Een ervan is van iemand van wie ik vorig jaar al werk gezien had: Lut Lambrecht stelde toen een interpretatie van de beeldtaal van Henri Matisse tentoon. Dit jaar is ze er met 'Genesis', een volledig persoonlijke schepping. In drie glazen panelen roept zij het ontstaan van aarde en mens op, met onze planeet als kleurrijke bol centraal: zonder haar zouden wij er ook niet zijn. Aan beide kanten van de aarde suggereert zij het ontstaan van de mens: links een romp en een been met voet, rechts wat voor mij een mannelijke en een vrouwelijk vorm is. Op de panelen komen ook teksten voor, maar die zijn onleesbaar, raadselachtig dus. Je zou ze kunnen zien als verwijzingen naar oude scheppingsmythen van Egyptenaren, Grieken of Romeinen, maar net zo goed naar het Oude Testament. Het kleurgebruik in het werk is ook bijzonder fris en opvallend, nieuw en jong zou je erin kunnen voelen, optimisme ook. Een prachtig 'drieluik' vind ik het.
Lut Lambrecht, Genesis
Genesis, Mannelijk en vrouwelijke vorm
Een ander werk dat uit drie delen of hoofdstukken bestaat, is 'De klaproos en de gruwel' van Roger van den Eede. We zijn precies honderd jaar later, en zo'n 'beeld' is dan allesbehalve verwonderlijk. De klaprozen staan van achteren op de tafel, daarvoor een verwoest landschap, en helemaal van voren een evocatie van een soldatenkerkhof, zoals de Westhoek er zo veel heeft. De gruwel overheerst hier alleszins, daar kunnen de klaprozen niet tegenop. Een rake synthese van '14-'18 is dit werk wel.
Roger van den Eede, De klaproos en de gruwel
Grotere beelden of composities staan op het grasveld naast de middeleeuwse schuur van abdij 'Ter Doest'. Van Walter van Lent staan er twee intrigerende beelden, 'De poort' en 'De hoge raad'
Walter van Lent, De poort
'De hoge raad' zou je op het eerste gezicht een voor de hand liggende woordspeling kunnen noemen, maar dat is het natuurlijk niet, zo goedkoop is deze kunstenaar niet. Hoog verheven tronen deze vijf raadslieden, hooghartig uitkijkend over wie onder hen staan, en dat zijn wij allemaal volgens dit beeld: kritiek op de gestrenge rechtspraak drukt dit werk uit, sober en met weinig middelen, maar doeltreffend. Het beeld als metafoor: ik houd er wel van.
De hoge raad
Albert Cuypers heeft op vier tafeltjes werken geplaatst die allemaal met 'inspanning' te maken hebben. Op het eerste en het laatste lopen of rennen telkens vier mensen, waar ook naartoe, en op het tweede zijn twee naakte figuren zwaar beladen met hout voor het vuur: het werk schijnt de eerste stadia van een beschaving te suggereren. Hard labeur vind je op in het derde tafereel: een man en een vrouw trekken moeizaam een platte wagen met boomstammen naar hun onderkomen, zij schijnen de twee houtdragers te volgen. Strijd om het leven in een prille beschaving lijkt Cuypers me uit te beelden.
Albert Cuypers, Vier inspanningen
Houtoogst
Zoals ik al zei: in Lissewege vind je altijd wel iets interessants of intrigerends, iets waarvan je blij bent dat je het gezien hebt. Dit jaar dus ook weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten