Op facebook had ik al een hele tijd gemerkt dat twee van mijn oud-leerlingen hun tijd zinvol doorbrachten met schilderen: KaVaGe en WissArt zijn hun pseudoniemen. Omdat zij met een schuilnaam actief zijn, zal ik hun echte namen ook niet prijsgeven: je hoor respect te hebben voor de keuze van de kunstenaar. Wel kan ik zeggen dat de eerste een vrouw is, de tweede een man. Zij zijn op de middelbare school afgestudeerd in 1985: dat geeft je enig idee van hun leeftijd.
Op facebook like ik hun werken meestal, en als er dan vlakbij een tentoonstelling van de twee is, ben je als oud-leraar zedelijk verplicht hun werken 'in het echt' te gaan bekijken. Bij het weerzien werden herinneringen op gehaald, bijvoorbeeld dat ik de man van de twee vaak aansprak met 'Double U Double U', omdat zijn voor- en achternaam met een 'w' beginnen. Schilderen hebben ze naderhand geleerd aan de Kunstacademie van Turnhout: een hobby erbij, maar ook een manier van zelfexpressie. Mooi is dat toch?
WissArt wil zich graag bezighouden met perspectief en verdwijnpunt: zoals in een vervallen gang van een verlaten fabriek; tenminste, ik denk dat het dat voorstelt. De zoldering ziet er best vuil uit, de vloer staat onder water, alle ruiten zijn ook niet meer in orde. Dit is een excellent voorbeeld van een 'Onder-gang'. Het doek heeft overigens geen titel.
Onder-gang?
Zelf noemde WissArt het volgende werk 'Beach Peer': weer zoeken naar perspectief, diepte en verdwijnpunt, maar in een zonnigere omgeving nu. Als je ooit onder de pier van Blankenberge hebt gestaan, dan krijg je min of meer hetzelfde gezicht. Dat hadden nog mensen tegen hem gezegd, zei de kunstenaar.
Zonder titel (mogelijk 'Beach Peer')
Perspectief boeit WissArt enorm: van een derde werk zou je nog denken dat het geïnspireerd is door de hoogbouw aan de Belgische kust, maar het zijn geen appartementen, het gaat om hogere en lagere blokken naast elkaar. Aan de linkerkant zijn ze rozerood, aan de rechterkant blauwgrijs. Ze lijken voor een watervlakte te staan, waarin, als je goed kijkt, ze weerspiegeld worden. Door die watervlakte is het natuurlijk ook makkelijk om aan de (een) zee te denken. WissArt speelt graag met vormen, probeert na te gaan wat het effect ervan is, en dat verschilt telkens. Ik hou er wel van, zeker ook van die gesuggereerde zeekust.
 | |
Zonder titel (rechthoekige vormen en hun weerspiegeling)
KaVaGe is geïnspireerd door andere vormen, door bloemen, bloemblaadjes en de natuur, maar dan niet op een realistische manier. Een werk deed mij onmiddellijk denken aan Georgia O'Keeffe: dat hadden nog mensen tegen haar gezegd. Maar de kunstenares stelde ook dat zij eerst het schilderij had gemaakt, en dan pas de Amerikaanse kunstenares had leren kennen. Rood en roze:het is bijna een roos, maar toch is het iets anders. Warme kleuren zijn het in ieder geval, mooi op het doek gezet. Aantrekkelijk toch? Vind ik dan.
Zonder titel
Wat ook aan bloemen doet denken, zijn de twee volgende werken. Centraal in het werk zie je een aantal bloemblaadjes, rood en bruinig, weer warm van kleur, zoals ze niet voorkomen in een boeket samengesteld door een bloemist. Hier is de fantasie van de schilderes aan het werk geweest. Aan de linkerkant boven zie je groene blaadjes, aan de linkerkant onder roze blaadjes. Rechts boven zie je een kleine bruine vlek, rechts onder iets wat op een grijze kastanje zou kunnen lijken, maar het waarschijnlijk niet is: ik zeg maar wat ik er in kan zien. Die vier punten, twee blaadjes en twee vlekken, lijsten de bloemblaadjes in, houden het werk in evenwicht. Zal ik maar zeggen dat ik dit een geslaagd werk vind? En dat ik daar een zekere mate van tederheid uit zie stralen? Mooi toch?
Zonder titel
Zo is er nog een variatie op hetzelfde thema: rode bloemblaadjes, weer bruin erbij, en grijs volgens mij (mijn kleurenzicht wil nogal eens afwijken). Wat ik daar ook treffend in vind is het geraamte van een blad van een boom: je ziet alleen de nerven van een afzonderlijk blad. Vergankelijkheid kun je erin erin, fragiliteit van de natuur bijvoorbeeld. En die tederheid weer, vind ik.
Zonder titel
Zo is mijn bezoek aan de tentoonstelling van mijn twee oud-leerlingen echt de moeite gebleken. Je ziet ook duidelijk andere talenten van wie je vroeger voor je had: je onderwees ze Nederlands of Engels, maar 'there are more things in Heaven and Earth, Horatio, than are dreamt of in your education', om eens een vers van Shakespeare te parafraseren. En dat te zien stemt de burger zonder meer tevreden. Wat moeten we nog meer hebben?
De uitsmijter kwam van KaVaGe: ze had eens een opstel van mij teruggekregen waarvan de eerste bladzijde vol rode strepen en doorhalingen stond. Ik verbaasd: zoiets was niet mijn gewoonte. Boven aan de bladzijde had ik mijn excuses neergepend, en daarbij de oorzaak van al dat rood bekend gemaakt: 'Sorry, Noortje heeft weer toegeslagen.' Mijn dochter Noortje moet toen zo'n twee en een half jaar geweest zijn: ik was dat alles glad vergeten. Maar mijn oud-leerling stond dat 'once in a lifetime' nog altijd bij. Tot vreugde van ons drieën natuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten