Vandaag weer hoogzomer, bijgevolg tweede verkenning van mijn territorium: via het Bels Lijntje rond het Zwart Water en zo verder naar de Fonteinstraat. Eerste nieuwigheid: het Bels Lijntje heeft een flinke beurt gehad: de inritten zijn betegeld met klinkers, en de hele weg heeft een nieuwe laag asfalt: alles lekker glad voor meer rijplezier. De oneffenheden veroorzaakt door de boomwortels zijn verdwenen. Het is lekker koel op het Lijntje: veel schaduw van veel jong groen. Als je dan op een open plek komt, voel je de warmte meteen op je lijf vallen. Niet zo loodzwaar als in de echte zomer, maar toch zeer voelbaar.
Ik hoor en zie de kievit weer, en ook de snip, die gisteren nog niet te merken was. Maar ik zat toen niet genoeg tussen de natte weilanden, vandaag wel. Achter het Zwart Water, iets ten westen daarvan, liggen twee redelijk grote plassen in de weien. En met de rolstoel kan ik er makkelijk komen als ik voorzichtigjes en niet te snel rijdt. Wat je daar allemaal hoort en ziet: kieviten, snippen, eenden, ganzen - of het Canadese waren, weet ik niet - en ik hoor een vogel zijn naam roepen: de tureluur. Ik had dat geluid nog nooit gehoord, maar je herkent het meteen, zo duidelijk spreekt de vogel. Ik beleef met volle teugen de rijkdom van de natuur. Even later, aan de Geheulse Dijk, het 'suskewiet' van de vinken, en de roep van de koekoek.
Zoals ik gisteren al zei: de wereld is weer begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten