Vanaf dit 'schooljaar' ben ik ook zanger van het Dinamo Zangkoor: zingen is een van de activiteiten die Dinamo in De Warande organiseert. En dat blijkt een schot in de roos te zijn: met 62 of 63 leden zijn we, 8 mannen en dus 55 vrouwen, onder de leiding van Els Germonprez, die dat op een gedreven en bevlogen manier doet. Het is een plezier van haar les te krijgen.
Nu vond verleden zondag 'Thuis in Turnhout' plaats: de nieuwe Turnhoutenaren werden door het stadsbestuur officieel verwelkomd. Die mensen zijn niet allemaal migranten, ook net zo goed Vlamingen die hier van elders, zeg maar van Erps-Kwerps of Lissewege komen aangewaaid. Ook Vlaams Minister van Binnenlands Bestuur was present: Bart Somers deelde onder andere oorkonden uit aan mensen die een geslaagd inburgeringstraject hadden afgelegd. Dat waren er in 2023 tot hier toe 248, en dat is best een mooi aantal. Hoewel: niet iedereen zal het met die opvatting niet eens zijn. De stad wil vooral wil inzetten op verbinden, en niet op verschillen benadrukken. Her en der in de stad hingen posters waarvan ik me eerst afvroeg wat daar de bedoeling van was, maar ik snapte het snel toen onze dirigente ons meedeelde dat de Stad ons uitgenodigd had om in de toegangshal van de Kuub een aantal liederen te zingen, een optreden te verzorgen met andere woorden.
Het stadhuis met posters van nieuwe Turnhoutenaren
Onderweg naar de Kuub kom ik op de markt een aantal reuzen tegen: het is de bedoeling dat de nieuwe inwoners, verdeeld in drie groepen, onder leiding van een bekwame gids, een oude Turnhoutenaar dus, een stadswandeling maken, waarop ze met een aantal bezienswaardigheden en eigenaardigheden van onze stad kennismaken.
De reuzen, vertrekkensklaar voor de wandeling
Nieuwe Turnhoutenaar: Waar mijn gezin is, is mijn thuis. Dat dat voor ieder van hen waar mag zijn.
Maar ik ging het over het Dinamokoor hebben. We begonnen met een lied uit Afrika 'Banuwa, banuwa, banuwa yo!' Of dit Swahili of Lingala is, of nog een andere Afrikaanse taal, weet ik niet. Het zou betekenen 'Huil niet, kleine mooie meid'. Bedoeling is kennelijk dat de mensen uit Afrika beseffen dat er hier moeite voor hen gedaan wordt - in de beste der mogelijke werelden dan toch. Engels komt ook aan bod, in de veronderstelling dat velen dat ook herkennen: 'Peace to the world' en voor de USA-citizens 'Down by the river!, dat best een lied met inhoud is. 'Catch a Falling Star' van de ouwe getrouwe Perry Como passeert eveneens de revue. En een Joodse evergreen, ook in deze tijden, want het is een vredeslied: 'Hewenu shalom alechem', in onze taal 'We wensen vrede voor iedereen', en daar kan niemand iets tegen hebben, zou ik zo denken. In het Nederlands zingen we 'Verdronken vlinder' van Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh: dat was een hit toen ik 18 jaar was, bijna 60 jaar geleden. Het was in ieder geval een concert met liederen die het vooral over vrede hadden, en dat is in deze tijden een best goed idee: de wereld is er ooit al beter aan toe geweest, we zitten niet op meer geweld te wachten.
Het orkest dat ons feilloos begeleidde: de Warande Philharmoniker
Statische foto van een dynamisch koor
Deze mensen hebben het begrepen: verbindend domino spelen
Nog een van de posters die mijn aandacht trok
'Thuis in Turnhout': je kunt niet beweren dat onze stad haar best niet gedaan heeft.
1 opmerking:
Super! Ik wens je veel plezier.
Een reactie posten