvPRzw85WB32GcU4DC9B7ZN_vcf6qEU1r36JQ/w400-h266/P1000691.JPG" width="400" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizmLVIEvI7FQZ_a-U77lTS1QkAGHIKExA2Fvuq5yfhW5Xl4NTtIB53YXg_x0J9PJtzcZ9BSvEXCDr6zSqw71sOuxodIt3zBqKaO_mILVEVZRU1bEK8VaQ94Yk4Ukn7hr1uSp8mz3VwbIP-zJbzx1SnBc-By85xXU8alzwwmRAu32e9gGjaErGW5AKyNA/s5472/P1000692.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizmLVIEvI7FQZ_a-U77lTS1QkAGHIKExA2Fvuq5yfhW5Xl4NTtIB53YXg_x0J9PJtzcZ9BSvEXCDr6zSqw71sOuxodIt3zBqKaO_mILVEVZRU1bEK8VaQ94Yk4Ukn7hr1uSp8mz3VwbIP-zJbzx1SnBc-By85xXU8alzwwmRAu32e9gGjaErGW5AKyNA/w400-h266/P1000692.JPG" width="400" /></a></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5x4yIsqYg4aci6-fCCvyi7l-4cNrwwp9vHm4qvR1ZWoSd7zrEZgjDaSWiVEaZjn3Ww7BZM1Enz0vIRGY6p3La8di3bj-5x1TSTJfA5nrQRP0DEk1SB23rv1NpQJ_YTF4sIxmDC3LXR0bRCT94frhebIFKwFRddI0uXPiCI1q4ea60jW0iYvfEMTBFXg/s5472/P1000689.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5x4yIsqYg4aci6-fCCvyi7l-4cNrwwp9vHm4qvR1ZWoSd7zrEZgjDaSWiVEaZjn3Ww7BZM1Enz0vIRGY6p3La8di3bj-5x1TSTJfA5nrQRP0DEk1SB23rv1NpQJ_YTF4sIxmDC3LXR0bRCT94frhebIFKwFRddI0uXPiCI1q4ea60jW0iYvfEMTBFXg/w400-h266/P1000689.JPG" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVh30_n-n2_7D0o2ohAFu5_YsEHKcnfuH9Rckm-0kC11XIUZjs5HqJaZ0LtMK4nEyPpDcEnTKB-UYYJy6Sc93MZ8jEzku8ENgTBCHKuR8C6Ggv_xw8CQILYmo6FDGSeT-7iR_5MKe5L5HDJlwnvEQd4i4DAct8Jwh99g6okh723V6xEMwOs_y9MEXJaQ/s5472/P1000699.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="5472" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVh30_n-n2_7D0o2ohAFu5_YsEHKcnfuH9Rckm-0kC11XIUZjs5HqJaZ0LtMK4nEyPpDcEnTKB-UYYJy6Sc93MZ8jEzku8ENgTBCHKuR8C6Ggv_xw8CQILYmo6FDGSeT-7iR_5MKe5L5HDJlwnvEQd4i4DAct8Jwh99g6okh723V6xEMwOs_y9MEXJaQ/w400-h266/P1000699.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>of de lust van het mooier maken</p><p>Ik heb in ieder geval genoten van deze Paul Cauchiewandeling: als je de kans hebt, laat ze niet voorbijgaan. En met Raymond Hoste zul je een uitstekende gids hebben!<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-57828186406169319382022-08-26T07:31:00.001-07:002022-08-26T07:31:39.155-07:00Wortel Kolonie: de droogte<p>Laten we het nog eens over Wortel Kolonie hebben: daar is altijd wel iets nieuws te zien, hoe klein of hoe onbeduidend ook. Als je aan de Klapekster vertrekt en in de lange dreef naar het noorden rijdt, dan kom je aan de Grensdreef, de grens met Nederland wordt bedoeld. Rechts afslaan, en dat nog een keer of vier brengt je aan Bootjesven (dat ven wordt zonder lidwoord gebruikt, eigenaardig). Maar ik wilde eens links afslaan, en die kant ook verkennen.</p><p>Ik was pas vertrokken aan de Klapekster of ik zie op een tronk van een Amerikaanse eik iets wat op een best uitgegroeide zwam gelijkt: foto genomen en nadien proberen te determineren, wat niet altijd even makkelijk is. Het blijkt te gaan om 'eikhaas', een zwam die ook genomen kan worden voor de 'reuzenzwam', maar die is nog groter en ook bruiner. Eikhaas dus: nooit van gehoord. Een eigenaardig woord vind ik het ook, niet dat deel 'eik', dat spreekt vanzelf, maar wat 'haas' erbij komt doen, is me een raadsel. Volgens Wikipedia komt de soort in Nederland sporadisch voor in de zomer en in de herfst: ik heb dus een grensgeval ontdekt! Hij werd in de Chinese traditionele geneeskunde gebruikt, en in Azië, vooral in Japan wordt hij gegeten: hij wordt er zelfs voor gekweekt. Wat ik in Wortel zie, is een best indrukwekkend organisme: ik heb al kleinere zwammen gezien.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0oJeUZMkWLd9L208H3zMktwtKsDJfNDMKQVLqL-uI3mnmKDvtRzDnQQB7evVl54vuA5kvF10CCYyW-MyvplgkSoUkfaZktgmUcp575vIUhTMdGd60uBsugOWtTHc1Gne1P6SLM0BK_jGpuBIksksJNfAiS5RMoDQ5qqDb8QKWxJKdj3e2nAFwMRXCg/s4864/P1000672.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0oJeUZMkWLd9L208H3zMktwtKsDJfNDMKQVLqL-uI3mnmKDvtRzDnQQB7evVl54vuA5kvF10CCYyW-MyvplgkSoUkfaZktgmUcp575vIUhTMdGd60uBsugOWtTHc1Gne1P6SLM0BK_jGpuBIksksJNfAiS5RMoDQ5qqDb8QKWxJKdj3e2nAFwMRXCg/w400-h300/P1000672.JPG" width="400" /></a></div><p>Eikhaas<br /></p><p>Dat die eikhaas daar groeit heeft niet met de huidige droogte te maken, de zomer is voor hem ook goed. Het gebrek aan regen veroorzaakt wel veel vroegtijdige bladval, wat je al kon lezen en horen in de pers. En hier liggen de bewijzen in overtal: blaren van de Amerikaanse eik in overvloed en veel te vroeg. <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqWfV8R7hxaiOst_lCgPax9FyOgRbz37IhdioTrOqueqB-9IimSN32y1p3pQiv62fabHmSoha7aoKW-r-kxDwBCgrOfyuT27370sfBO8jXTHHy8VlYEPjojNMc96SuEFk3JvB2IW0AZZTSUU8UUHvZwHk3zojr0XKBCYeABU59h_h-pRxEE9T_rWPQjQ/s4864/P1000673.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqWfV8R7hxaiOst_lCgPax9FyOgRbz37IhdioTrOqueqB-9IimSN32y1p3pQiv62fabHmSoha7aoKW-r-kxDwBCgrOfyuT27370sfBO8jXTHHy8VlYEPjojNMc96SuEFk3JvB2IW0AZZTSUU8UUHvZwHk3zojr0XKBCYeABU59h_h-pRxEE9T_rWPQjQ/w300-h400/P1000673.JPG" width="300" /></a></div><p>Amerikaanse eikenblaren à volonté</p><p></p><p>Paddenstoelen groeien niet alleen op dode bomen of wat er van rest, op nog levende exemplaren willen ze ook best wassen: witte schimmel heet dat dan soms. <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimj7BjHou5jwGXMwM48CDtmRwvjDXFJxYskdVRp6Uco_Kz0dsxa6zoHqLbF8inzuBebenpLL58igAjypm_gmjhu_7xWkuxAOSmr4Al4nbPXhPrJja69Op8haQAVU-FLmIPvevRVaqhL71Bw6G_C-iQ9EybKuKbO1CkkDOgo9JqlPZYI5pZHkdk1Ix2lA/s4864/P1000674.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimj7BjHou5jwGXMwM48CDtmRwvjDXFJxYskdVRp6Uco_Kz0dsxa6zoHqLbF8inzuBebenpLL58igAjypm_gmjhu_7xWkuxAOSmr4Al4nbPXhPrJja69Op8haQAVU-FLmIPvevRVaqhL71Bw6G_C-iQ9EybKuKbO1CkkDOgo9JqlPZYI5pZHkdk1Ix2lA/w400-h300/P1000674.JPG" width="400" /></a></div><p>Witte schimmel</p><p>Het pad naar links dat ik ingeslagen ben, is niet zo goed berijdbaar: aan de sporen te zien is het een echt en heus ruiterpad, en op losse ondergrond laat dat een soort van kuiltjes achter waarop een scootmobiel liever niet rijdt, de mijne toch niet. Ik sla rechtsaf, een bospad in, en na een tijdje kom ik aan een weiland, en aan de overkant daarvan zie ik het oude vertrouwde vaderland liggen: zonder er me van bewust te zijn heb ik een uitstap in het buitenland gemaakt, zomaar gratis.</p><p>En daar zie ik iets dat ik in België nog nooit tegengekomen ben: 'Nieuwe banken en insectenhotel' kondigt de titel van het bord aan. En dan volgt de uitleg: </p><p><i>'Deze joekels van beuken komen uit de laan van Staatsbosbeheer in Breda. Ze kunnen hier mooi dienen als bank. De planken die vrij kwamen hebben we rechtop gezet en zo hebben de insecten ook hun eigen hotel. We wensen mensen veel zitplezier op deze oeroude bomen. En we wensen dat het hotel volgeboekt raakt. Met vriendelijke groet, De boswachters van Staatsbosbeheer.'</i></p><p>Dat hotel zal zeker aantrek hebben: die slimme Nederlanders hebben de plank zo ongeveer de vorm gegeven van een colaflesje, natuurlijk zullen de insecten, wespen, bijen, andere merken in drommen als stuka's aan komen storten. Toen ik er stond, was er geen luchtverkeer, maar dat is ongetwijfeld toeval geweest.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq0hIFT6tOvlfkVlQJnvA-C4ZapjAtESfrYkceDNIoo4y2jImzkNXczxups6JP1dUJs36MEyKZDa3FhTTd5q8G60QQJIDVjNhglYy1_cyYP1XDyGfJeMmDFbYVFHlIjMYL8LdzxnRHtu2FJVS7BHgaG9PlAZYkXGQLZKgR4kg4enegguCzzVGkmCwgvw/s4864/P1000679.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq0hIFT6tOvlfkVlQJnvA-C4ZapjAtESfrYkceDNIoo4y2jImzkNXczxups6JP1dUJs36MEyKZDa3FhTTd5q8G60QQJIDVjNhglYy1_cyYP1XDyGfJeMmDFbYVFHlIjMYL8LdzxnRHtu2FJVS7BHgaG9PlAZYkXGQLZKgR4kg4enegguCzzVGkmCwgvw/w300-h400/P1000679.JPG" width="300" /></a></div><p>Insectenhotel 'In de zoete cola' </p><p>De zitbanken zijn gewoon geschaafde beukenstammen: niemand kan er zijn kleren aan openhalen, en er zeker niet doorzakken: zo'n zitbank kan wel meer hebben dan 6 of 7 gemiddelde Nederlanders. Met enige goede wil kunnen er makkelijk nog een paar normale Belgen bij. Als die er al zijn.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNHV2vsYdD80ewgvy6k1suK2x-utwNck_Yur5tDY96V2U5gaooyG9o9SCOMFGKGGGNRWi2Lz5lmBi2PviZ3w2N8k77-DMY69yYVDo5_Kq9Zzqrdq7YyKNlV058gO8w8HVfqqeAXWGiK_XfhCbm6yV6ist_Qn4UPbcEVwx-p46sZ0c16CAn0bOR795nA/s4864/P1000680.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLNHV2vsYdD80ewgvy6k1suK2x-utwNck_Yur5tDY96V2U5gaooyG9o9SCOMFGKGGGNRWi2Lz5lmBi2PviZ3w2N8k77-DMY69yYVDo5_Kq9Zzqrdq7YyKNlV058gO8w8HVfqqeAXWGiK_XfhCbm6yV6ist_Qn4UPbcEVwx-p46sZ0c16CAn0bOR795nA/w400-h300/P1000680.JPG" width="400" /></a><br /></div><p>Zitbank voor Europeanen</p><p>Veel kleur heb ik nog niet gezien: grijs gras om met een alliteratie te spreken. Maar toch, op weg naar Bootjesven: struikheide, een prachtige struikje dat de droogte opvrolijkt! Hoezee! denken we dan.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQoy8mzLpLeyk-RJYyddX5AfZp2i_MwoqY7XgiNYUKLoVXYJZ3y11ig66806qc85JWHYsZaj1Uaa4CrxRDGUgkTO-1Ia2sxtNtU5YXlk_of5BqWJ0Jeq62F-bgHxcZzfOE_JMk2SjV6dE-BgdGlz4Ci5b4d5jHxeea6uege6eAnMJ544-5HyZqTRKYNg/s4864/P1000681.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQoy8mzLpLeyk-RJYyddX5AfZp2i_MwoqY7XgiNYUKLoVXYJZ3y11ig66806qc85JWHYsZaj1Uaa4CrxRDGUgkTO-1Ia2sxtNtU5YXlk_of5BqWJ0Jeq62F-bgHxcZzfOE_JMk2SjV6dE-BgdGlz4Ci5b4d5jHxeea6uege6eAnMJ544-5HyZqTRKYNg/w400-h300/P1000681.JPG" width="400" /></a></div><p>Vrolijk bloeiende struikheide</p><p>Helaas, verder naar Bootjesven ligt de weg weer onder de blaren: beukenblaadjes zijn het ditmaal, maar net zo goed te vroeg afgevallen. <br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifHqVEG7G33F3WqK7MtMIn1_w1kTY6X-k9PLajlaOkqUWa6xI4o3SSjWFBdIAr6M5DBl_8D1c3HdDMi20O71XxRHmASAud_AdQSSAKterXH3i2pDq3MOUd3pZ-qobxuyAww-fC8iFkIOm3Sss4CXe9bk1wUq6uW4N6931LBQXW14nkHDWILwzTgY89Ug/s4864/P1000682.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifHqVEG7G33F3WqK7MtMIn1_w1kTY6X-k9PLajlaOkqUWa6xI4o3SSjWFBdIAr6M5DBl_8D1c3HdDMi20O71XxRHmASAud_AdQSSAKterXH3i2pDq3MOUd3pZ-qobxuyAww-fC8iFkIOm3Sss4CXe9bk1wUq6uW4N6931LBQXW14nkHDWILwzTgY89Ug/w400-h300/P1000682.JPG" width="400" /></a></div><p>Beuk of eik, iedere boom gelijk!</p><p>Leuke tocht was het, in een gebied waarvan je niet weet of je in Nederland of België bent. Dat scherpt een mens zijn Europese gevoelens aan. En dat is mogelijk nog erg nodig de komende tijd. Daarom: Leve Wortel Kolonie!<br /></p><p></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2797559127556938279.post-16135944787177462142022-08-25T07:48:00.001-07:002022-11-28T12:00:57.172-08:00Turnhout Kermis en een sequoia<p>Wat is er leuker voor opa's dan de kleinkinderen op een kermistochtje trakteren? Je hebt het zelf als kind al gedaan, dan als papa met je eigen kinderen, dan als opa met je eigen kleinkinderen: in drie generaties beleef je dat, de laatste twee keren zonder dat je je moet generen om weer op die grote molen van Faes, aan het stadscafé, met dat volkse Decaporgel, rond te draaien: ik kan dat best smaken. Wat een vreugde is het!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp6L7h2dUIZYqoN6E_3kbCZ_rjpNQXZJQxHdGbfeMIKvc-kOytS24beLO3MRePJpLDn_EzRkavJ-IK9hLWhOwl7mZYlG3AC2w_sI7f13rgmNQU_cdmBq0_L5AU0VGFeGyimTb4jfZjhagpUKY7vWg-5veo2rIo3jS8PleSLoaE45OfW9mql_G83PTGJA/s4864/P1000717.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp6L7h2dUIZYqoN6E_3kbCZ_rjpNQXZJQxHdGbfeMIKvc-kOytS24beLO3MRePJpLDn_EzRkavJ-IK9hLWhOwl7mZYlG3AC2w_sI7f13rgmNQU_cdmBq0_L5AU0VGFeGyimTb4jfZjhagpUKY7vWg-5veo2rIo3jS8PleSLoaE45OfW9mql_G83PTGJA/w400-h300/P1000717.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Zoals we vroeger zegden: naar de 'pertjes' gaan</p><p>Of er wordt een rijtuig gesuggereerd: twee profane en bijna wulpse engelen steken hun bazuinen hemelwaarts. Feestelijk ziet die eruit, deze edelkitsch. Ik vind het niet eens een 'gullty pleasure', ik vind het plezier zonder meer, en de kinderen ook. Wat een pret hebben we daar ooit als kleine broekjes beleefd! Dat geluk valt nu de derde generatie toe: de molen staat niet stil, het leven evenmin!<br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwbZ9dRw68RZOPQsvo-SKokENu6GQvcFjpOSo-djIkgzdgPgCL-vgArd2RRQgyw_TCPzXh6fSIwKmIcKjZ-qLkPjeOO8qvTYM0xAWCETWv3NNcDFTUZ-Zxeg2OQ-G1eEMnjbgZ38l-YQNjs_qdlrWpJ6n47ePf6JiJ8TKq_W6gIPNdwFNUK5uiMgmvNw/s4864/P1000718.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwbZ9dRw68RZOPQsvo-SKokENu6GQvcFjpOSo-djIkgzdgPgCL-vgArd2RRQgyw_TCPzXh6fSIwKmIcKjZ-qLkPjeOO8qvTYM0xAWCETWv3NNcDFTUZ-Zxeg2OQ-G1eEMnjbgZ38l-YQNjs_qdlrWpJ6n47ePf6JiJ8TKq_W6gIPNdwFNUK5uiMgmvNw/w400-h300/P1000718.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Edelkitsch: profane bazuinende profane engelen</p><p>Han gaat op zo'n groot 'pertje', zij is al vier en een half, maar voor haar zusje, Elvis, bijna twee, is dat nog te hoog gegrepen. Alle twee leven ze zich eventjes verder en later uit met 'eendjes vissen'. Han is daar al best handig in, Elvis vangt er ook meer dan je van haar zou verwachten. Maar ze heeft het nog niet helemaal door: ze gooit haar vangsten geregeld terug. Wat haar ook erg interesseert, is hoe die eendjes weer tevoorschijn komen: de opening waardoor ze blijven komen aandrijven biologeert haar ten zeerste: ze snapt kennelijk nog niet hoe dat kan blijven duren en duren. Na afloop zijn ze natuurlijk blij met hun machtig prijsje, wat hadden we gedacht!</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKehdf-X3410cL_95Ww8wwuLyC83h9vQBBZ-QqPfK1uFsJrYxdYoIasILpPHi5OVDRbr5ywjodVMmekJjwPepAjgP_tWg0d_zuov98UPqk0TtRPZ-AnNV5snvDH2jKTiOTeRY8D2o-OK6GAWMNRWQM7h-eZIG_oPHxXVW4qmItqy74-XP1aCDXeD2q5Q/s4864/P1000714.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKehdf-X3410cL_95Ww8wwuLyC83h9vQBBZ-QqPfK1uFsJrYxdYoIasILpPHi5OVDRbr5ywjodVMmekJjwPepAjgP_tWg0d_zuov98UPqk0TtRPZ-AnNV5snvDH2jKTiOTeRY8D2o-OK6GAWMNRWQM7h-eZIG_oPHxXVW4qmItqy74-XP1aCDXeD2q5Q/w400-h300/P1000714.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>En dat blijft maar komen, denkt Elvis dan</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnAO8HjOYAFkkoWG4ulW-8owfngXpm7zXOajdYrvjjyKAeWVOpTX3Ua7Un8qBrFwOckmxwg_e_BQgT1gKOgGXSTrnDWTR6dYuBaXuAIE5sqiDFcEynbzIkn_O2zK9unn0JLfrbq1aq2BH65mrM4PNG2-xCfbwEBP2CaBhJQRWUAqM8X94DxCHvJ0brQ/s4864/P1000713.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnAO8HjOYAFkkoWG4ulW-8owfngXpm7zXOajdYrvjjyKAeWVOpTX3Ua7Un8qBrFwOckmxwg_e_BQgT1gKOgGXSTrnDWTR6dYuBaXuAIE5sqiDFcEynbzIkn_O2zK9unn0JLfrbq1aq2BH65mrM4PNG2-xCfbwEBP2CaBhJQRWUAqM8X94DxCHvJ0brQ/w400-h300/P1000713.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Han de handige</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUHxwNASe2yFQ46qtrefQugjPsfH1HjXY7TPqQEonuj5ZAC26931JWGV0cNGvYP3CMRzTAEcAHLRbC_BMlOHL0_iq2hFaPlXXsNT7oahW_IfvS63FHeJvEgRmO7G5hS1-Jb4gGl56jObz5w64g2AxN2RXWqFoJsR7bY_FjwGQTMQEmupq4zGDkOd2tSQ/s4864/P1000711.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3648" data-original-width="4864" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUHxwNASe2yFQ46qtrefQugjPsfH1HjXY7TPqQEonuj5ZAC26931JWGV0cNGvYP3CMRzTAEcAHLRbC_BMlOHL0_iq2hFaPlXXsNT7oahW_IfvS63FHeJvEgRmO7G5hS1-Jb4gGl56jObz5w64g2AxN2RXWqFoJsR7bY_FjwGQTMQEmupq4zGDkOd2tSQ/w400-h300/P1000711.JPG" width="400" /></a></div><p></p><p>Elvis leert geconcentreerd</p><p>Tenslotte moet er nog een kleinigheid genuttigd worden: een mens leeft niet van plezier alleen: in welk boek staat dat alweer? Dus wij laten ons neder op het terras van de Barzoen. Opa, pa Jasper en ma Lene maken hun keuze, de kinderen krijgen wat ze belieft, en algehele tevredenheid daalt over ons neder: ik was al wat met verheven bijbels taalgebruik bezig.</p><p>We moeten wel eventjes wachten voor we de tanden kunnen zetten in onze snack, want 'er zijn nog andere klanten', zeggen ze binnen. Alsof we dat niet zelf al gemerkt hadden. Maar: alternatief, we geven onze ogen dan maar de kost met de bomen die rond het terras staan. En daar prijkt zelfs een sequoia, niet echt een Kempische langlever. Dat die daar nog staat, is op zijn minst opmerkelijk: het betekent namelijk dat ze die boom met bijzondere zorg omringd hebben bij de afbraak van het Oude Gasthuis, en bij de daarop volgende opbouw van de Warande. Zeg nu nog eens dat ze in Turnhout alleen kunnen afbreken. (Dat kunnen ze hier echt wel goed, hoor!) Zo'n boom hier wordt wel niet zo hoog en dik als in Californië, maar hij is zeker de koning van alles wat rond hem staat. In Chevetogne, in juli, hadden Dries, de vriend van Noortje, en ik er ook een gespot, maar door tegenvallend licht was daar geen behoorlijke foto van te nemen. Het Turnhoutse exemplaar echter verleent volgaarne zijn medewerking: in volle licht stil blijven staan voor het kiekje.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKYXtar6HJYVIJWVGjgjXdggzI6Il-gi-mxOol6TzV9PHS7YpNPZ6h9MY04tdoOTX5Miqxddg7AxhAi9att40YA4-5bq_wHOnVpN47qJ2bunn3gamSFyT4Yc_OpPi8I9PahGc4L98RwkEdanU2-JrWRMbrZEPiKm4blsSwVj2TjquqW2aEL2sDQVFrw/s4864/P1000719.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4864" data-original-width="3648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKYXtar6HJYVIJWVGjgjXdggzI6Il-gi-mxOol6TzV9PHS7YpNPZ6h9MY04tdoOTX5Miqxddg7AxhAi9att40YA4-5bq_wHOnVpN47qJ2bunn3gamSFyT4Yc_OpPi8I9PahGc4L98RwkEdanU2-JrWRMbrZEPiKm4blsSwVj2TjquqW2aEL2sDQVFrw/w300-h400/P1000719.JPG" width="300" /></a></div> <p></p><p>Onze sequoia, zoals hij zelf denkt, een vedette</p><p>Opmerkzaam zoals Dries en ik zijn, rapen we onder de boom in Chevetogne een 'vrucht' op: een dennenappel is dat niet, want een sequoia is geen den, 'ne maastentop' ook niet want hij is ook geen mast. Dus ga je zoeken hoe dat dan wel heet: een kegelvrucht zegt Wikipedia. Hij heeft inderdaad iets van een kegel weg. Een Turnhouts woord bestaat er niet voor: daarom is Turnhouts een dialect en geen taal. Niet dat ik op mijn dialect neerkijk, ook niet als leraar Nederlands: Turnhouts is mijn moedertaal, waarom zou ik daar beschaamd over zijn. Alleen kun je het niet overal gebruiken.<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3kR9JuhFOo_CCs2igz8n6w_Lh27q9ujQPRMb-WhTYmXs8-SJgy5tz30SFF1PbPBOtXptJuIwFyQODktlHq3icq1Lzb4XF2ThSf9UHN31ZZgk6iItO1ealQPf-JaVK-UOZb7bp9Sk5l4yuJhe4khNUtA3mQVKtmx8NW_W0Nwk3KgfsF3QE6kft-RYgnw/s5184/DSCN0065.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3888" data-original-width="5184" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3kR9JuhFOo_CCs2igz8n6w_Lh27q9ujQPRMb-WhTYmXs8-SJgy5tz30SFF1PbPBOtXptJuIwFyQODktlHq3icq1Lzb4XF2ThSf9UHN31ZZgk6iItO1ealQPf-JaVK-UOZb7bp9Sk5l4yuJhe4khNUtA3mQVKtmx8NW_W0Nwk3KgfsF3QE6kft-RYgnw/w400-h300/DSCN0065.JPG" width="400" /></a></div> <p></p><p>Kegelfrooët uit Wallonië<br /></p>Toonhttp://www.blogger.com/profile/10236354480673838286noreply@blogger.com2