Sicilië - dag 2: Erice II

Naast die 'Matrice' staat natuurlijk ook een 'campanile', hoewel die op het eerste gezicht weinig van een kerktoren heeft: je zou denken dat het eerder om een donjon van een versterkt kasteel gaat, met kantelen incluis. Voor een kerktoren ziet hij er veel te massief en te stoer uit: aan de linkerkant zie je trouwens nog een schietgat. Van daaraf  Erice verdedigen moet zeer goed mogelijk geweest zijn. Het gedeelte met de klok lijkt mij een latere verbouwing. Ook die constructie is gotisch, hoewel niet fanatiek, als je het mij vraagt. In die toren zie je wel geen echte Romaanse bogen meer, die hebben een knik gehad, maar van echte spitsbogen kun je bezwaarlijk spreken.

Campanile, eerst uitkijktoren?

 De toren schijnt terug te gaan tot de Punische oorlogen, toen Romeinen en Carthagers vochten om de heerschappij en controle van de Middellandse Zee, die na de Romeinse overwinning bescheiden 'Mare Nostrum' werd genoemd, alsof het om een speelvijvertje ging.

Op de top van de berg stond al tijdens de Feniciërs een tempel waar zij de godin Astarte aanbaden, de Grieken namen de zaak over en zetten Aphrodite in de plaats, de Romeinen deden dat nog eens over met Venus. Zij was kennelijk de beschermgodin van de zeevaarders. 's Nachts werd in het heiligdom een vuur aangestoken zodat het ook dienst deed als vuurtoren. Militair, strategisch en ook religieus moeten de toren en het heiligdom echt wel belangrijk zijn geweest.

Ontzag inboezemend

De dorstige laven is een werk van barmhartigheid: gelukkig is er een bar annex terras vlak bij de 'Piazza Matrice' waar we na kunnen puffen en uithijgen. En een paar wijntjes drinken, dat ook. We zitten daar vlak tegenover een straatnaambordje dat mijn aandacht trekt:

Wie was die man die zo jong gestorven is, wat heeft die gedaan dat er in dit oude middeleeuwse stadje een straat naar hem genoemd is? Mijn verbeelding slaat een beetje op hol: heldhaftig maar tragisch gesneuveld in een gevecht met de georganiseerde misdaad, hier in deze plaats waar alles rust en stilte is? Dat ga je dan op Google zoeken, en dan ontdek je dat het allemaal niet zo heroïsch was - hoewel - maar  tragisch alleszins. Het verhaal dat zich afspeelt de 30ste mei 1992: hoewel  hij die dag geen dienst meer had, hielp esposito toch twee collega's die op zoek waren naar daders van autodiefstallen en -beschadigingen in de buurt van de Porta Trapani, bij het binnenkomen van het stadje.  toen die twee collega's om twee uur 's nachts niets meer van hem hoorden, gingen zij hem zoeken en vonden hem dood terug. Hij was van de hoge stadsomwalling gevallen, met fatale afloop.
Op dezelfde dag in 2009 is een straat naar hem genoemd en de burgemeester heeft hem postuum het ereburgerschap van Erice verleend. Het straatnaambord eert zo terecht de dienstbaarheid en hulpvaardigheid van de jonge Gennaro Esposito. Niemand reist voor hem naar Erice - laten we wel wezen - maar zijn verhaal raakt een mens wel.

Op het terrasje worden we ook vrolijk - krijgen we de slappe lach - door nieuws uit West-Europa: in Nederland heeft een of andere 'dissident' de Gouden Koets beschadigd door er een theelichtje tegenaan te keilen. Hij is aangehouden. Hij zou naar verluidt verklaard hebben dat hij zeer boos was, dat hij wel iets moest doen, maar dat hij Apeldoorn niet naar de kroon wou steken en vooral dat het niet teveel mocht kosten.

Raar volkje de Sicilianen, maar de Nederlanders doen in deze competitie ook hun best, denk je dan