dinsdag 22 mei 2018

Bokrijk: fietsen door het water

En dan wil een mens ook nog eens naar Limburg: door het water fietsen wil ik, vlak bij Bokrijk. Maar ik lees dat het aangeraden vertrekpunt 'Herkenrodeabdij 4' is. Als ik daar aankom, mag ik voor € 3 op een grote parkeerplaats gaan staan. Of dat hier altijd zo druk is, vraag ik. 'Neen, meneer, vandaag is het 'De Sage van de Eenhoorn. Een middeleeuws spektakel, zeer interessant'. Heel veel mensen lijken dat te vinden, mogelijk in het belang van Limburg. Die krant is in ieder geval nadrukkelijk aanwezig: je leest de naam overal. Hoe dan ook, 5.500 mensen zijn naar de abdij van Herkenrode afgezakt om dit feest met 'middeleeuws activiteiten' en op maat van gezinnen mee te maken. Maar daar ben ik niet voor gekomen, ik wil door het water scootmobielen. 'Dat is in Bokrijk, meneer', en ik daarheen. Ondertussen heb ik wel gezien dat de abdij zelf best indrukkend is, de gebouwen althans: dat vraagt om een uitgebreider bezoek. Ik heb daar trouwens al een hele tijd heen gewild.


De abdij van Herkenrode

Maar ik dus naar 'Bokrijklaan 1, Genk': vlak voor het Openluchtmuseum is dat. En je bent er zo, aan de 'wijer' waar je door kunt scooteren, fietsen of wandelen.

Voor wie zich een beetje voor taal interesseert: een 'wijer' is gewoon een 'vijver'. Het woord werd al in het Middelnederlands ontleend aan het Latijnse 'vivarium', een plaats waar levende dieren werden gehouden, een visvijver in dit geval. De eigennamen 'Van de Vijver, Van de Weyer en Van de Wouwer' betekenen dus gewoon hetzelfde'. Einde van de les. 'Moeten we dit kennen voor het examen, meneer?' 'Neen, knuffels en knuffelina's, dat krijgen jullie er gewoon gratis en extra bij!'

En best wat volk wil hetzelfde ervaren: op een andere manier aan de andere oever van een vijver komen. Niet door over het water te lopen, dat zou te riskant zijn, en niemand van de toeristen wil de verantwoordelijkheid op zich nog eens een nieuwe godsdienst te stichten. Maar, eerlijk gezegd, mij doet het toch aan een ander bijbels verhaal denken: het splijten door God van de Rode Zee, zodat Mozes en de Israƫlieten uit Egypte konden wegkomen. Voordeel is hier wel dat de gesplitste wateren zich na een doortocht niet opnieuw verenigen, zodat niemand verdrinkt. Geen doden zullen hier vallen, weer geen alternatieve godsdienst zal ontstaan. Ik geef toe, soms heb ik niet echt een schrijnend tekort aan fantasie.


Mozes achterna?


Met moeder de vrouw naar eendjes kijken



Hier zijn ze dan!

De wandelaars, fietsers, zelfs rolstoelgebruikers zijn op deze lage brug legio: de eigenaardige sensatie verlokt velen. En je kunt er leuke foto's nemen, dat zeker.


De veilige doortocht


Wateroppervlakkige foto

Een andere vijver is begroeid met heel wat waterplanten, vooral de gele lis, of 'iris pseudacorus. schitterend geel is die inderdaad, en die kleur brengt meteen veel kleur en licht in het landschap. En bronsgroen eikenhout is er natuurlijk ook te bezichtigen. Mooi is de natuur, vind ik dan maar, mooi is de streek rond Bokrijk. Voor wandelaars en natuurliefhebbers: niet te missen.


Gele lis, of Iris pseudacorus

Geen opmerkingen: