Zo ongeveer klonk het weerbericht zaterdagavond. Maar dan sta je 's zondags op, je kijkt op een staalblauwe hemel met zon in overvloed: onverhoopte verrassing. En na de middag ga je weer naar het Vennengebied: je wil per se weten of de lente al zichtbaar zou zijn. En ja hoor, in de dreef voor Boones Blijk - Elzenstraat heet ze officieel - zie je het zonnige voorjaar al: een vijftal geparkeerde auto's getuigen van stadsmensen die de natuur ingegaan zijn. Profiteren van de eerste zon in weken: frisse lucht en teer licht op het gezicht, dat willen de mensen voelen!
Wat er in de lente zoal uitkomt
Ik scooter voorbij het Peerdsven, en daar zijn andere sporen van menselijk bedrijf zichtbaar: het is hier van iedereen en niemand, dus hupsakee, eens een keer goed wat rommel droppen, een kniesoor die enzoverder.
De winter is vergangen, maar niet alle rotzooi
Naar het 'Ezelsven' wil ik, zien hoe dat erbij ligt. Dat Ezelsven heet eigenlijk niet zo, ik noem het zo omdat ernaast zeer vaak een drietal ezels staan. En vlakbij zijn het Koeven en het Peerdsven, dus is de naam een beetje logisch. Alleen gaat het hier eigenlijk ook niet om een ven, maar om drassig land, een plas aan de Geheulse Dijk (grondgebied Merksplas). In de afgelopen winter heeft Natuurpunt er een bord gezet waarop je kan lezen hoe de vork aan de steel zit. Ik vind het overigens best goed dat je zo informatie krijgt over wat men voor en aan de natuur doet.
Uitleg over 'mijn' Ezelsven
Als de lente echt al meer opgeschoten is, krioelt die plas van het leven: kieviten, Canadese ganzen, wulpen en grutto's: je kunt ze er allemaal 'spotten'. Nu nog niet natuurlijk, het is nog veel te vroeg op 't jaar. Maar een behoorlijk zwerm kieviten zie ik toch naar het kleine ven komen vliegen, de vogels twijfelen of ze er zullen landen en verdwijnen ten slotte richting Zwart Water: daar zullen ze ook veel meer plaats en ruimte hebben. Daar voert mijn weg ook naartoe, voorbij de twee plassen op 'De Kasteeltjes'.
En daar zitten de kieviten dan, niet eentje, maar een flinke verzameling. Je kan ze naar voedsel zien zoeken of een beetje waakzaam op de oever zien stappen. En ik hoor er ook de roep van een groep grutto's: de lente komt eraan, zoveel is duidelijk.
Waakzame kievit
Hongerige kievit
Een deel van de verzameling
Mijn rolstoelwandeling eindigt in de Klein Engelandhoeve: afgeladen vol zit het er, allemaal mensen die hun eerste lentetochtje ook al gehad hebben. Want daaraan kun je ook zien dat het voorjaar op doorbreken staat: druk was het in het Vennengebied. De mensen hebben zich eens goed laten gaan, en daarna een Gageleer of ander lekkers gedronken!
Veel auto's, veel wandelaars
't Was weer prachtig vandaag, zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten