En we stegen met een zucht...

Je 65ste verjaardag is bijzonder, heb ik altijd gevonden: je organiseert een etentje voor kinderen, familie en enkele vrienden en het wordt een gezellige avond. Obligaat en gemeend worden geschenken aangedragen: boeken en wijn. Mijn kinderen hadden er zich vanaf gemaakt met een envelopje met inhoud, dat wil zeggen een bon voor een ballonvaart! Ze weten dat dat al lang een gekoesterde wens van me is, en net nu, nu er al jaren geen sprake meer over geweest is, willen ze me de lucht insturen: mooi mooi mooi vindt vader dan!

In 2013 is het nog niet zo vaak ballonweer geweest, en voor begin juni moest ik door de hemelse sferen gezweefd hebben. Maar dan brengt eind april de oplossing, en de 28ste is het zover, oorspronkelijke plaats van afspraak: Hoogstraten. De wind zat echter verkeerd, en het werd opstijgen in Brasschaat, vanaf een grasveld in de straat genoemd 'Hemelakkers'. Dat kan alleen maar voorbeschikt zijn, het toeval bestaat niet! Toch niet voor ballonpiloten, mag men hopen. Bekwame ballonexperten maken het luchtvaartuig klaar voor 'take off', en om tien voor zeven zien we de grond onder ons langzaam verdwijnen.

Schaduwsilhouet van een vertrekkensklare ballon (fotograaf uiterst links)

Zeven passagiers en een piloot zitten in de mand, en we vliegen over de westelijke Noorderkempen. Mensen uit de streek hebben het over Gooreind, Wuustwezel en Achterbroek: niet dat we die dorpen allemaal echt goed zien, maar de juiste richting wordt aangeduid, een mens wil tenslotte weten waar hij uithangt. Het schietveld van Brasschaat Polygoon is het eerste landschap dat ieders aandacht trekt, hoewel er weinig aan te zien is: er wordt kennelijk nog altijd vrolijk op los geschoten, de begroeiing is zeer summier.

Centraal: het kale schietveld van Polygoon

Gelukkig geldt dat niet voor de rest van dit stuk Kempen: veel bosgebied, veel plassen en vennen, heel veel landbouwgebied. Van zo hoog ziet de wereld er inderdaad mooi uit: de weilanden lentegroen, akkers geploegd en geëgd, grijze grond heeft plaatsgemaakt voor verse zwarte, de bomen beginnen blaadjes te krijgen. Nooit gedacht dat ik het doorbrekende voorjaar vanaf dit standpunt zou bekijken: het heeft meer dan iets.

Weilanden en geploegde en geëgde akkers

Waterpartij, bossen en ballonschaduw

Het was die dag niet echt warm, maar daar voel je nauwelijks iets van: je vaart zo snel als de wind waait, en die voel je dus niet. En je leert waarom dergelijke ballons alleen vliegen tot twee uur na zonsopgang en vanaf twee uur voor zonsondergang: dan is de aarde nog niet, of niet meer zo opgewarmd dat er thermiek zou kunnen zijn, want dan kan varen met die tuigen behoorlijk hachelijk worden, het is een kwestie van veiligheid.

Tegen het einde van de tocht krijgen we nog een gezicht op het kasteel van Loenhout: een achttiende-eeuws gebouw waarvan ik het bestaan niet eens kende. Classicisme zoals het hoort!

Het achttiende-eeuwse kasteel van Loenhout

Landen doen we ten slotte op een weiland iets voorbij het dorp van Loenhout: voor Hoogstraten zat de wind niet oostelijk genoeg, dat hebben we dus rechts laten liggen. Maar de toren van dat 'stadje met smaak' (os Katrien, zoals een Hoogstraatse hem benoemde) hebben we wel gezien. Die landing was overigens perfect: zachtjes zette de piloot zijn ballon neer, niks verder glijden, geen mand die omkiepert, iedereen gaaf en gezond weer op aarde. In geen tijd wordt ballon en alles wat erbij hoort weer ingepakt, we worden nog gedoopt - een scheut cava over je hoofd - omdat we onze eerste ballonvaart gepresteerd hebben, en we worden teruggebracht naar de Hemelakkers, waar we in meer dan een opzicht vandaan kwamen.

Opgeruimd staat netjes

Met een zucht stijg je in het liedje 'tot boven in de lucht'. Tot in de stratosfeer zijn we niet geraakt, maar volgens het getuigschrift dat je ook nog krijgt, blijken we tot op 730 m hoog geweest. Dat document houden we met de verschuldigde piëteit bij: opdat het nageslacht opdat onze koene, dappere en moedige prestatie nooit zou vergeten, dat spreekt. En dat het mooi en de moeite was, dat moeten ze er ook bijvertellen!