Nog één vroegbloeier

Natuurlijk zijn er nog meer voorjaarsbloeiers dan die waarover ik het al gehad heb, maar ik heb ze even natuurlijk niet allemaal zelf gevonden. Bijvoorbeeld de volgende: lievevrouwebedstro! De naam alleen al: dat moet iets zeer speciaals zijn, dat kan niet anders. Het was Jan, mijn schoonzoon, die hem in de gaten kreeg. Hij maakt daar met zijn smart phone een foto van, en ik nadien met mijn gewone camera. Jan is best handig met zijn toestelletje, en zoekt meteen op hoe dat plantje wel mag heten: lievevrouwebedstro dus. Volgens mijn Flora is hij in Nederland zeer zeldzaam, in België zeldzaam zonder meer; het plantje is wel verspreid in vrijwel heel Europa. Volgens Wikipedia echter komt dit bedstro  in België vrij algemeen voor in beukenbossen, in Nederland vooral in Zuid-Limburg. Algemeen in Europa zegt Flora ook, maar niet in Ysland en Portugal. Nu niet dat ik het plantje daar al gaan zoeken ben: ik houd wel van planten en bloemen, maar ik moet daar ook niet in overdrijven, vind ik. Lievevrouwebedstro heeft kleine, fijne witte bloemetjes: een teer aanzicht geven die de plant.

Lievevrouwebedstro

Rond dit bloemetje bestaan ook een aantal legenden. Over de kleur van de bloemen bijvoorbeeld. Toen Maria zou baren, had zij de kribbe al klaarstaan, en al gedekt met kruiden en wat hooi. En toen het Jezuskind daarin gelegd werd, en begon te krijten, begon dat bedstro ineens te bloeien. Het plantje werd daarvoor bedankt en het mocht zijn verdere leven gouden (witte) bloemen dragen. Hoe die kribbe in de stal in Bethlehem geraakt is, vertelt deze legende niet. Legenden mogen best wat wonderlijks hebben, dat verhoogt hun magische geloofwaardigheid. 

Een andere verklaring van de naam is dat Anna, de moeder van Maria, de kleine Maria toch zo moeilijk in slaap kreeg. Anna liep door de velden en zag plots een bedstroplantje staan. Ze nam dat bloempje en een aantal andere mee, en thuis bleek, alles verwelkt te zijn, maar ook heerlijk te geuren. Dat zakje bedstro legde Anna als een soort matras onder Maria, die vanaf dan sliep als een roos. En ook vanaf dan heette het plantje lievevrouwebedstro. Si non è vero, è ben trowato.

Die twee verhaaltjes heb ik van Wikipedia, die heb ik niet zelf bedacht. Maar mooi en stichtend zijn ze wel.

Jan, ontdekker van het lievevrouwebedstro in Wechelderzande. Hij wordt in die buurt nog een beroemd plantkundige, met de naam Johannes Monacus. En geloof dat maar, want ik heb het voorspeld. 't Zou me verbazen als dat ooit niet waar zou blijken te zijn.