vrijdag 9 maart 2018

Antwerpse Zoo: het koraalrif

Voor een van de mooiste plaatsen in de Zoo moet je in het aquarium zijn: helemaal op het einde daarvan is een rifaquarium gebouwd. Acht meter breed is het, vier meter hoog, en daarmee is een van de grootste van Europa. In 300.000 liter zeewater leven ongeveer 4.000 tropische vissen die voortdurend veel volk trekken. Veel kleuren zie je door elkaar bewegen, want dat doen vissen natuurlijk: die zwemmen voortdurend, rustbankjes zijn niet voor ze voorzien. Volwassenen willen natuurlijk dit nagebouwde ecosysteem, dat op zo veel plaatsen op aarde bedreigd is, met veel belangstelling gadeslaan, en de kinderen zijn er niet van weg te branden.


Het koraalrif en een aantal bewoners


Acht meter breed, vier meter hoog


Kleindochter Nona, beschermd tegen instortingsgevaar, kijkt zich de ogen uit het hoofdje

Zeer opvallend zijn eerder kleine gele visjes: volgens papa Dries zijn dat citroenlipvissen, maar als ik dat op Google opzoek, blijken die wel geel te zijn, maar langer dan deze bijna schijfjes. Maar Google heeft nog foto's van gele vissen en zo kom ik bij de juiste naam: het zijn 'gele zeilvindoktersvissen'. En mondvol voor die kleine wezentjes, waarom verzint iemand die namen, zou Ben Crabbé onbegrijpend uitroepen. Om orde in de chaos te brengen, Ben, daar dient taal onder andere voor. Maar dat is een ander onderwerp.


Gele zeilvindoktersvissen

Sinds 3 april 2015 is het rifaquarium geopend: ik zou er speciaal voor naar de Zoo gaan, met of zonder Nona, maar liever met. 'Met Opa Toon naar de visjes gaan kijken' mag ze dan denken!

1 opmerking:

Noortje zei

papa Dries weet er duidelijk niets van!