Ik bezoek graag kerken, maar niet zomaar eender welke: ik moet er diep van onder de indruk zijn, ik moet er diep door geraakt worden, mijn diepste emoties moeten erdoor aangesproken worden, zodat werkelijk de tranen in mijn ogen komen. Dat gebeurt niet in alle kerken, dat gebeurt in een minderheid van die gebouwen. In de kathedraal van Antwerpen heb ik dat eens gehad, toen je er na lange tijd van restauratie op den duur weer eens naar binnen mocht. In 1993 was dat. En in de kerk van de abdij van Sénanque, in de Provence, is me dat ook eens overkomen: zuiver romaanse kerk is dat, compleet wit geschilderd, in perfecte verhoudingen. Het overkomt me, zal ik maar zeggen, als de kunstenaar erin geslaagd is op een voor mij adequate manier weer te geven datgene wat ons overstijgt. Een religieuze beleving is dat, een transcendente beleving kun je het ook noemen. Je wordt door wat je ziet en voelt naar een hoger niveau getrokken. Heel mooi is dat, om dat mee te maken.
Dat had ik ook bij het binnenkomen van La Sagrada Familia. Het lijkt me dan alsof ik de volmaaktheid beleef, of niets nog mooier kan zijn, niets nog waardevoller. Zelf moet je daar een beetje gevoelig voor zijn, er een religieuze aanleg voor hebben, maar zeker geen godsdienstige: ik beschouw me nog altijd als atheïst. Fiat lux, Er zij licht voel ik dan.
Fiat lux, Er zij licht: op vier verschillende manieren
Licht wordt ook gebracht door de hoogte van het interieur, kleuren door de glas-in-loodramen, de ranke zuilen, zodat het licht alle mogelijke plaats krijgt. De overweldigende indruk wordt ook niet gestoord door tal van heiligenbeelden: er zijn er haast geen, tenzij dat ene: Christus aan zijn kruis.
Christus aan het kruis onder een baldakijn aan het hoofdaltaar
De kleuren zijn echt wel belangrijk: aan de oostkant zie je vooral koude kleuren, vooral blauw, die de beginnende dag aankondigen. De westkant wordt dan weer gekenmerkt door warme kleuren: geel, oranje, rood of roodachtig. De combinatie prijst de aflopende goede dag.
Variatie op dezelfde kleuren
De warme kleuren prijzen de dag die ten einde loopt
Heldere abstractie met dezelfde kleuren
Voor mij was het een verrukking zo te midden van dat licht en die kleuren te staan en te lopen. Ik kan best begrijpen dat 'La Sagrada Familia' jaarlijks door zo'n drie miljoen mensen bezocht wordt: ik ben niet de enige die van schoonheid houdt. Als je ooit in de buurt komt: daarheen, zonder dralen. Maar je moet eerst je tickets besteld hebben.
3 opmerkingen:
Beste Toon,
Ik, Jan W., was een medereiziger in Barcelona.
Toen ik de Sagrada Familia betrad, was ik ontroerd met tranen in mijn ogen en een en een stem die alleen maar wenend iets kon zeggen. Vermoedelijk kwam dit door het feit dat ik al lang had uitgekeken naar dat moment. De reis naar Barcelona was ook speciaal voor mij omdat ik Annemie, mijn vriendin, tien jaar geleden heb leren kennen. We vierden een kristallen jubileum.
Ik was ook ontroerd omdat dit misschien wel mijn laatste buitenlandse reis
zou zijn door mijn degeneratieve aandoening.
Beste Jan,
Bedankt voor je reactie, ik begrijp ze wel. IK was speciaal meegereisd voor La Sagrada Familia. En voor mij kan dat hel waarschijnlijk mijn laatste buitenlandse reis zijn: bij mijn thuiskomst was ik ongelooflijk moe. Vriendelijke groeten,Toon
Een reactie posten