maandag 24 juli 2017

Roumez (Stoumont)

Zeventig jaar worden is toch wel iets speciaals, dachten mijn kinderen, en ze bedenken mij met een weekendje Ardennen. Met twaalf zijn we daar: drie koppeltjes, drie kleinkinderen en ikzelf, als feestvarken. Nu is Roumez geen wereldstad, maar met een pas aangeschafte gps kom je er wel: op de moderne wegwijzerijtechniek kun je tenminste vertrouwen, dat staat als een paal boven water. Helaas, water is er op de hellingen niet te zien, laat staan dat er palen boven staan. Telkens opnieuw word ik naar een bord gestuurd, waarop te lezen: 'Piste de ski, 2,5 km': ik kan niet skiën, en het seizoen is ook al totaal verkeerd. Stomme gps! Maar de smartphone van mijn dochter is al verder op de weg naar meer beschaving, en zo komen we in Roumez.

Drie huizen heeft het plaatsje: twee die tot een boerderij horen, en een  moderner, dat het vakantiehuis voorstelt: 'L'hirondelle' heet het. Terecht zullen we merken, want aan de schuur er vlak naast vliegen de zwaluwen af en aan om hun jongen te voeren: heel druk hebben die vogeltjes het, maar voor de rest bevinden we ons in de zaligste der rustieke kalmtes!


Druk druk druk!

De weg die er naartoe loopt, eindigt er ook, alsof de beschaafde wereld hier ophoudt! Maar Roumez heeft zijn trots: het bekende bord dat een bebouwde kom aanduidt, valt zeer prominent op. Geen torens, hoge gebouwen en ander stadsvertoon hier, maar je rijdt wel een agglomeratie binnen, en dat zal je geweten hebben!




Agglomeratie!

En dan de inwoners: de boerenfamilie, de toevallige vakantiegangers, de zwaluwen, twee waakhonden die 's ochtends een half uur los mogen lopen, en twee koeien met twee kalfjes: weg van de hectiek van al te bedrijvig en jachtig stadsleven, je leeft hier effectief in een andere wereld!


Lid van de plaatselijke veestapel

Vlak voor ons huisje ligt zowaar een korenveld: niks maïs in de buurt, niks monoculturen hier. Het katapulteert je als het ware terug in de tijd, toen graan in de Kempen ook nog belangrijk was.


Eigentijds Ardens korenveld

Bovendien is het er zeer mooi: je kijkt uit over de vallei, op de helling ertegenover, en je ziet een zonsondergang zoals je die hier niet meemaakt. Waar kan ik nog beter zijn, om met de familie mijn 70 jaar te vieren?




Zonsondergang tegenover Remoux

Geen opmerkingen: