Zomers Ezelsven
Riante flora: lisdodde
Het Ezelsven in volle bedrijf
Ik toer nu toch al een jaar of vijf op het Kempische platteland rond, vooral in de driehoek Turnhout - Merksplas - Weelde-Statie, maar ik doe nog altijd nieuwe ontdekkingen. Je moet er soms eerst wel wat lectuur bijhalen, bijvoorbeeld een mapje met de beschrijving van 7 wandelingen: 'Wandelen in en rond Turnhout'. Er staat een Dombergheidewandeling in, een Kampheidewandeling, en ook de Vennenwandeling. Die wandelingen doe ik dan ook, met mijn onvolprezen 'scootmobiel' wel te verstaan. Niet helemaal perfect te been mag ik mezelf noemen, en toch kom ik overal, of zeer bijna en nabij.
Maar ik wilde me wel eens, met het gedrukte woord van de routebeschrijving in de hand, laten begeleiden op die 'Vennenwandeling'. Je komt allerlei te weten over het verleden van het gebied: steenbakkerijen, pannenfabriek, blekerijen en de stabiele zuurtegraad van het venwater, rijkdom van fauna en flora, best interessant allemaal.
Waar de Langvenstraat (Turnhout) van naam verandert en de 'Geheulse Dijk' (Merksplas) begint, zit je vlak bij bossen en in cultuur gebracht heidegebied: akkers en weilanden bepalen het landschap, en van de oorspronkelijke heide is er geen spoor meer. In de 18de eeuw werd de ontginning ervan gestimuleerd door keizerin Maria-Theresia: ontginnen van de heide betekende belastingvermindering. De routebeschrijving vertelt dat de laatste ontginningen dateren van tijdens en na de Twee Wereldoorlog. Dat is dus nog mar kort geleden. En dan staat er iets moois in mijn gidsje: 'Toch merk aan je rechterzijde een ven op dat pas onlangs heraangelegd werd. In de zomer kan je hier steeds vissende blauwe reigers observeren. Dit ven is ook de enige broedplaats uit de buurt voor grote groepen kieviten.' Dan wordt de tekst poëtisch: 'Gezellig keuvelend komen ze er drinken en hun verenkleed herschikken in de zomermaanden.' Ik heb altijd gedacht dat deze plas 'Koeven' heette. Maar nee dus. In de voorbije 5 jaar heb ik het wel steeds zien groeien. Aanvankelijk leek het niet meer te zijn dan een beetje grote plas in een weiland, maar die plas nam jaar na jaar toe. Ik heb er kieviten gezien, snippen, Canadese ganzen, maar geen vissende blauwe reigers. In dat weiland rond het nieuwe ven staan vaak een paar ezels, soms meer dan twee, en daarom - ook al omdat mij geen naam bekend is - noem ik het vanaf nu 'Ezelsven': het Koeven is eventjes verder, het Peerdsven ligt nog meer richting Turnhout. Na de paarden en de koeien mogen de ezels best eens aan de beurt komen, vind ik.
Er is dit jaar nogal vaak over een typisch Belgische zomer gesproken: dan weer voor een paar dagen zon, dan weer grijs, dan weer warmer en dan weer frisser. Maar droog is deze zomer tot op vandaag zeker geweest: het Ezelsven ligt er in ieder geval bijna volledig uitgedroogd bij, en behalve het ezelspaar en de twee honkvaste Canadese ganzen is de fauna weggetrokken, elders op zoek naar voedsel. Maar voor mij is het vaste stek geworden: vol water en bijgevolg in volle glorie is het in de lente meer dan de moeite waard. Je ziet alles weer groen worden, de bloemen steken massaal de kop weer op en de vogels bieden een onuitputtelijk schouwspel. Een steeds voortdurende attractie, mijn Ezelsven, zelfs wanneer het in de zomer van dit jaar droog staat: afwisseling zie je er altijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten