Het Prinsenpark (Retie): de vijvers

Een interessant gebied niet ver van Turnhout is zeker het 'Prinsenpark' in Retie. Vroeger was het een koninklijk domein, maar in 1972 heeft de provincie Antwerpen het verworven, en nu is het toegankelijk van zonsopgang tot -ondergang. Bos, bomen en bloemen alom, maar ook vijf vijvers, waarvan er vier een naam hebben. En die wil ik eens gaan bekijken: waar water is, is leven: ik ben dus benieuwd. Maar voor ik water zie, merk ik eerst een prachtige wilde akelei. Volgens mijn 'Plantengids' is deze plant zeldzaam in Nederland, en minder zeldzaam in België. Hier staat in ieder geval een prachtig exemplaar. Ik heb hem nog wel eens gespot, maar niet zo vaak. Dit geeft me dus een goed gevoel.

Wilde akelei

De eerste vijver die ik tegenkom heet de Grétryvijver, naar de Luikse componist André Modeste Grétry (1741-1813). Hoe deze" grote plas aan zijn naam komt is mij een raadsel, maar ook een verrassing: misschien ligt het aan koning Leopold I, die vanaf 1840 eigenaar was van het Prinsenpark, en die de Belgische mythe ook met Waalse landgenoten wilde uitbouwen, ook in het toen arme Kempenland. Vanaf een kijkplatform heb je een mooi gezicht op de grootste vijver in het Prinsenpark, waarop twee knobbelzwanen statig voorbijglijden. Het koppeltje beweegt zich voort op een tempo dat bij  mensen 'schrijden' zou heten.

De Grétryvijver

Glijden: de zwaanse manier van schrijden

De volgende vijver is veel kleiner, en draagt de eigenaardige naam 'Merpikdel'. 'Del' is het woord voor een vrouw van lager allooi, maar daar kan hier geen sprake van zijn. Dit 'del' is verwant met 'dal', en hier betekent het een komvormige laagte. Als die dan vol water loopt, heb je natuurlijk en vijver. En die ziet er heel anders uit dan de Grétryvijver: een bosje riet niet ver van de oever, en iets verder weg een eilandje vol struikgewas.

Het (de?) Merpikdel

Uitgebloeid riet van verleden jaar vind je ook nog bij de oever: voor dat ranke riet weer ruist, heeft de natuur nog wel wat werk.

Niks ruisen van het ranke riet

De volgende is de 'Kleine Hooibeekvijver', die voor het grote deel droog staat. Ook hier weer natuur van verleden jaar: uitgebloeide lisdodde laat de vergankelijkheid zien.

Wijlen Jan en Jeanne Lisdodde

In het droge deel blijkt toch leven te merken: twee rijen gele lissen laten zien dat de natuur niet zomaar klein te krijgen is.

Twee rijen gele lissen

In in het natte gedeelte zwemt er wat: een meerkoet met een paar jongen: en zoals dat bij kleine wezentjes gaat, de kindertjes blijven dicht bij de moeder.

Meerkoet met jongen

de laatste is de 'Kattensteertvijver'. Daar is een groot kijkplatform geconstrueerd, en dat heeft behoorlijk wat succes. Vogelspotters zitten daar met met verrekijkers die aan lopen van kanonnen doen denken: zo groot zijn ze natuurlijk niet, maar zeer indrukwekkend in alleszins. Daar zie ik nog een scholekster; de eend links kan ik jammer genoeg niet thuiswijzen.

Rechts: een scholekster

Een mooie tocht was het, daar in het Prinsenpark: je kunt er volop van de natuur genieten.