Ettelijke jaren, toen de kinderen nog klein waren, en zowel in zomer- als in herfstvakanties, gingen we met het gezin naar Malmédy, naar de stacaravan van mijn schoonouders, voor een paar weken of voor een paar dagen. De gemeentelijke camping - ze lag in het gehucht Bevercé, op de Boulevard des Alliés - heette 'La Grotte des Nains', en er liep inderdaad nogal wat jong spontaan leven rond. Maar wij gingen om te wandelen: Bellevaux, Xhoffraix, Robertville en het meer, Waimes en de speeltuin daar waren doelen. Om Ferme Libert niet te vergeten, ook met speeltuin. Kinderen moet je echt wel proberen aan de gang te houden: je kunt allerlei vertellen over wat ze zien, maar in kinderhoofdjes is de honderdste boom gelijk aan de eerste, en bergop is altijd stijgen, klauteren en klimmen. Stap- of wandelliedjes zijn ook probate middelen om beentjes in beweging en de moed op peil te houden. Er zijn er die iedereen kent, rudimentaire gescandeerde zinnetjes zonder werkwoord:
Macadam, macadam
macadam dam dam dam
steenweg, steenweg!
Het tweede geeft al meer blijk van enige taalontwikkeling: een werkwoord, parallelle zinsbouw, trappen van vergelijking, rijm: de literatuur is dan niet meer veraf! Hoeveel kilometers er juist afgelegd zijn, wordt niet gezegd: we wandelden ten slotte geen marathon, we hielden het liever bij de bescheidenheid van de ongewisheid.
Zo gaat het goed,
zo gaat het beter,
alweer een kilometer!
Ook zeer probaat als 'energizer':
We zijn er bijna,
we zijn er bijna,
maar nog niet helemaal!
Je mag daarmee liever niet voor halverwege beginnen, anders krijgen kinderen een te relatief en ontgoochelend begrip van het woordje 'bijna'
Op een zeer zonnige dag heb ik zelf zo'n stapliedje in elkaar geknutseld: de tekst liep zo:
Een beetje opgewekt, een beetje blij,
zo staan de koeien met z'n allen in de wei,
en ze zagen niet, en ze klagen niet,
want het gras dat staat in hopen aan hun zij.
Een paar weken geleden speelde dat liedje door mijn hoofd: Malmédy zit nog altijd in mijn hart en geheugen, en het stadje is zo Belgisch als Turnhout. (Ik ben geen politiek correcte Vlaming, these days.) Ik kende de melodie van dat eerste versje ergens van, maar waarvan? Toevallig ben ik pas veertien dagen in Italië geweest, en ik koop daar, in Siena, een cd die heet: 'Avanti popolo alla riscossa - Antologia della canzone socialista in Italia', met daarop 'La bandiera rossa', waarvan het eerste vers luidt 'Avanti popolo alla riscossa', wat zoveel wil zeggen als 'Komaan mensen, ten opstand!'. Wil de melodie van dat eerste vers toch niet die van mijn eerste vers zijn zeker! Wat je je kinderen nog niet meegeeft, onbewust en onschuldig. Verder in de tekst klinkt het glorieus 'Evviva il socialismo e la libertà, maar daarmee heb ik mijn telgen nooit gehersenspoeld.
Die koeien die niet zagen of klagen heb ik eigenlijk van Vondels 'Wiltzangk'. Hij laat de vrije vogels over zichzelf zeggen 'wij zaaien en wij maaien niet/ Wij teren op de boer'. Zij bezingen met andere woorden hun vrije leven in de natuur. De koeien hebben een gelijkaardig leven, maar achter prikkeldraad: de ware vrijheid luistert naar de wetten, zei ooit een ongetwijfeld geleerd man.
En ik zat met mijn gezin net zo goed in de natuur, begiftigd of vergiftigd met enige cultuur? Nu met warme herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten