Garibaldi op zijn piazza
Verder valt me op dat Trapani een soort van 'vergane glorie' is: de zeedijk - Lungomare Dante Alghieri - is niet al te druk, de haven net zo min, afgezien van de veerdienst.
Gezicht vanaf de 'lungomare': blits is nog anders
'Le grand hôtel', uit de tweede helft van de negentiende eeuw, nog zo'n voorbeeld van trots van weleer. Op de gelijkvloerse verdieping is nu een bank gevestigd.
Hoe verder we van Trapani wegvaren, hoe duidelijker het wordt dat Erice en 'La Montagna del Signore' een bijzondere en strategische plek moet geweest zijn voor zeevaarders uit de Oudheid en nog later. Al van ver moeten zij het brandende vuur bij de tempel opgemerkt hebben, en tempel en vuur gaven aan de berg natuurlijk een sacrale betekenis. Hij moet voor hen de redding, de veilige haven betekend hebben.
Erice: land in zicht!
Op het eiland komen we op een andere 'Piazza Matrice', maar behalve de restaurantjes is er tussen twaalf en vijf niets open: wat in Spanje 'siesta' heet, noemen ze hier 'sosta': het leven ligt stil. Ook de gelovigen moeten het die tijd zonder God stellen: in zijn kerk kun je hem niet gaan spreken.We wandelen rond het stadje, bekijken het visserijbedrijf en wat ervan overblijft, krijgen een overvloedige plensbui te verhapstukken, maar een bar is gelukkig dichtbij. Om half vier opnieuw de veerboot op, terug naar Trapani via een ommetje langs Levanzo, en tweede eilandje in de buurt.
Favignana: ankerplaats
Bijzonder mooi gelegen is Levanzo: het mag een beetje klef klinken, maar je beseft hier een beetje hoe mooi de wereld kan zijn. Hoe dan ook, onze boottocht was nog iets anders dan een havenrondvaart met de Flandriaboot.
Levanzo: ietwat idyllisch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten