Elke dag krijg ik op facebook door 'Het mooiste gedicht' een vers toegestuurd. Een paar dagen geleden was dat 'Landschap' van Hendrik Marsman. Ik heb de laatste twee teksten over 'De schoonheid van het Vennengebied' op mijn blog geplaatst, en voelde mij onmiddellijk tot dit gedicht aangetrokken. Het is mooi in zijn eenvoud. Hier volgt de tekst:
Landschap
In de weiden grazen
de vreedzame dieren;
de reigers zeilen
over blinkende meren,
de roerdompen staan
bij een donkere plas;
en in de uiterwaarden
galopperen de paarden
met golvende staarten
over golvend gras.
Ik geef toe het Vennengebied is nog iets anders, en ik zou er niet zoals Marsman over kunnen schrijven, maar ik ben dan ook geen dichter.
Andere zeer bekende gedichten van hem zijn 'Lex Barbarorum' en 'Denkend aan Holland'.
Hij is jong gestorven, op zijn 40ste: hij vluchtte uit Frankrijk voor de oorlog weg - hij wilde Engeland bereiken - maar het schip waarmee hij voer, werd getorpedeerd. Acht overlevenden waren er, maar daar waren Marsman en zijn vrouw niet bij.
Uiterwaard: strook land langs een rivier tussen de langere zomerdijk en de hogere winterdijk die bij een hoge waterstand vol loopt. Uiterwaarden zijn waterbergingsgebieden: het teveel aan rivierwater kan hier zonder schadelijke gevolgen opgevangen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten