Herfst in het Vennengebied - zilverreiger

Ook in de herfst is het Vennengebied de moeite waard, vooral als het najaar zo stralend was als een paar weken geleden, en zo klaar en helder als afgelopen weekend. In de buurt van de Klotteraard kun je dan mooie dingen zien: een pracht van een paddenstoel bijvoorbeeld: zijn naam ken ik niet, maar een fraai exemplaar is het zeker.

 

De onbekende paddestoel

Als je dan dichterbij de Grote Klotteraard komt, zie je een deel van het ven vol kieviten zitten: die verzamelen allicht voor de trekt, want overwinteren doen die vogels hier niet, ze komen pas in de lente terug.

Kieviten: verzameling voor de trek

Canadese ganzen op het ven, met witte vlek op de achtergrond

Wanneer ik over het Bels Lijntje naar de uitkijktoren rijd, hoor ik boven me meer dan behoorlijk wat kabaal: vijf V-formaties van zo'n twintig Canadese ganzen vliegen over, en laten zich eventjes later parmantig neer op het grote ven: een hele massa is het. Gisteren (16.10) zie ik die witte vlek weer: een redelijk grote vogel komt over de grote Klotteraard gevlogen, elegant gezweefd eigenlijk, en gaat in de top van een berk zitten: dezelfde zilverreiger moet dat zijn, die van het ven een deel van zijn habitat heeft gemaakt. Blauwe reigers had ik in de loop van het jaar al wel eens boven het Peerdsven gezien, maar een zilverreiger, dat is toch iets speciaals.

Zilverreiger in de top van een berk

Die grote zilverreiger is afkomstig uit het Middellandse Zeegebied, maar door de klimaatopwarming probeerde de vogel het ook in meer noordelijke streken. Als broedvogel is hij schaars: hij is vooral een doortrekker en is bijgevolg in de winter veel minder te zien. (Ten minste: dat leert mij enig zoeken op Google) Hij kan van 0,75 tot 1 meter worden, zijn spanwijdte bedraagt 140 tot 170 cm: het is al een beetje vogel, kun je wel zeggen.

Wat ik daar ook nog zo leuk aan vind: verleden week was in de pers (de plaatselijke en zelfs een artikeltje in De Standaard) te lezen dat de waterlobelia terug is in het Vennengebied. De nogal grootscheepse werken ter herinrichting van het gebied werpen dus duidelijk hun vruchten af: daar kan een mens alleen maar blij om zijn.

Schapen aan de Grote Klotteraard

En men maakt er nu nog werk van: de Kleine Klotteraard staat er op dit ogenblik leeg bij, want hij wordt ontslibd (maar de werken liggen voor een tijdje stil). En het gras in de buurt wordt kortgehouden door schapen. Zeg nu zelf: dat is in dit geval te verkiezen boven mankracht.