Op tweede pinksterdag ben ik nog eens naar Wortel Kolonie geweest, niet voor de natuur, de dreven, en de vogels die je er kunt horen, maar voor de rommelmarkt, al schrijf ik beter Rommelmarkt met een duidelijk grote 'r'. In Turnhout hebben we er ook een, wekelijks, aan de Warande en het Kasteel, maar dat is een eerder kleine bedoening. Wortel ligt op de grens, je gaat haast ongemerkt van het ene lage land het andere binnen, en omgekeerd: bijgevolg, er zijn waarschijnlijk evenveel Nederlandse verkopers als Belgische die hun waren aan de man of vrouw willen brengen. Die waren: echt rommel is dat, zoals de naam van de markt dat al aangeeft: stalen rommel, ijzeren rommel, loden rommel, aluminium rommel, zinken rommel, houten rommel, plastic rommel, crucifixen, Mariabeelden en -beeldjes, vogelkooien, speelgoed in alle maten en soorten. Alleen voor echte auto's en vliegtuigen moet je elders zijn, maar dat is dan ook weer geen rommel. Heel soms zie je een stuk edelkitsch, maar dat is zeldzaam. Toch wordt er veel gekocht: daarmee wordt de rommel thuis uitgebreid.
Maar Dieuwertjes schoonzus, Marie, staat er ook met een standje, en haar tante Hilde, een oud-collega van me, en Hans, mijn co-opa van Dieuwertjes kinderen: ik ben niet wild van dergelijke markten, maar voor familie doe je al eens wat, dus ik ben er ook. Cris, Dieuwertjes schoonmoeder, die helaas al anderhalf jaar geleden overleden is, was de drijvende kracht van de Firma Wouters - De Munnynck, en wat er nog over is trachten Marie en Hilde nu te verpatsen. Cris bracht uit Frankrijk, waar ze een vakantiehuis had, Franse rommel mee om hier te verkopen: een onderneming met Europese dimensies was het. Dat wordt nog interessant! Een uitzet voor een pas getrouwd paar kan het voor een prikje mee naar huis slepen: soepterrines ten overvloede, een leeg blik van Quality Street dat ze kunnen vullen voor de romantische avonden: wat voor een hemels geluk ligt hier niet in het verschiet!
Uitzet voor het pas getrouwde paar
Zelfs een immer doorlevend bruidsboeket ligt verliefden nederig te verleiden: het is in plastic, de kleuren zijn wat verschoten, maar een huwelijk is ook niet altijd een feest: realistische voorspelling van de toekomst is dit: wat je op een rommelmarkt niet kan leren! Tenzij je dat al wist natuurlijk.
Realistisch bruidsboeket, stijl niet echt bepaald
Ik sta tussen tekeningen en schilderijtjes te grasduinen en ik pak een etsje vast in een onooglijk lijstje, maar het heeft wel een titel: 'Vieux Paris - Rue St Julie-le-Pauvre', naam van de kunstenaar Desbois en twee voorletters. Het kostte € 4, maar ik kreeg het voor 2. De naam van de kunstenaar kun je opzoeken: Google is tot veel hulp bereid. En vrij snel heb ik resultaat: de man heette Pierre François Desbois (1873 - 1939), en dit kleine werkje hoort bij een reeks van 50 over 'Aspects du vieux Paris'. Desbois heeft die gemaakt in 1923, maar hij geeft daarmee het Parijs van de negentiende eeuw weer. De oorspronkelijke ets meet 32,5 bij 25 cm. Mijn prentje is een hand groot: volgens een schoonbroer van me, die van die zaken veel weet, is dat gewoon een print en waardeloos. Wat mij niet belet het lelijke lijstje dat er rond zat te vervangen door een nieuwe lijst, die meer dan 10 keer meer kostte dan wat ik voor mijn kunstwerk betaald heb. Maar dat deert mij niet: op de achtergrond zie je de twee torens van de Nôtre-Dame de Paris, met het spitse torentje op het midden van het schip, dat tijdens de brand van vier jaar geleden zo jammerlijk is ingestort.
Vieux Paris - Rue St Julien-le-Pauvre
Die 'Rue St Julien-le-Pauvre' ligt in het 5de arrondissement en heet zo omdat ze leidde naar de kerk van de heilige met die naam: de Heilige Arme Julianus in onze moerstaal. Ik zou er eens naartoe kunnen gaan, maar in de nabije toekomst zie ik dat nog niet gebeuren: Julien zal nog eventjes geduld moeten hebben. Maar voor een heilige kan dat geen buitenmaatse prestatie zijn. Enfin, dat denk ik dan over heiligen. Ondertussen heb ik toch een prentje van het Parijs dat er niet meer is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten