Een van mijn afstammelingen is met zijn vriendin en hun twee kinderen de stad ontvlucht; laten we Antwerpen inderdaad maar een stad noemen, soms moeten we clement zijn. Ze wonen nu nipt op de rand van de provincie, bijna net niet in Limburg, in volle Kempen. Wat ook heet 'op den buiten', in Algemeen Nederlands 'op het platteland'. En daar zie je dus veel eerder de tekenen van de vroege lente: madeliefjes à volonté bijvoorbeeld.
Madeliefjes à volonté: de aankondigers van de lente
De boerderij waar het gezinnetje is gaan wonen, heet 'Zwaluwhof', maar op dit ogenblik schitteren deze gevleugelde vriendjes vooral door hun afwezigheid. Ze zijn er nog niet, alsof ze weten dat er hier nog een koude snijdende wind blaast. of ze hebben een ingebouwde barometer die hen het weer van West-Europa mededeelt. Ik ieder geval, ze zijn er niet, te vroeg is te vroeg. Dieren die je hier wel ziet: paarden, hier wordt aan hobbylandbouw gedaan noemt mijn zoon dat. Zelf - zijn vriendin en hij - gaan ze schapen laten aanrukken, voor een toekomstige wolmultinational denk ik dan. Hoewel, aanrukken is voor schapen het verkeerde werkwoord. Ze behoeven wel een goede belhamel, dan volgen ze die stapvoets, of stappoots en op hun gemakje. Sneller zal het niet gaan, aanrukken of uitrukken doen schapen niet.
Hobbypaarden
Voorlopig is er een haan die overdag kraait zoals het hoort: Cantecleer noem ik hem. En een paar kippetjes en een kuiken: je moet klein beginnen als je groot wil eindigen. Die haan is een prachtig dier, wit hoofd en nekpartij, lager zwart met witte toetsen van zijn veren. Wat voor ras het is, weet voorlopig niemand, maar tot iemand mij tegenspreekt houd ik het bij 'Kempisch hoen'. Hij komt voor zowel in de Belgische als de Nederlandse Kempen, een grensoverschrijdend dier is het.
Grensoverschrijdend: waarschijnlijk Kempisch hoen
Je kunt dus een leuk toertje maken in de buurt van het Zwaluwhof, maar in deze tijd van het jaar ontmoet je echt niet veel mensen: het toeristische seizoen is duidelijk nog niet bezig. De toeristische infrastructuur staat er werkloos bij, paarden blijven nog zonder menselijk vracht.
Zitbank langs een wandelpad, wachtend op toeristen
Paard, wachtend op de eerste ruiter van dit jaar
Toch bloeien de bloempjes met enige ijver, het speenkruid bijvoorbeeld. Mooie gele stervormige bloemen heeft dit kruid, het groeit niet echt hoog (tot 20 cm, maar vele plantjes zijn kleiner). Van maart tot mei komt speenkruid algemeen in Europa voor, in gemengd loofbos, bij heggen, op vochtige schaduwrijke plaatsen. Een kleine beauty is het.
Speenkruid, klein maar fijn, a beauty
De naam 'Zwaluwhof' is ook te bezichtigen: bij afwezigheid van de diertjes lees je hun naam toch al.
Spreekt voor zichzelf
Een pinksterbloem is mijn laatste opname. Die bloeit van april tot juni, zelfs al voor Pasen, wordt tot 40 centimeter hoog, en je vindt ze aan waterkanten, vochtig bos en grasland, algemeen in vrijwel heel Europa. Een fijn teer bloempje is het.
Vroege pinksterbloem.
Sensationele planten, bloemen en dieren heb ik niet gezien, maar mooi en interessant vond ik het allemaal wel. Meer moet dat niet zijn, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten