Antwerpen: een middag in de Zoo

Kleine kinderen gaan graag naar de dierentuin ('zoo' zeggen ze niet), en opa's gaan graag met hen mee: die hebben dan oog voor hun nakomelingen, en voor de vertegenwoordigers van het dierenrijk. Die bevinden zich niet in hun natuurlijke vrije staat, maar je kunt niet alles hebben.

Afdeling olifanten

Olifanten wil de kleinste zien (tweeënhalf jaar is hij, het optatertje), maar hij weet al goed wat hij wil: in het olifantengebouw was maar een exemplaar te zien, wat hem tegenviel, maar ervoor stond Kai Mook, nu al 10 jaar oud, tenminste een beeld van haar. En hoewel het geen speeltuig is, wil kleine Vic erop zitten, mag eigenlijk niet, maar met de hulp van mama lukt dat wel, opa neemt een foto, geen parkwachters in de buurt, dus iedereen blij en Vic zielsgelukkig!

Vic berijdt Kai Mook (een beeld van)

De zoo is altijd wel een beetje anders: soms zie je dingen gebeuren die gelukkige toevalstreffers blijken te zijn (waarschijnlijk is er een strikt dienstrooster, maar dat volg je dus niet). En zo woon je buiten bij hoe twee olifanten aan de rand van hun zwembadje een fikse douche krijgen, waarschijnlijk om de laatste warmte van de voorbije hittegolf uit hun gigantisch lijf te spuiten. De olifanten zijn daar zelf niet al te gerust op, en plonsen hun vijver in. Natuurlijk kunnen zij lang onder water blijven: het laatste eindje van hun slurf zorgt voor de nodige aanvoer van lucht, alsof ze een soort van onderzeeërs zijn. Spannend is het om te zien waar en wanneer ze weer aan de oppervlakte komen.

Bijna waterzoogdieren

Nog een beetje dieper

Roofdieren

Van tv-documentaires weet je dat roofdieren vooral 's nachts jagen, en hier krijgen ze er hun kostje bovendien gratis bij: geen wonder dat ze zich nogal als gepatenteerde luiwammesen manifesteren. Een leeuwin bijvoorbeeld, en een jachtluipaard: die rust op zijn voorpoten, en lijkt wel een of andere prooi in het vizier te hebben, zo onbeweeglijk stil en als versteend stond hij daar.

Luie Lea

Jachtluipaard op zijn qui-vive, met prooi in het vizier?

Beelden 

Naast een kunstmatige, want aangelegde rivier probeert een jaguar vissen boven te halen, net zoals zijn kleinere familieleden, de katten, dat zouden doen. Dat is het mooie van die dierenbeelden: de kunstenaars proberen de beesten te vatten net op een cruciaal moment van hun beweging of stilstand. Enig metier en kunstzinnigheid is daarvoor een vereiste. Dit beeld is van Patrick Villas, geboren in 1961, die tegenwoordig als een der toonaangevende dierenbeeldhouwers van België, wordt beschouwd. Zijn beeld van de jaguar spreekt in ieder geval erg aan.

Patrick Villas, Jaguar, 2002

Vlak bij het terras, bijna aan de uitgang zit een jachtluipaard: die ziet er bijna uit als Egyptische beelden van katten, die in die beschaving dan weer zeer vereerd werden. De beeldhouwer ervan is Albéric Collin, een Antwerpenaar die nog in de leer is gegaan bij de Italiaan Rembrandt Bughatti, over wie ik het nog wel eens gehad heb. Rustend zit het dier daar, ongetwijfeld na gedane inspanningen. Weer een van de waardevolle beelden waar ik tot nu achteloos aan voorbijgelopen ben. Want dat is ook een charme van de Antwerpse dierentuin: de talrijke dierenbeelden die er her en der te bewonderen zijn. En gemaakt niet door de minste van de beeldhouwers!

Albéric Collin, Zittend jachtluipaard, voor 1929 (gift 1953)

En zo hebben we dan weer aan aangename middag doorgebracht in de Zoo, met olifanten, roofdieren en beelden. Meer moet dat niet zijn. 't Is eigenlijk al veel, to be honest!