Allegorische voorstelling van de Kerk
Een andere vrouw laat haar linkerhand op een doodshoofd rusten, terwijl ze in haar andere hand een zandloper heeft: de vergankelijkheid van het leven opnieuw allegorisch voorgesteld. In die tijden leefde het idee 'memento mori' nadrukkelijk, en natuurlijk wordt er in een kerk aan herinnerd: zorg dat je je voorbereidt voor de ultieme rekenschap die je binnenkort af zult moeten leggen. Zeer ernstig en zorgelijk kijkt deze vrouw, je kunt ze haar voorhoofd zien fronsen.
Memento mori
Maar het kan ook iets luchtiger: een aap die een appel vasthoudt stelt Adam voor. Adam als aap. Natuurlijk, je moet wel een aap zijn als je ook nog bijt van Eva's appel, dat zal de redenering wel geweest zijn.
Adam als aap
En het kan zelfs frivool: een zeemeermin, naakt tussen de verzamelde kanunniken, kamt haar haar, maar dan op een manier dat de kunstenaar haar borstjes vooruit kan laten steken. Grapjas, moet die beeldhouwer geweest zijn. En of er tussen de eerwaarde geestelijken nooit ruzies zijn geweest over wie naast de meermin mocht zitten? Het beeldje spreekt niet, en mijn verbeelding lijkt niet helemaal onschuldig, geef ik toe.
De kokette zeemeermin
Een beeldje toont een ambachtsman, een timmerman lijkt het wel. Hij hanteert in ieder geval een schaaf: dit wordt beschouwd als het zelfportret van Albrecht Gelmers, de kunstenaar die al dit fraais gemaakt heeft. Dat is dus ook een manier om je handtekening bij een kunstwerk te zetten.
Albrecht Gelmers
De beeldjes op de armleuningen zijn juweeltjes, niet zo groot, maar minutieus uitgewerkt, met zin voor detail en humor. Heel fijn en mooi zijn ze. En zo kun je in het Groot Gestoelte ontdekkingen blijven doen. Een 'Fundgrube' is het, zoals heel de kerk in Hoogstraten. Het mooiste museum van de Kempen noem ik het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten