Al aan het Peerdsven komt een eerder bescheiden wolkje de zon versluieren, de witte sneeuw lijkt nu een tikkeltje grijzer, maar het blijft de moeite. De lucht is nog altijd blauw-wit: de goden lijken de feestelijkheden voor 800 jaar Turnhout goedgunstig gezind te zijn. Het kan ook dat iemand van de vroede vaderen eieren naar de Clarissen gebracht heeft: je weet maar nooit, en corruptie kun je dit bezwaarlijk noemen.
Winters Peerdsven
Het voelt wel allemaal een beetje erg koud aan, maar het is nog makkelijk te harden. Op naar de uitkijktoren dan, op het Bels Lijntje. Daar is dat bescheiden wolkje al lang niet meer zo klein, een en ander begint zowaar bewolking te worden. Maar dat geeft dan weer leuke beeldjes.
Vanaf de uitkijktoren: bewolking komt opzetten
Je wilt natuurlijk boven op de toren geraken: daar moet het uitzicht pas echt mooi zijn. Die constructie is niet winddicht: kieren en reten aan de vier zijden, geen vensters om de god van de wind buiten te sluiten: die verkeert kennelijk nog niet in Turnhoutse feeststemming. Integendeel, hij zwoegt en mat zich jakkerend af rond de toren die klaaglijk kreunt en fluit. En als je boven staat, 12 meter hoog, voel je hem pas helemaal echt goed, en het beetje kou is best volwassen geworden. Je kunt natuurlijk geen foto's nemen met handschoenen aan, dus uit die handel, en na twee minuten beslissen mijn verkleumde handen dat mijn ogen en mijn toestel genoeg gezien hebben: trap af geblazen.
Winterse Kleine Klotteraard
Eenden en ganzen hebben zich ook naar veiligere of warmere oorden begeven. Rechts op de foto is een nog niet zo goed dichtgevroren plek te zien, maar de vogels zijn gevlogen: ze hebben het opgegeven het wak open te houden, en hopen elders voedsel te vinden. 't Is inderdaad winter voor iedereen.
Glijbaantje op de Kleine Klotteraard
En er wordt ook aan wintersport gedaan: de glijbaan is merkwaardigerwijs kruisvormig: dit seizoen is echt voor velen en vele een kruis. Op zo'n glijbaan kun je wat we vroeger 'slibberen' noemden, en daar moest je niet per se voor naar de vennen. Genoeg water op straat was genoeg, als het ijs maar een beetje convenabel was. Dan begon de pret pas. Maar dat is lang geleden, voor mij toch. En dat kan kennelijk ook: in de winter je kindertijd tegenkomen.
1 opmerking:
Beste Toon,
Mijn naam is Sofie Van der Linden en ik maak tekeningen.
Naar aanleiding van ‘800 jaar Turnhout’ en ‘Turnhout, culturele hoofdstad 2012’ werk ik mee aan een boek over de stad. Het boek gaat in de eerste plaats over de nieuwe bouwprojecten (Turnova, heraanleg markt, enz.) die Turnhout tegen 2012 voorziet, maar ik sta in voor een meer persoonlijke kijk op de stad Turnhout. Het hoofdstuk waar ik aan werk, heet 'De Mens in de Wijk'. En ik ben dus op zoek naar interessante plekjes en mensen in Turnhout.
Ik werk momenteel aan een 12-tal portretten van plekjes in Turnhout. Dit kunnen allerhande plekken zijn. Zo heb ik een portret over het Boomgaardplein, de achtertuinen van de mensen in de Zandstraat, de huisjes in het oude weverstraatje (Graatakker), enz.
Ik wou ook graag een wandeling uittekenen die ik met iemand uit Turnhout zou maken en dat is de aanleiding van mijn mail naar u.
Al surfend kwam ik op uw blog terecht en zag dat u nogal betrokken was in het leven in Turnhout (en daarbuiten). Ik vond de verslagen die ik van u las erg interessant en ik dacht dat u de geschikte persoon zou zijn voor zo’n stadswandeling.
Het is niet per se de bedoeling om een historische tocht door Turnhout te maken (dat mag) maar ik dacht meer aan een wandeling met persoonlijke anekdotes of banaliteiten. Een mix van die twee zou heel mooi zijn.
Ik stel voor dat we de wandeling uitstellen totdat het weer wat warmer is (ik moet namelijk ook kunnen noteren tijdens het wandelen). Maar ik wou alvast eens polsen wat u van dit voorstel vindt en of u eventueel geïnteresseerd zou zijn om mij mee ‘op schok te nemen’.
Met vriendelijke groeten,
Sofie Van der Linden
www.sofievanderlinden.be
sovanderli@gmail.com
Een reactie posten