We noemen die dieren 'reeën', maar dat zijn ze helemaal niet: reebokken hebben een klein gewei met twee tot drie punten, rechte horentjes lijken het wel, en onze bambi's hebben een groter gewei, ook al is het nog maar in de beginfase. Jonge mannetjes zijn het, het ene ouder dan het andere. En die dieren heten damherten, een soort kleiner dan het edelhert, maar groter dan de ree.
Damherten: een kalfje, een hinde en en mannetje met een beginnend gewei
Iets ouder mannetje met een groter, maar zeker niet volgroeid gewei
Maar ree of damhert, de kleinkinderen zijn reuze benieuwd naar ze, ze zouden altijd zichtbaar en aanraakbaar en aaibaar moeten zijn: helaas, het zijn geen stripfiguurtjes!
We kijken natuurlijk ook uit naar roofvogels: verleden jaar in Sourbrodt hebben we rode wouwen gezien, we verwachten dus wel iets. Maar neen hoor; wel hier en daar een hoge, verre roofvogel, biddend boven de Ardennen. In zwermen vliegen die sowieso niet, je moet realistisch blijven. Zwaluwen gieren wel voorbij, en zangvogels laten zich ook horen, maar blijven onzichtbaar. En wanneer het langzamerhand begint te donkeren maken vleermuizen hun opwachting: leven van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, dat wel.
Toch krijgen we nog een special guest star te zien: hij landt op een afsluiting voor ons, blijft een paar seconden zitten, en stijgt dan weer op. Een Vlaamse gaai, dacht ik, en inderdaad, als ik een en andere nakijk en opzoek op google, lijkt dat inderdaad een Vlaamse gaai geweest te zijn. Wit, zwart en blauw aan vleugels en achterlijf, het kan niet missen. Flauwe grapjes over de afwezigheid van Waalse gaaien, en de mogelijke vervlaamsing van Wallonië ga ik niet maken.
Vlaamse gaai
Net als verleden jaar hebben we toch weer een 'rare vogel' gezien. Meer moet dat niet zijn, zou je bijna zeggen. Natuurlijk wel, maar dit is ook al mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten