Hersfstlicht blinkt op de kruinen
Nauw zichtbare regenboog
Priemende zon
Bezwangerd zwerk
Afgelopen zondag, 24 oktober, was het weer zo goed dat ik dacht: 'Ik wil van de laatste zonnestralen van het jaar profiteren, ik trek er met mijn 'Harley Davidson for the Disabled' ,'my HDD so to speak', nog eens op uit. Een bijna identieke afkorting wordt overigens in onderwijskringen wel eens vaker gebruikt. Maar dat is een irrelevant terzijtje.
Ik dus na een maandje weer naar het Peerdsven, want daar is men met natuurherinrichting bezig, restauratie van het oude landschap. Heel wat bomen zijn inmiddels gekapt, het ven ligt vrij nu, en er begint na deze droge zomer al wat water in te staan. Dat is bij lange nog niet overal het geval: het 'Ezelsven' ligt er nog steeds zo droog als een nootje bij, en de ezels zijn ook al verdwenen.
Een eindje verder liggen nog twee vennetjes op Merksplas, plassen in weilanden in feite. In het eerste zie ik nog behoorlijk wat leven: zeker en twintigtal Canadese ganzen, rustig en onverstoorbaar genietend van water en zon. Ook kieviten zijn er nog, maar toen ik dichterbij kwam, vlogen die met zijn zevenen op en weg naar kalmere oorden: ze hebben het kennelijk niet voor amateurfotografen die met hun HDD's tussen de weilanden behoedzaam komen aanrijden. Opmerkelijk toch: kieviten zijn trekvogels, maar eind oktober waren ze hier nog te bekijken. Snippen zijn kennelijk wel al elders naartoe. Het tweede ven staat ook droog, maar erboven zie ik dan weer twee reigers elegant zwevend komen kijken of er niet nog een paar kikkers of andere beetjes lekkers te verhapstukken zijn. Hun zoeken is vruchteloos, vrees ik.
Gelukkig zijn er deze zonnige zondag ook genoeg donkere wolken, gelukkig krijg ik een 'verkwikkende' regenbui over me heen. Niet echt leuk, nat worden op een nazomertochtje, maar 'elk nadeel hep se voordeel' zoals wij sedert jaren weten. Want op het einde van de Langvenstraat en de Geheulse Dijk doet de natuur al aan 'wiedergutmachung': een heuse regenboog verschijnt boven de weidse weilanden aldaar. Zwakjes licht hij , die boog, 'nauw zichtbaar', maar ik vind het toch prachtig. En zoals de zon speelt en blinkt op de boomkruinen! Herfstlicht geeft zoveel meer leven dan staalblauwe zomerzwerken, die ik ook wel best apprecieer. Verstoppertje spelen achter de wolken, dat doet Laura deze tijd ook graag, maar ze doet haar best om er toch door te priemen, en te 'ver-schijnen' waar ze kan. Prachtige effecten levert dat op.
Turnhout, mijn vaderstad, is niet bepaald mooi en heel aantrekkelijk, vind ik, maar het vennen- en natuurgebied ten noorden ervan maakt dat meer dan ruimschoots goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten