Dit gebeurt nog bij klaarlichte dag, maar de zon gaat ook onder en het licht begint te krimpen. Dat is voor de olifanten het sein om de werkdag langzamerhand af te sluiten, verzamelen te blazen en de slaapvertrekken op te zoeken. Met rustige tred komen groepjes bijeen, lopen langzaam, maar doen toch stof opwaaien en maken de achtergrond ietwat nevelig, wat de avondstemming nog verhoogt.
In kleine groepjes naar de slaapvertrekken
Maar groepjes komen bij elkaar, en je krijgt een extended family die de aftocht blaast: de leidster van de groep aan de kop, andere volwassen dieren volgen, en daartussen jongen van verschillende leeftijden en afmetingen. Familieverbanden houden de olifanten bij elkaar, want het zijn duidelijk sociale dieren. Best indrukwekkend omdat zo te zien gebeuren, vind ik.
Onder weg groeit de groep
Dat zie je dus in onze dierentuinen niet: te weinig dieren, te weinig ruimte en nog gevangenschap ook. En je krijgt het idee: wat zou ik nog in dierentuinen gaan zoeken? Het zijn maar flauwe afspiegelingen van het dierenleven in de vrije natuur, die wel nodig waren in de negentiende en een groot deel van de twintigste eeuw als je het publiek met die dieren kennis wilde laten maken, maar tegenwoordig heb je tv en film waar je ze kan zien. Dat is natuurlijk niet echt en in levende lijve, maar een dierentuin is ook niet 'echt'.
Close-upje
Ondertussen gebeurt volop wat de olifanten voelden aankomen: de zon gaat onder. Om zes uur is ze weg, en om half zeven is het in Kenia aardedonker: zo snel gaat dat in Afrika. Maar dat levert dan weer mooie plaatjes oplevert, vind ik.
Amboseli National Park: tweemaal dezelfde zonsondergang
Dieren spotten in een nachtelijk omgeving ligt niet echt voor de hand. Daarom: wij hebben onze ogen de hele dag goed de kost gegeven, nu is het de beurt aan onze maag. En daarna gaan wij naar onze slaapvertrekken, na eerst nog het nodige vocht ingenomen te hebben. Want het is hier zo warm: drinken houdt ons recht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten