Ik ga in mijn wereldstad Turnhout geregeld in de Priba winkelen: ik mag die winkel zo noemen, want ik heb er de leeftijd voor. Jongeren en anderen mensen die hier nog niet zo lang wonen, weten dan niet waar je het over hebt: voor hen is het de kleine Carrefour in de Korte Gasthuisstraat; zo is die nu bekend.
Het gebeurt dat twee caissières, terwijl ze afrekenen met rijen klanten, toch een gesprek voeren, een klein gesprekje dan. Vraagt de ene, aan kassa 2, aan haar buurvrouw aan kassa1, of zij een goede bakker weet. Ik zal de dames Denise en Marina noemen, want zo heten ze. Die goede bakker moet voor een heuse bruidstaart zorgen. Waarop een wedervraag komt: 'Moet die taart lekker of mooi zijn?' Waarop ik in een spontane, verlossende lach schiet. Maar het schijnt echt waar te zijn: ofwel koop je in Turnhout en omgeving een lekkere taart of een mooie. De twee kwalificaties tegelijkertijd schijnen hier onmogelijk te zijn: Een en ander heeft natuurlijk wel het voordeel van de duidelijkheid. Over de prijs heb ik de dames niet horen palaveren, maar ik vrees zelf dat de mooie duurder zal zijn. De schone schijn mag wat kosten, zullen dergelijke bakkers denken. 'Keeping up appearances' in volle glorie.
Het ware te hopen dat de trouwlustigen van andere waarden uitgaan: dan kunnen we ze meteen van harte gelukwensen, deze mij onbekende twee mensen.
Foto's van bruidstaarten zijn er niet bij vandaag: op het net zijn die tegenwoordig allemaal beveiligd. Maar iedereen kan zich wel een succulente taart (lekker of mooi) voor de geest halen. Smakelijk!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten