Sint-Truiden: de abdijtoren

Van de benedictijnerabdij in Sint-Truiden blijft helaas niet meer zoveel over: de crypte en de elfde-eeuwse toren, dat is het zowat. Maar die toren kun je wel beklimmen, ook weer dankzij die Trudopas. Voor je de trap en de treden opgaat, neem je het bouwwerk eens goed in je op: ruw en indrukwekkend ziet het er uit, uit lang vervlogen tijden lijkt het te komen. The Empire State Building ziet er iets anders uit, dat wel. En dan dat bouwsel in Dubai: alsof de Toren van Babel geen grandioze mislukking was. We leren nooit bij!

De abdijtoren: 11de-eeuws bouwwerk.

In Sint-Truiden hebben ze een ijzeren trap aangebracht, met af en toe rustpunten. Ik wil echter mijn conditie testen en zal helemaal boven wel rusten als ik het schitterende panorama in ogenschouw neem. Ondertussen zie ik het licht boven mij, en stel vast dat er verscheidene wegen naar het licht zijn, symbolische en andere.

Het licht lokt

Zijaanzicht

Sinds de elfde eeuw is er af en toe wat veranderd aan deze toren, af en toe wat bijgebouwd bijvoorbeeld. De barokke poort uit 1655 geeft uit op het archeologische kerkveld.

De barokke poort uit 1655

En dan de bekroning! 196 treden heb ik onder me gelaten, op 37,76 m hoogte sta ik: ik ben eventjes trots op mezelf, weer een klein explootje geleverd. Het zicht is bijna letterlijk vijftig tinten grijs: links zie je de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk, in het midden de kerk van de minderbroeders (ontwijd, en nu eigendom van de stad) en rechts de interessante toren van het stadhuis. En het grijze uitspansel natuurlijk!

Zicht op het grijze Sint-Truiden

Na de uitgeregende vrijdagnamiddag van gisteren, en de grijze zaterdag van vandaag, is er een troost: de kleuren van Sint-Truiden zijn geel-blauw. De voetballers worden 'de kanaries' genoemd: steeds vrolijk zingend en trillend. Als het regent iets minder, maar je kunt niet alles hebben in het leven!