Meerle - Sint-Salvator

Na 51 jaar kom ik op den duur nog eens in de Sint-Salvatorker in Meerle. Hoe ik dat zo, precies weet, dat dat 51 jaar geleden is? Nou, in 1959 - ik was toen 12 - heb ik in die kerk helemaal alleen een huwelijksmis gezongen, in het Latijn dan nog wel, zoals dat hoorde in preconciaire tijden. Hoe dat zo gekomen was? Ik was kerkzanger in het koor van de Bruine Paters  - de franciscanen - in Turnhout, en in dat koor zong ook broeder kok mee, Jos Jochems uit Meerle. Wij tweeën konden het nogal goed met elkaar vinden, en in de zomer van '59 fietsten we met zijn beiden naar Meerle, want zijn zuster - May geloof ik - ging trouwen, met iemand van over de grens, Frans Smeekens uit Chaam. Over zingen was mij niet gezegd, maar toen de mis begon, werd ik op het oksaal (doksaal, hoogzaal) geposteerd en toen heette het 'En avant la musique!' Ik herinner me nog dat  de kerkgangers behoorlijk verbaasd waren: zo'n snotterke, in 't Latijn, en dan nog alleen. Ik weet ook nog dat ik een keer verkeerd ingezet heb, dat ik er toen echt eventjes naast zat, maar voor de rest was het gewoon goed. Wat je nog niet durft als je je nog niet goed van jezelf bewust bent! Maar dat is dus 51 jaar geleden.

Daarboven stond ik dus, in de zomer van '59

Hoe die kerk er van binnen uitzag? Dat was toen natuurlijk niet belangrijk, en bovendien: wat kende ik daar toen van? Maar later, tijdens fietstochten, ben ik er vaak voorbijgekomen, en het gebouw had volgens mij wel iets: het is duidelijk meer dan een of ander kaduuk kapelletje. En je begint wat op te zoeken over die kerk, en je denkt aan je jeugdherinnering, en je gaat er weer heen. Rond Kerstmis '09 heb ik er ook al eens gestaan, naast een Kempische kerststal, maar kerk potdicht. Het valt niet mee hoor, tegenwoordig naar de kerk gaan. Maar krijg je het licht of het lichtje, je zoekt uit wanneer er missen zijn, en tegen het eind daarvan kun je toch nog binnen. Je laat de gelovigen naar buiten gaan, en dan kun je op 't gemakje rondkijken.

Sint-Salvator vanaf het zuidoosten

Het interieur van de kerk is behoorlijk barok: het hoogkoor uit 1748 toont de Heilige Drievuldigheid: een scheppende God de Vader helemaal boven, de Heilige Geest onder hem, en beneden een triomferende Christus: die eerder kleine dorpskerken hebben vaak schatten die het bekijken meer dan waard zijn: zo is er ook nog een Mariabeeld uit de 16de eeuw te zien, al vind ik het gezicht en de uitdrukking ervan eerder middeleeuws. Maar toch de moeite.

Het hoogkoor

De 16de-eeuwse Maria

Het gebouw zelf heeft een lager en een hoger deel. Het lagere, voorste deel komt uit het eerste kwart van de 15de eeuw, en een eeuw later heeft men de kerk gedeeltelijk verbouwd: de dwarsbeuk en het koor werden toen hoger. Bouwmeester was Rombout II Keldermans, die ook aan de Sint-Katharinakerk van Hoogstraten gewerkt heeft: een iets uitbundigere gotisch stijl is aan het hogere deel van de kerk zichtbaar.

Pinakel aan de zuidzijde: iets uitbundiger gotisch

Het gevolg van die verbouwing is dat je binnen  vooraan een lagere zoldering hebt dan in de dwarsbeuk en het koor. Buiten zijn het Koor en de dwarsbeuk gewoon schitterend.

De Sint-Salvator op zijn mooist: geen kathedraal, maar toch een meesterwerk