Vijftig meter diep
Die grijze auto, min of meer midden op de foto, tussen de twee grasperkjes, is de mijne. Hij staat dus vlak bij de kerktoren, op een parkeerplaats voor gehandicapten: je kunt je niet voorstellen van welke voordelen je als ms-patiënt geniet. Vlak voor mijn auto zie je een arduinen monument, dat voor de gesneuvelden, voor de overledenen in dienst van het vaderland. Daar sta je dan als gehandicapte voor. Dat vind ik pas een toekomstvisie bij het aanleggen van dergelijke parkeerplaatsen: natuurlijk zal ik ook 'de weg van alle vlees gaan'. Toch heb ik me maar niet van de toren gestort - je moet in zulke gevallen de dingen niet overhaasten - maar ik moet wel zeggen: Vlaanderen kan soms best grappig zijn.
Maar de klimpartij is de moeite waard geweest. Het weer is redelijk klaar en open, je kunt je ogen en je fototoestel echt wel de kost geven: Brugge zie je moeiteloos liggen.
De torens van Brugge: links het Belfort, daarnaast de Onze-Lieve-Vrouwekerk, en rechts de Sint-Salvatorkathedraal.
En je ziet net zo goed het nijvere, hardwerkende Vlaanderen van vandaag: zeven stroomproducerende windmolens, een paar fabrieksschoorstenen, en aan de linkerkant nog eens Sint-Salvator. De redding is nabij, maak je niet ongerust!
Als je zelf boven Lissewege staat, wil je natuurlijk het centrum ook in je toestel stoppen, maar het mooist om zien is toch een vergezicht richting Noordzee: je bekijkt de uitlopers van het dorp,
je ziet wat groen en natuur opduiken, en daarachter een smal streepje 'Mer du Nord'.
Als ik weer op de begane grond ben, rijd ik naar Dudzele, want daar staat een stoere Romaanse hoektoren van een verdwenen mastodontkerk. Die is gelukkig niet toegankelijk: a tower a day keeps the doctor away, en meer moet dat niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten