De lieftallige Eva van Lucas Cranach de Oudere

Een maand of zo geleden was in in het Rockoxhuis voor 'Eten met Clara Peeters', een zeer mooie tentoonstelling overigens. Ik loop nog even in 'Het Gulden Kabinet' binnen, en zie daar een schilderij dat er voordien niet hing; het staat trouwens ook niet in de catalogus. Ik vermoedde wel dat van een van de twee Cranachs kon of moest zijn, maar kon nergens bevestiging vinden, ook niet na mijn vraag op facebook. Tot vandaag: in een facebookbericht van Nicolaas Rockox heet het dat 'de lieftallige Eva van Cranach de Oudere ons verlaat': ze is aan een restauratie- en conservatiebeurt toe met het oog op de opening van het vernieuwde Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. Opnieuw hangt ze niet meer te verleiden in het vroegere huis van de burgemeester.

Wat het schilderij zelf aangaat: mij komt het altijd over als wilden de schilders van die tijden eens een lekker naakt produceren, maar daarvoor dan vooral een aan de godsdienst gerelateerd onderwerp kozen, voor de veiligheid allicht. En Eva zelf die had natuurlijk nog geen kleren, zij was de eerste vrouw. Pracht van een alibi: je was het geloof trouw, en je schilderde een blote vrouw!

'Lieftallig' wordt ze genoemd: en jawel, je zou ze van geen kwaad verdenken! En twijfel of schrik voor de zonde staan ook niet van haar gezicht af te lezen: ze is de onschuld zelve. En terecht, want ze heeft nog niets verkeerds gedaan. Die slang en die appel zijn van nader belang: die zijn slechts dekmantel (hoewel dat woord hier slecht gekozen is). Het is wel een zeer mooi schilderij: frêle, zacht, en lichaam dat als het ware oplicht, zeer zeker alle aandacht naar zich toetrekt. Goed gedaan, oude Lucas!

De lieftallige Eva van Lucas Cranach de Oude