Na de middag verlaat Corry ons, Nicole en mezelf, voor een tijdje; ze komt later nog in het verhaal voor. Wij tweeën gaan in Hasselt van de natuur genieten, van aangelegde natuur om precies te zijn. Nu is de Japanse tuin aan de beurt. Hoe die in Hasselt terechtkomt? De hoofdstad van Limburg verbroedert al sinds 1985 met de Japanse stad Itami, vandaar. Japanse specialisten hebben die tuin hier aangelegd: je krijgt de echte couleur locale! Op 20 november 1992 is hij ingehuldigd.
Ik ga onze wandeling niet meter voor meter navertellen, maar een aantal bezienswaardigheden verdienen toch wel meer toelichting. Wat het eerst onze aandacht trekt is de waterval, of de waterval in vijf bedrijfjes. Het riviertje wordt tussen de begroeiing en de rotsen naar beneden geleid, over vijf trapjes zou je kunnen zeggen: een echte cascade is het dus. Bij elke trap wordt de waterval breder, tot hij zich op zijn breedst in het meertje stort. Nog iets over de rotsen in deze tuin: die komen allemaal uit Japan. De rechtse rots beneden aan de waterval weegt zo meer eventjes 1,4 ton! Daar zal best wat logistieke arbeid voor nodig geweest zijn, maar het uitzicht wordt daardoor wel authentieker.
De waterval met rechts de zwaarste rots in de tuin
De cascade: trapsgewijze afdaling
Nicole, die vier jaar geleden nog in Japan geweest is, wijst me op een steenlantaarn. En de wandelgids vertelt verder: 'Deze is gebouwd naar het model van een Sennyu-ji tempel in Kyoto, de begraafplaats van een der keizers. ... Vaak zitten er veel vuurvliegjes bij zo'n steen lantaarn. Hun 'lampjes' symboliseren liefde, maar werden ook verondersteld zielen te zijn van overleden krijgers'. Geweldig mooi vind ik deze steenlantaarn niet, maar als je er iets meer over weet, besef je dat hij meer is dan een verlichtend object in steen, en de vuurvliegjes meer dan vervelende insectjes. (Bron: De wandelgids voor de Japanse tuin, Hasselt)
Steenlantaarn naar het model van een in Kyoto
Zeer opvallend zijn de talrijke hosta's in de tuin: die mogen in Japanse tuinen niet ontbreken. Bij de waterval stonden ze ook al, en je komt ze zowat overal tegen, kleinere, en heel grote, in variëteiten van groene kleuren.
Flinke hosta
Echt Japans vond ik de Vredesbel: de bedoeling is dat iedereen de bel kan laten luiden voor de vrede. Ze staat hier sedert oktober 2016 als aandenken aan de 150 jaar durende diplomatieke relaties tussen België en Japan. Een dergelijke bel staat ook in Hiroshima: daar wordt ze ook geluid voor de vrede en ter herdenking van de slachtoffers die in Japan door de atoombommen gevallen zijn. De Japanse Tuin wordt in ieder geval zo meer dan een vrijblijvend park aan de rand van de stad
De Vredesbel, oktober 2016
Tegenover de Vredesbel staat een Shinto-altaar of jinja. In dit formaat vind je ze langs vele Japanse wegen, min of meer zoals bij ons kapelletjes. In de jinja woont volgens het traditionele geloof een God of Kami. Japanners houden er even halt, buigen, klappen in de handen, doneren kleingeld en maken een wens aan de goden. Ook in Hasselt wordt kleingeld ingezameld dat naar diverse goede doelen gaat. Een verklarend bord naast de jinja definieert die 'kami' als natuurgoden. Er is ook een spiegel in dit altaar, en die symboliseert wijsheid en verwijst naar de mogelijke aanwezigheid van 'kami' in ieder mens. Of dat het geval bij de man die in deze spiegel staat, is maar zeer de vraag.
Shinto-tempeltje of jinja
Vlak tegenover de jinja staat een wand die vol hangt met plakkaatjes van papier of karton, waarop Japanners wensen schrijven. Tijdens een bepaald ritueel worden die dan verbrand, wat symbool staat voor de bevrijding van de wens, zodat die naar de hemel kan gaan en de goden kan bereiken. Het deed me sterk denken aan de gebedsvlaggetjes zoals ik die in Nepal heb gezien.
Wensen voor hun reis naar de hemel en de goden
Op een houten paal staan een aantal Japanse karakters: wat die betekenen kan de gemiddelde Vlaming niet uitmaken. Gelukkig geeft van onderen aan de paal een bord meer uitleg: 'Gedenk de slachtoffers van de TOUHOKU-KANTOU-DAISINNSAI aardbeving en tsunami bij Sendai 11 maart 2011'. Nicole en ik waren die aardbeving al vergeten! Het komt me voor dat het beeld dat deze tuin van de Japanse beschaving wil geven er een is waarin ingetogenheid, herinnering, respect voor de goden en voor de natuur zeer belangrijk zijn. Hij is meteen ook een plaats waarin men zich kan bezinnen, stilstaan bij wat gebeurd is, denken over en aanzetten tot vrede. In die zin is deze plaats en belevenis, echt waar.
Wees je bewust van de kracht van de natuur, en gedenk de overledenen
Onder een brug ligt ook een keienstrand: de plaats bij uitstek om sierkarpers en kois te voeden. Aan de ingang en een paar andere plaatsen is dat voedsel te koop, € 0.80 per zakje. Men wordt gevraagd de vissen enkel met het daarvoor bestemde voedsel te voeren, en dat is uitsluitend in de tuin te koop. Maar de mensen laten zich niet pramen: constant gooien ze visseneten in het water, en kois en sierkarpers zijn bijzonder tuk op die tussendoortjes die eigenlijk de hele dag duren.
Het keienstrandje, de voederplaats
Het resultaat van constant voeren
Toen we op het laatst op een bank zaten te rusten zien we een Japans koppel aan komen lopen: zij in een mooie groene jurk, met een brede zwarte band om haar middel: Japanser kan het niet zijn, dacht ik. Hij in een mantel die door het dessin dat erop te zien is, net zo goed in de stijl van het land van de rijzende zon. Ze gaan ook op een bank zitten, zij draait haar hoofd zodat ik van haar in profiel een foto kan nemen. En wat blijkt: ze is zo blank als wijzelf. De twee hadden zich in ieder geval in de omgeving ingeleefd. Mooi om te zien was het.
Pseudo Japans koppel
O ja, Corry zou nog in dit verhaal optreden! We zijn naar haar appartement gereden, en daar werden we vergast op een uitstekende broodmaaltijd, met alles erop en eraan. Perfect sluiting van een prachtige dag was het: vriendschap, interessante zaken bekijken, en tenslotte smakelijk eten om de inspanning te verteren! Dat heet dan gelukkig zijn, zong ooit eens iemand. 't Was er toch dichtbij! En onze dank is natuurlijk groot.
P.S.: De wandelgids biedt veel en uitstekende informatie over de tuin. Ik heb die met plezier geraadpleegd, zoals ik al zei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten