Vlak bij de plaats waar de Mark de stad Breda binnenstroomt, ligt het stadsdeel Ginniken, vroeger een apart dorp, nu door de stad opgeslokt. Maar je zit hier wel echt aan de stadsrand. En daar kom je dan bij een kerk die er op het eerste zeer authentiek uitziet: de Laurentiuskerk. Een bord met uitleg levert de nodige informatie: in de tweede helft van de 15de eeuw werd begonnen met de bouw van een laatgotische kruiskerk; het huidige koor en transept dateren nog uit deze periode leert het bord mij verder. En je komt er nog wat geschiedenis van de Nederlanden tegen: in 1648, bij de Vrede van Münster of het Verdrag van Westfalen, bij de scheiding van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden dus, werd het 'kerkgebouw overgedragen aan de hervormden'. De roomsen moesten naar iets anders op zoek.
De protestantse Laurentiuskerk
Het gebouw doet me nog denken aan de kerk van Wortel, vooral door de stoere toren. Zoals dat met heel veel kerken tegenwoordig het geval is, was ook dit kerkje niet open voor bezoek: over het interieur kan ik niets vertellen. Wat ik wel eigenaardig vond, was het kleine kerkhof dat nog rond het gebouw lag: oude grafstenen en zerken, niet zo erg voorbeeldig onderhouden. Als begraafplaats is het nu zeker niet meer in gebruik.
De stoere toren
Een onverwacht kleinood is het, dit ooit dorpse kerkje, nu aan de rand van een drukke stad met zo'n 180.000 inwoners. Mooi zoiets tegen te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten