De naam van de stad verraadt haar zeer oude oorsprong: Trapani komt van het Griekse 'drepanon', dat 'zeis' betekent. Daar is dan ook een mooi verhaaltje aan verbonden: Demeter, de godin van het graan, liet haar zeis vallen toen ze wanhopig op zoek was naar Persephone, die ontvoerd was door Hades. De binnenkant van de zeis vormt nu nog de aanlegplaats van de vissersboten.
De stad zelf heeft een historisch centrum met smalle straatjes zoals het hoort in een oud Italiaans stadje, maar verder is daar niet veel opzienbarends te zien. De 'Corso Vittorio Emanuele' - vlak bij - is dan ineens veel breder en opener: het is de Gasthuisstraat van Trapani, maar langer en met iets meer allure. En je vindt er ook twee belangrijke kerken: de Jezuïetenkerk en de San Lorenzokathedraal. Die Jezuïetenkerk is een voorbeeld van overweldigende rococo: ik heb zelden in een gebouw zo veel krulletjes, fiorituurtjes en tierlantijntjes bij elkaar gezien. Horror vacui die er ver over is, naar mijn smaak.
De preekstoel in de Jezuïetenkerk
De kathedraal is veel rustiger: classicisme, maar dan ook niet al te streng en sober: we zijn tenslotte in Italiê. En met een koepel die adequaat voor invallend licht zorgt. Terzijde: het is ongelooflijk wat voor een invloed de koepel van de dom van Florence in dit land heeft gehad: elk kerkje heeft zijn koepeltje. De kathedraal is ook een paar schilderijen rijk van niet de eerste de beste meesters: een Caravaggio, waarvan de authenticiteit met documenten geattesteerd is, maar die helaas te donker hangt om er een foto van te maken. Een kapel verder hangt dan weer een authentieke Van Dijck, maar die wordt in de kerk niet geattesteerd, en een Italiaans gidsje heeft het over een doek met 'Vlaamse kenmerken'. In het beste geval is het een kopie naar Van Dijck, denk ik, of een werk van een kleinere meester duidelijk geïnspireerd door de Vlaming. Soortgelijke werken van hem zijn in ieder geval bekend.
Vermeende Van Dijck
Buiten vind ik de smeedijzeren poorten tussen de arcaden echt de moeite waard: dat wordt een aparte aflevering. 'Die Reise neigt sich dem Ende zu' zoals andere Germanen plegen te zeggen. Een Italiaanse koffie hebben we nog met smaak gedronken, nog eens uitgekeken over de Middellandse Zee aan de rand van Trapani, vastgesteld dat het weer hier overdag ook grijs kan zijn, gedacht dat de aanpassing thuis ons daardoor gemakkelijker zou vallen, en hoezee, op de rit van Eindhoven naar Turnhout regent het: home, sweet home!
In Italië, en al een beetje thuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten