Kerk en klooster van de Heilige Franciscus
De kloostergang vond ik overrompelend: die is versierd met Sevilliaans tegelwerk. Overal kleuren, een en al leven en vrolijkheid: de franciscanen, fratres minores ofte minderbroeders, moeten gedacht hebben: 'Laten we dat hier eens mooi maken uitgaande van de mentaliteit van het Zonnelied van onze stichter, en gewoon de schoonheid van de schepping uitbeelden met kleuren en tekeningen.' En daar zijn ze wonderwel in geslaagd. Als je goed toekijkt, zie je dat het niet overal even precies en volmaakt is, maar dat juist maakt het menselijk en bescheiden, zoals minderbroeders horen te zijn. Grote vlakken met abstracte of florale motieven worden onderbroken door staande balken met meer concrete tekeningen, en bekroond door een dito lijst.
Vlakken, balken en kroonlijst
In de kroonlijst wordt ene 'Hugo de Sancto Caro Primus Ordis' weergegeven (tenminste, als ik dat Latijn correct overschrijf). Wie die man is, blijft voor mij een raadsel. Twee naakte engelen met kleurrijke vleugels houden dat medaillon recht, en verder zie je nog een engel (alleen hoofd en vleugels), papegaaiachtige vogels, vruchten en versieringen zonder meer: er is werk ingestoken.
Mooi versierde kroonlijst
In dezelfde eerder naïeve stijl zijn de rechte balken uitgewerkt: medaillons met Romeins aandoende silhouetten, iets lager menselijke figuren die enige Indiaanse invloed verraden, en verder 'versiering voor de versiering', een soort 'l'art pour l'art' als het ware, met een gevoelen van plezier hebben in het verfraaien van de zaken zonder meer. Prachtig, toch!
Een soort 'l'art pour l'art'
Het simpele plezier van schoonheid scheppen
Vrouwen met manden vruchten op hun hoofd
Dit is nog maar de eerste dag Peru, maar ik heb het gevoelen dat deze kloostergang een van de zeer mooie zaken zal blijven die ik hier verder nog zie. Reis goed begonnen, vind ik maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten