Yves en ik wilden een wandeling gaan placeren in 's Gravenwezel, want daar staat een kasteel waarvan de oorsprong terug zou gaan tot de 13de eeuw, de oudst bewaarde delen tot de 15de eeuw: dat wilden we dus wel eens aan onze kennersblik onderwerpen. Maar onze poging tot verkenning begon met heel wat natuur: het is erg groen rond 's Gravenwezel, aan bomen, struiken en flora geen gebrek. Naast de weg komen we een plas tegen: je ziet wel water, maar vooral waterplanten en weelderig geboomte. De wereld valt niet tegen als hij zijn lentekleur weer aangetrokken heeft!
Weelderige plas en dito omgeving
En dan stoten we op de antitankgracht, ofwel antitankkanaal genoemd: een geval van serendipity, vinden wat je niet aan het zoeken was en er best tevreden mee zijn. Die gracht is in de jaren 1937-39 in een halve cirkel aangelegd om Antwerpen te verdedigen, op gemiddeld zo'n 15 kilometer van de stad. Men had namelijk vastgesteld dat de forten rond de stad niet meer voldeden, dus moest er een ander middel gezocht worden om de vijand staande te houden: een antitankgracht werd dat. Zes meter breed is ze, maar ze heeft bij de verdediging van de Koekenstad geen rol van betekenis gespeeld. Ondertussen zijn grote gebieden rond de gracht tot natuurgebied uitgegroeid: dat was wel niet de bedoeling, maar onverwachte meeval is ook geluk, en dat is wat telt.
De nu groene antitankgracht
En bloemen, die zie je natuurlijk ook, ten overvloede: gele lissen, die je kunt verwachten aan de waterkant. En samenscholing van zelfs.
Gele lissen: of dat coronaveilig is?
Winner of the Beauty Contest: Miss Yellow Iris 2021
De natuur kan natuurlijk ook best robuust zijn: we komen aan een imposante boom, die 'Overlevende Veteraanboom' blijkt te heten: hij heeft twee wereldoorlogen overleefd, is dus meer dan honderd jaar oud. Iemand heeft hem een gezicht gegeven, wat een beetje voor de hand lag, want de vorm van de stam leent er zich toe. Leuk is wel dat hij ook een rode neus heeft gekregen: het lijkt wel of de boom de oorlog en het krijgsgeweld een neus zet. En dat mag hij ook: hij heeft het overleefd.
Naast de boom zit Yves, en die heeft gelukkig geen enkele oorlog meegemaakt: die leeft gewoon graag, wat hem natuurlijk van harte gegund is.
Tenslotte geeft het bord uitleg over Eugeen Dierckx, geboren in Schilde op 23 februari 1893, gestorven in Lo-Reningelst op 16 oktober 1915, 22 en een half jaar oud. Hij was soldaat in de 'Groote Oorlog', moest eerst loopbruggen bouwen in de Yzervlakte, daarna de omgeving van Steenstrate mee bewaken. Dat schijnt een rustige periode geweest te zijn, maar er werd toch nog gesneuveld. Eugeen Dierckx werd getroffen door een kogel in de hartstreek, en 'stierf voor het vaderland'. Met deze herinnering aan die jonge man maakt men aan de antitankgracht de waanzin van alle oorlogen duidelijk.
Een bord met uitleg: een gesneuvelde, de levende Yves, de Overlevende Veteraanboom
Langs die antitankgracht staan ook verscheidene bunkers, niet alleen om in te schuilen, maar ook om van daaruit op de vijand te schieten. Allicht hebben de dapperste aller Galliërs dat ook gedaan, maar zoals wij allen weten, veel geholpen heeft het toen niet. Overigens, volgens Caesar waren de Belgae de dappersten aller Galliërs omdat zij het verst van de beschaving verwijderd waren, en dat was in 1940 al lang niet meer zo. De Germanen bleken toen toch eventjes dapperder.
Schutters- en schuilbunker
O ja, we gingen voor dat kasteel! Tegen het einde van de wandeling hebben wij vanuit de verte de kleine spits van een kasteeltorentje gezien, en dat was het dan. Voor de rest is het verstopt in groeizaam en dicht groen, aan het zicht van de gewone medemens onttrokken. Tegenwoordig is het eigendom van Axel Verdoodt, een zeer bekend kunst- en antiekhandelaar, die zeer ruim in de slappe was zit. Ik begrijp best dat zo iemand zijn kasteel niet dagelijks wil laten bezoeken, natuurlijk wil die man privacy, maar een zicht op zijn kasteel, dat zou toch leuk zijn, dan heb je toch een indruk. Maar kennelijk verkiest Axel 'the splendid isolation of the upper classes'. Ook goed natuurlijk, of niet.
Wij hebben ons dan gewroken door het savoureren van een Tongerlo in de afspanning 'De Drij Rozen': voor Yves een donkere, voor mij een lichte. En zie ons eens stralen!
Genietend van een abdijbier: hemels!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten