Rimini (2)

Ik kende Rimini als badplaats natuurlijk van naam, maar alleen van naam, maar dat belette niet om de denken dat het hier om een soort 'Blankenberge aan de Adriatische Zee' zou gaan. Niet dadelijk mijn ding, maar ik was met de groep in Italië. Heb ik me daar eventjes mispakt!

Natuurlijk is Rimini ook een badplaats, maar het strand ligt er mooi uitgerust bij, de infrastructuur is aan het zuiderse weer aangepast, en rijen appartementen zoals aan de Belgische kust zie je er niet. Wel hotels met hun voorgevel naar de Viale Amerigo Vespucci gericht, waarvan een indrukwekkend gebouw in art nouveau.

Maar de stad (130.000 inwoners) heeft ook een historisch centrum met de Boog van Augustus (27 v.C.), een brug van Tiberius die het drukke verkeer van nu nog altijd moeiteloos aankan, de resten van een antiek amfitheater zijn blootgelegd. In de Oudheid was Rimini samen met Ravenna de thuishaven van de vloot die de oostelijke Middellandse Zee onder controle en in bedwang moest houden: de stad had meer dan gewoon belang. We hebben het Huis van de Chirurg gezien, ook opgegraven, met mozaïeken uit de eerste eeuw, we leren dat de stad in de loop der tijden laag boven laag is gebouwd, wat ze overigens in Troje ook al deden. In die 'Casa del Chirurgo' is net zo goed een waterput ui de 18de eeuw blootgelegd, en in het belendende 'Museo della Città' zie je prachtige mozaïeken, en een bord beschilderd met 'frutti di mare'. Als een topstuk wordt het hier beschouwd: je ziet de afbeelding ervan op allerlei wervende toeristische publicaties en folders. Overigens is Rimini ook een universiteitsstad: dat resulteert in een aantal boekhandels, waaronder een filiaal van de keten 'Mandadori', waar ze een reuze aanbod hebben, zoals ik zelf mocht ondervinden.

Na de middag houd ik het rustig: ik ga - nou ja, gaan in de rolstoel - met Monique en Annie naar het strand, de Adriatische Zee bekijken. Terwijl de dames een wandeling maken langs de vloedlijn, maak ik een paars foto's, waaronder een 'Geboorte van Aphrodite en Venus', met een te pril en verslagen slachtoffer van de godinnelijke concurrentiestrijd rechts achter Annie. We proeven de wijn op een van de strandterrassen, en genieten van het weer en de babbel: Monique heeft het met overgave over het belang van kinderen en kleinkinderen voor haar - en als je zelf vier afstammelingen hebt, schept dat een band - en Annie vertelt over haar inzet voor en connecties met Kroatië. Op reis leer je mensen kennen.

Later die dag verneem ik dat Rimini ook de geboorteplaats is van Federico Fellini, maar dat zijn museum niet zo veel voorstelt. ten troost: Rimini op zichzelf is best al film genoeg.