In Turnhout was het op de dag van de Arbeid behoorlijk rustig: er wordt dan nooit gewerkt, optochten en opzwepende toespraken waren ook nergens te zien of te horen of te bespeuren: Turnhout gaat ingetogen vooruit zullen we dan maar denken. De feestelijkheden vonden dit jaar plaats in Mol: daar willen ze ook vooruit met de geit. Dan heb ik er maar een bescheiden privé feestje van gemaakt: ik ben naar het Stadspark gescootmobield. Veel schaduw is daar op deze eerste echte zomerdag van 2025; de zon is voor ms'ers zoals ik niet goed.
En in dat stadspark wordt dan toch rustigjesaan gewerkt: Stoomgroep Turnhout is er actief, een aantal treintjes rijdt rond, met machinisten en kindertjes, al jarenlang een attractie hier. En er wordt hier niet gestaakt, over te laat komen wordt niet geklaagd: waar kunnen we nog beter zijn?
Met de trein zou je er al zijn
Voor de ouders is er een terras waar ze genoeglijk babbelend en drinkend hun kroost in de gaten kunnen houden en de kindertjes weer in ontvangst nemen wanneer hun ritje erop zit. Naast dat terras staat een schaalmodel van de vroegere stationsoverkapping die jaren geleden bij het station van Turnhout hoorde: zo kun je zien hoe er dat vroeger echt uitzag. In 1953, volgens mij toch, is die dan weer afgebroken, wegens bouwvalligheid. Een nieuwe is er nooit gezet: jaren aan een stuk reden er zelfs geen passagierstreinen naar Turnhout: dat soort Kempenaars was daar niet belangrijk genoeg voor. Toen ik in Gent studeerde, van 1965 tot 1969 was dat, moesten we eerst met de bus naar Herentals en daar konden we dan de trein op. Herentals - Antwerpen - Brussel - Gent was het traject. De trein is altijd een beetje reizen: dat was toen letterlijk waar. Vier volle uren deden we erover, van kwart voor 8 tot kwart voor 12! Bij de terugreis alles omgekeerd: in Herentals moesten we uiteindelijk de bus nemen die ons naar Turnhout bracht: het laatste stukje was lopen van de Lokeren Schuif naar de Kroonstraat, maar dat was, en is niet zo ver..
De stadsparkvijver is ook complete rust: zelfs de fontein sproeit niet. Onze vroede vaderen zullen bij deze droogteperiode gedacht hebben dat je nu niet nutteloos water mag verspillen. Er wordt in dit nijvere stedeke aan alles gedacht. Of toch aan veel.
De vijver met een werkloze fontein
En rond die vijver staat alles al mooi in blad: een rode beukenkruin levert schaduw in overvloed en behoedt mens en dier voor zonnesteken en andere door warm weer veroorzaakte ziekten. En uitgerekend vandaag past een socialistische boom uitermate goed!
Imposante beukenkruin
Een rode beuk past dus bij de eerste mei, maar de natuur vindt dat niet alles 'rood is troef' moet zijn: aan de oever van de vijver staan bloeien vlijtig gele lissen, een lust voor het oog.
Gele lissen
En als je geluk hebt, staan ze ook nog netjes op een rij, zoals de zeven wagentjes in dat treinliedje, en daarmee zijn we weer bij het begin van deze tekst. Full circle noemen ze dat dan.
Gele lissen, netjes op een rij
Tegen de dorst, en omdat ik het lekker vind, ben ik in de Chaos nog een trippel gaan drinken; de werkman mag iets hebben op de dag van de arbeid. Ten minste, dat vind ik toch.
