Dieuwertje, 9 juni 2007
Normaal
December is vandaag begonnen, er wordt al zeer opzichtig naar kerst verwezen: warenhuizen willen hun stocks verkopen en geven tot 30 % vermindering, de waanzin zet weer zoetjes aan, de decadente overvloed zal weer allerlei vormen krijgen.
Niet zo een maand geleden, begin november dus. Te koop toen: zeeën van chrysanten. Lang geleden waren ze alleen maar wit: de 'eigentijdse' kerkhoven mogen best wat kleur hebben, want te grijs en doods, dat gaat niet meer op de 'begraafparken'. Alsof het ondergrondse pretparken zijn, waar gezamenlijk menige 'danse macabre' wordt opgevoerd. Terug naar het onderwerp: begin van die maand november vertelt mijn dochter Dieuwertje me een eigenaardig verhaal over een droom van haar.
In die droom zit ze in een stoel, of ligt ze nog in bed, en haar bompa, mijn vader dus, komt de kamer binnen en zegt haar dat hij gewoon eens een goede dag komt zeggen. Ons Dieuwertje vindt dat lief, 'Maar,' vervolgt Bompa, 'ik moet nu gaan'. 'Ga maar,' antwoordt zij, waarop bompa: 'We zullen elkaar nog wel zien'. De volgende ochtend bel ik haar met het bericht dat vader/bompa die nacht overleden is. Dat was de 16de september 2005, vader was de 91 zeven weken voorbij, en zijn jongste kleinzoon werd uitgerekend die dag 19 (die zat in Frankrijk, en die heb ik pas een dag later op de hoogte gebracht). Om tot die droom terug te komen: was die voorspellend? Of een droom die veroorzaakt wordt door naaste verwantschap? Dieuwertje zat er ook van te kijken, 'Je zou nog gaan denken dat er iets is', zei ze, en ze heeft enig opperwezen en al zijn heiligen echt niet met de paplepel meegekregen.
Ik vertel dat verhaal een tijdje later aan een vriend, die lid is van SKEPP, een Belgische onafhankelijke sceptische vereniging, voluit Studiekring voor de Kritische Evaluatie van Pseudowetenschap en het Paranormale. Het is meer dan een mondje vol, het klinkt allesbehalve charlantannerig, heilige ernst bezielde de stichters, onder wie de professoren Vermeersch en Van Bendegem, iedereen mag rustig weten waar de wind vandaan komt. Die vriend luistert dus naar mijn verhaal, stelt me een paar vragen, en besluit dan dat het hier om toeval en psychologische processen gaat.
Want wat hadden we die week nog gedaan? De 13de, op een dinsdag, was ik met Dieuwertje en Noortje naar Amsterdam gereden, gewoon eens gezellig uit met twee dochters. Ongetwijfeld heb ik toen over vader/bompa gepraat, want hij was er niet goed aan toe, zijn leven was af aan het lopen. Mijn dochters zullen er toch wel mee bezig geweest, de volgende dagen. En even ongetwijfeld is dat een meer logische verklaring voor Dieuwertjes droom: toeval, zei mijn vriend, maar er kwam toch iets meer bij kijken, al was dat zeker niet paranormaal.
Wat het dan precies wel was: 'There are more things between heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy'. Zei de grote bard, in het begin van de zeventiende eeuw. En hij heeft nog gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten