Het portret is geen uit- en afgewerkt schilderij: het is een zogenaamde ontwerpschets voor een werk waarop zeven Brusselse schepenen of stadsmagistraten staan afgebeeld. Dat grote schilderij is in de vlammen opgegaan tijdens het beruchte bombardement van Brussel in 1695, en daar zat Lodewijk XIV achter, de Zonnekoning. Van dat grote tableau bestaat alleen nog een ontwerpschets, die bewaard wordt in de Ecole Nationale Supérieure de Paris, plus vier ontwerpen van portretten, waaronder datgene dat pas opgedoken is.
Natuurlijk is het ontwerp niet tot in de puntjes verzorgd of af: een schets is per definitie schetsmatig; de kledij van de schepen is zeer oppervlakkig aangeduid: de schilder zal zelf zeer goed genoeg geweten hebben dat die voor hem geen moeilijkheden zou opleveren. Meer aandacht gaat naar het gezicht en het haar van de man, want dat is natuurlijk bij iedereen verschillend. En je krijgt dan het portret van iemand die in de kracht van zijn leven is, zelfbewust, verzorgd van uiterlijk, met een blik die van evenwicht, kalmte en ervaring getuigt, zou ik zeggen. Er is om deze vondst nogal wat te doen geweest om deze Van Dyck, maar hij mag inderdaad best gezien worden.
Antoon van Dyck, Brussels schepen, ontwerpschets
Brussels schepen, detail
Zeven Brussels schepenen of stadsmagistraten, ontwerpschets
Het werkt hangt in het Rubenshuis in de antichambre, vlak bij het Grote Atelier van Rubens. Daar hangt nog een Van Dyck: zijn zelfportret dat lange tijd werd toegeschreven aan zijn leermeester Rubens, maar dat tenslotte van Van Dyck zelf blijkt te zijn.
Deze twee werken, de schepen en het zelfportret, gaan binnenkort naar New York, voor een grote overzichtstentoonstelling rond Anthony van Dyck: Vlaanderen zendt zijn zonen uit, placht men te zeggen. Terecht doen we dat nog.
Antoon van Dyck, Zelfportret (als 19-jarige)
Bron: ook de website van het Rubenshuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten