De Mark: Meersel-Dreef en verder - II

De Mark loopt naar het noorden, en mondt onder de naam de Dintel uit in het Hollands Diep. Meersel-Dreef is het meest noordelijke dorp van ons koninkrijk, ergo: hier stroomt hij het belendende koninkrijk binnen. De natuur stoort zich niet aan staatsgrenzen, en de vele fietsers hier al evenmin, en zo hoort het ook, denk ik dan. Je komt wel een goed onderhouden grenspaal tegen, Nr 218 uit 1843, toen de Belgisch-Nederlandse grens officieel werd vastgelegd. Twee heraldische leeuwen sieren de paal, aan de zuidkant de Belgische, aan de noordkant de Nederlandse. Bijna identiek zijn ze, maar die van de Batavieren houdt manmoedig een zwaard in zijn rechterklauw. Een beetje overbodig, zou je denken, want tussen Noord en Zuid is het al sinds mensenheugenis 'pais en vree'.

Grenspaal 218 uit 1843

Voor wie grenzen ook helemaal geen rol spelen, niet eens bestaan, dat is mijn maatje de blauwe reiger: gisteren was hij nog Belgisch, vandaag spot ik hem in Nederland. Op zijn manier is hij een trekvogel geworden, een migrant. En in beide landen is hij even geliefd, zeker weten.

Blauwe Markreiger (Nederlands)

Nog andere vogels weten de Mark te appreciëren: in een weiland en in de rivier, niet zo ver van de Klokkenberg, in de 19de eeuw een sanatorium, hebben ganzen verzamelen geblazen: Canadese zijn erbij, maar ook witte, en ze zullen daar niet zitten omdat ze er bijna niets te eten vinden.

Ganzen te land en te water

Nog in de buurt van de Klokkenberg vind ik nog een poosplaats, de 14de. Ik zou ze graag allemaal gaan zoeken en er foto's van nemen, maar ik heb nog wel een eind te gaan: samen zijn  het er eenentwintig. Maar al die tekstjes zijn poëtisch, doen je eventjes nadenken over de natuur en haar schoonheid, en ook haar kwetsbaarheid, en ze zijn meteen ook een 'Ode aan de Mark', wat trouwens de titel van een boekje is dat Pien Storm van Leeuwen gewijd heeft aan de 'Poosplaatsen'. De tekst op de zwerfkei is hier van Pieter Luykx: 'laat mij maar de zuivere leegte / het levende water / het lied van de zon / laat mij maar de boom boven mij / of er nooit iets gebeurt'. Overigens: op de voorgevel van de Klokkenberg is een reliëf te zien dat het Zonnelied van Franciscus van Assisi verbeeldt. Moet ik ook eens gaan bekijken.

Poosplaats 14, Ulvenhout

Dichter bij België ligt poosplaats 13, in het dorp Galder, maar naast de Mark natuurlijk. Je vindt ze aan de rand van een bosje, onder de bomen, wat ook te zien aan de steen zelf. De tekst van van Jos Steegstra: 'waar men zonlicht ziet / glinsteren in de spiegelingen / op wat verborgen blijft / zilvert wind op lang gras'.

Poosplaat 13, Galder

Zonlicht glinstert in spiegelingen

Af en toe rijdt je ook een bed waterlelies voorbij: kleur in overvloed, ook die van de zon.

Ik heb de gele waterlelie lief . . .

De Mark: dat is natuurpracht zonder grenzen. Leuk fietspad, in Nederland en in België. Puur genieten is het daar!