Het poldergebied rond Hellevoetsluis werd al in de tweede helft van de veertiende eeuw in cultuur gebracht, maar in het begin van de zeventiende eeuw werd het een vestingstad, die de militaire en commerciële moest beschermen. De stad werd ook marinehaven, en hier werd de door Piet Heyn buitgemaakte zilvervloot aan wal gebracht.
Vestingstad Hellevoetsluis
De stad moet ooit zeer belangrijk geweest zijn, want in 1798 werd er door de nu nog plaatselijke beroemdheid een zeesluis en een droogdok aangelegd. Dat dokl werd tot in de jaren 70 van de vorige eeuw voor de nieuwbouw en het onderhoud van schepen. Toen het eind achttiende eeuw gebouwd werd, was dat dus echt een onderneming met een grote visie.
Het meer dan twee eeuwen oude droogdok van Jan Blanken
Het verval kwam na 1930 toen de marinehaven naar den Helder werd verplaatst.
Tegenwoordig is Hellevoetsluis een stad met zo'n veertigduizend inwoners die zich vooral op het toerisme richt: er zijn zo maar eventjes zes jachtbavens!
De kerk, die zoals alle kerken gesloten was want er waren geen diensten, heeft dan toch iets merkwaardigs laten zien: er staan geen weerhaan op, maar een patent Lam Gods: hier wijst Christus waar de wind vandaan komt, wxellicht in meer dan een betekenis.
Winderig Lam Gods: dat had Jan van Eyck nog moeten beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten