zondag 24 februari 2008

Marcel Broodthaers - De Mosselpot


Verleden zondag, 17 februari, heb ik een klein deel van de permanente tentoonstelling (moderne kunst) gezien in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten (Brussel, Regentschapstraat). Ook 'De Mosselpot' van Broodthaers, waar enkele jaren geleden nog zo veel om te doen geweest is, toen Bert Anciaux er € 400.000 voor neertelde, zodat het S.M.A.K. in Gent nu ook een exemplaar bezit. Zoveel geld, vraagt de goegemeente zich dan af, voor zo'n ordinair ding?

Banaal object? 't Is maar hoe je 't bekijkt. Ik heb hem dus gezien, de Pot, die van Brussel dan. Het is een baksteenrode pot met een eerder plat deksel, een van die goedkope geëmaillerde pannen die in de jaren '50 en '60 alom in gebruik waren. Helemaal geen gestroomlijnde zwarte pot met opbollend deksel, zoals je ze tegenwoordig overal aantreft, in deze tijd wanneer mosselen eten een geïndustrialiseerde hysterie is geworden: dat kan ook moeilijk, want Broodthaers is al in ' 76 gestorven. De inhoud van onze pot: een bijna toren, toch hoge stapel mosselschelpen: geen kok of kokkin zou dat klaarspelen zonder dat de de overvloed ineenzakt of uit elkaar valt. Wat meer is: al die schelpen zijn natuurlijk leeg: stank en bederf moeten helaas (?) vermeden worden. Je krijgt met andere woorden een volle pot leegheid. Ironie, zeg maar. Voorwerp van spot: de Belgische cultuur van zo ongeveer 40 jaar jaar terug. Een kritisch tijdsdocument, vind ik, dat met simpele middelen de boodschap overbrengt. Efficiënte metafoor, dat tenminste.Toch meer waard dan de mosselen van vandaag, Zeeuwse, jumbo's of andere variëteiten.

Ze zijn wel niet zo lekker, dat moet ik de goegemeente toegeven, maar dat was kennelijk ook niet de bedoeling.

Geen opmerkingen: