Op deze tentoonstelling zijn hier en daar ook korte teksten te lezen: het zijn bedenkingen en overwegingen van de penitentiair beambten over corona en de gevolgen ervan. Ik zou de schrijvers ervan tekort doen als ik er niet een paar van in deze tekst opnam; de schrijvers blijven onbekend. Eerst dus de foto van de tekst, dan de tekst uitgeschreven.
we dachten alles onder
controle te hebben, dat
het leven maakbaar is
toen kwam corona
we gingen beseffen hoe
broos wij als mensen zijn
en hoe belangrijk het is
om zorg te dragen voor
elkaar, vooral voor de
meest kwetsbaren onder ons
(be) (ge) vangen door Corona
Verstopt achter een masker, ogen die spreken en
zoveel vertellen
Durf te zien dat de lucht blauw kleurt en
de zon die schijnt
Verbondenheid, zorg voor elkaar geeft ons
straks de kracht om het masker te laten
vallen en te beseffen wat echt belangrijk is
Ten slotte een beeld van iemand die liever niet 'geschoten' wilde worden: hij lijkt een doelwachter die heel veel schrik heeft van de loeier die op hem afgevuurd is en probeert die met alle macht, dat wil zeggen zijn twee handen af te weren. Deze man wilde duidelijk niet herkend en bekend worden, ook niet plaatselijk. Maar uiteindelijk gaf hij de foto vrij, hij prijkt zelf op de drukwerkjes naar aanleiding van deze tentoonstelling. Ondertussen bewijst hij wel het belang dat mensen aan hun privacy hechten. Toch houdt hij zijn gsm, zijn wens naar verbondenheid in zijn linkerhand. En op zijn linkerschouder draagt hij zijn identificatiebadge: veel meer haar heeft hij daar nog, hij werkt hier al geruime tijd. Daarom, verdient zijn fotootje geen update?
Verlangen naar privacy en verbondenheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten