Mijn week Egypte (Luxor) vorig jaar in september heeft me duidelijk gemaakt dat ik best nog op reis kan, niet alleen, dat niet, maar met een groep bekenden of een van mijn kinderen. Dus dit jaar weer op weg, naar Italië: vijf dagen met de cursisten Italiaans naar Rimini, en aansluitend een week Assisi en Umbrië met mijn dochter Noortje. Om naar uit te kijken.
Een taxi haalt me thuis op, in Beerse stappen Ingrid en Annie mee in, en dat kleine gezelschap zet koers naar Charleroi, naar Brussels South Airport, zoals de kanaalkommen in Turnhout Antwerp East Harbour heten. Het gaat natuurlijk via de autoweg, tot ongeveer zo'n tien kilometer voor onze bestemming. En wat je daar te zien krijgt, verbaast je. Je bent dan in het volle Henegouwen, niet onze rijkste provincie, dat niet, maar je ziet een streek waarvan je niet gedacht had dat die ook België kon liggen. Tweederangswegen, kruispunten die er niet bepaald verzorgd uitzien, geen industrie te bespeuren, geen kmo-zones: een ietwat troosteloos landschap met andere woorden. De mijnen zijn er al lang gesloten, de bevolking is er oud, of jong en werkloos, het oude bekken van de Borinage lijkt nog moeizaam nahijgend te slapen, in de inertie opgenomen te zijn.
Maar de luchthaven met de protserige naam is dan weer een pracht, vinden ze daar, de enige die ik er gezien heb. Bewijs van de wederopstanding van Wallonië, waar Van Cauwenberghe al jarenlang zijn schouders onder zet? Niet alleen daaronder, soms denkt hij ook alleen aan zichzelf, zijn beste vriend. Ik zie een nieuwgebouwde en grote vertrekhal (in gebruik genomen in januari 2008), tweetalige dienstverlening, en een goedkope vliegtuigmaatschappij, Ryan Air (ook typisch Waals), waar niets op aan te merken valt, wel integendeel: geen enkel probleem, de mensen zijn erg voorkomend. Als licht gehandicapte met rolstoel kan ik dat alleen maar appreciëren.
Na een kleine twee uur zijn we in het echte buitenland; Forli Airport, voor Ryan Air: Bologna. Dat klinkt klinkt vertrouwder in de oren, en die stad is veel groter. Forli is zoals Charleroi, maar kleiner. En nog twee uur later zitten we in Hotal Bengasi, in Rimini, aan de Adriatische kust. Een snelle en voorspoedige reisdag noem ik dat: vanaf morgen kunnen we Emilia Romagna een beetje verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten