Maar ergens in de bergen gaan we dus naar een Amarugemeeschap, waar we verwelkomd worden met muziek (fluit en trommel): mannen en vrouwen dragen kleurrijke poncho's.
Muziek ter verwelkoming
De vrouwen vertellen ons met enige gerechtvaardigde trots welke bewerkingen alpacawol moet ondergaan voordat die klaar is om mee te weven: wassen, kaarden, spinnen, kleuren, en tenslotte het weven zelf, en dat schiet ook niet echt op. Een en ander is zo arbeidsintensief dat de mensen hier industrieel gemaakte poncho's dragen, want de authentieke in alpacawol, die ze dus zelf maken, zouden te duur voor ze zijn. Als toppunt van ironie kan er dat mee door. The leading lady maakt ons alles duidelijk in het Cuecha, wat door onze gids in het Engels wordt omgezet. Zijn ouders spreken die oude Peruaanse taal nog vlot en vloeiend, hij eigenlijk niet zo goed meer, bekent hij. Wat je jammer kunt vinden, maar het zal de eerste taal en cultuur niet zijn die verdwijnt.
De bezoekers werden uitgedost zoals het hoort
De alpacawol wordt op een natuurlijke manier gekleurd, dat wil zeggen met planten die gewoon in de natuur voorkomen.
Planten dienen als kleurstof
Al zittend weven, niet aan een groot weefgetouw
Maar toch: geen dag in Incaland zonder archeologische sites, dit keer die van Pisac. De terrassen die hier gebouwd zijn behoren naar verluidt tot de mooiste van Peru: en inderdaad, knoeiwerk is hier niet verricht.
De mooie terrassen van Pisac
Een eindje verder zien we de prachtig gelegen ruïnes van een heus dorp: mogelijk de huizen van Inca-edelen en -hogepriesters. Onze Enrique wilde daar weer een uitleg afsteken, maar werd meer dan enigszins gehinderd door twee Amerikaansen, een van het obese type, een andere iets normaler, die de vallei afdaalden en dan weer begonnen te klimmen, en die met luider stemme allerlei bespiegelingen het Peruaanse zwerk in oreerden, er niet aan denkend dat zij niet de enige wezens op aarde waren. Waarschijnlijk kwamen ze deze beschaving bekijken omdat ze er zelf geen hebben, beschaving bedoel ik. Of dachten ze zo 'to make America great again'. Tot ze ons in de gaten kregen, en het volume uitgeschakeld werd. En het onze gids alsnog toegestaan werd zijn kennis met ons te delen. Niet alleen uit de ruïnes in Peru blijkt dat beschaving wel eens een teer plantje kan zijn. Wat niet wil zeggen dat we alle hoop moeten laten varen.
Huizen, mogelijk van edelen en hogepriesters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten