Naar Barcelona ben ik eindelijk ook geweest, want daar staat de 'Sagrada Familia', en die had ik nog nooit gezien. Als je dat manco kunt verhelpen, moet je dat doen, zeker als je de reis kunt maken met WeTravel2, het huis van vertrouwen voor mensen met een beperking die er nog eens op uit willen. Tijdens de reisdag hebben we Barcelona niet meer onveilig gemaakt: dat kon de volgende vier dagen nog. En of we onze ogen de kost gegeven hebben!
Catalonië ligt wel in Spanje, maar het is Spanje niet: het maakt pas sinds 1714 deel uit van het land. Na een lang beleg door koning Filips V viel eindelijk ook Barcelona en Catalonië werd Spaans: de koning schafte de Catalaanse privileges af, het Catalaans werd verboden, de universiteiten gingen dicht. Nadien is er wel een Catalaanse renaissance geweest, maar onder Franco werd het Catalaans weer verboden en separatistische gevoelens werden onderdrukt. Geen wonder dat de NVA zich verwant voelt aan Catalonië.
Dan loop je voorbij een bord dat een uiting is van de vriendschap tussen de steden Madrid en Barcelona: onze gids, de Nederlandse Annemarie, merkte daarbij droogjes op dat er tussen beide steden meer dan eens een behoorlijk haar in de boter zat: een pluk haar zou misschien dichter bij de waarheid kunnen liggen. Maar je ziet vier torens van de Sagrada Familia en Madrileense triomfbogen, en onder die triomfbogen is te lezen 'Pza de la Villa de Madrid', in de linkerbovenhoek lees je 'La casa di Madrid a la ciudad de Barcelona'. Op het plakkaat is ook te lezen dat het er geplaatst is in augustus 55, in volle Franco periode dus. Dat is wat men noemt de leugen weergeven door een alternatieve waarheid.
La casa de Madrid a la ciudad de Barcelona
Veel mooier zijn twintig tegels die een in Vlaanderen onbekende heilige voorstellen: Sant Galdric. Hij is rond 830 geboren in Frankrijk geboren, in een dorp dat Vievila heette, tegenwoordig Saint-Gaudéric. Vanaf het jaar 1000 werd hij de patroonheilige van de boeren in de Catalaanse gebieden. Heiligen verdienen degelijker materiaal dan profane steden: 25 tegels tekenen hem en zijn bezigheden. Hij draagt een handvol koren, links en rechts van hem staan vruchtbare struiken, hij lijkt te wandelen in groene, grazige weiden (er is wel geen vee te zien). Rond zijn hoofd vliegen zwaluwen: het is de perfecte voorstelling van een landbouwer die het goed gaat dankzij de bescherming van Sint Galderik. De eerste sierguirlande is vol met mandarijnen en blaadjes van deze citrusvrucht. Prachtige naïeve kunst vind ik het.
Sant Galdric
Peter en ik staan op een gegeven moment naar vlaggen te kijken op wat zeker een officieel gebouw is (de Generalidad misschien). Hij kan ze vrij makkelijk thuisbrengen: de eerste is de officiële vlag van Catalonië, met de vier rode strepen; de tweede is die van Spanje en de derde die van Barcelona. Zo is iedereen tevreden zou je denken.
Catalonië, Spanje, Barcelona
Maar het is moeilijk goed te doen voor iedereen. Als we aan de overkant van het plein staan, zien tegenover ons weer vier vlaggen. Catalaanse zou je op de eerste gezicht zeggen, maar 'mis poes': het is vier keer dezelfde vlag, die van de strijders voor de onafhankelijkheid van Catalonië; Drie officiële vlaggen, dat wel, maar vier subversieve: er dient opgepast te worden.
Catalonië onafhankelijk
En als je wat levends wil zien: kijk dan naar de parkieten, groene, ik zou zeggen in alle kleuren en maten. Maar dat klopt niet: groene zijn het allemaal. En die worden gevoed door de inboorlingen: zelf hebben die vogels die appel niet midden op dat paaltje gelegd. Aan appels doen onze gevederde vriendjes zichzelf te goed. Ik vraag me wel af: is dat ieder om te beurt?
Schafttijd voor parkieten
Waar ze zeker geen schrik van moeten hebben is van een grote poes aan de rand van een plein waar ik de naam ook al niet meer van ken. Die van de schepper van de poes weet ik nog wel: Fernando Botero heet hij, en de poes 'El Cat'. Ze heeft dezelfde monumentale afmetingen als de figuren op zijn schilderijen: van corpulent tot obees zijn ze, producten van onze welvaartsmaatschappij.
Botero, El Cat, weldoorvoed
Morgen, of later, houd ik me weer bezig met het mensenrijk, Catalaans, Spaans, Vlaams of Nederlands. Tot grote vreugde van de mensheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten