Hotel Bengasi
Hotel Nouveau
We vertrekken vandaag, maar pas om half twee zal de bus ons naar Forli brengen: we hebben dus nog tijd voor een voormiddag Rimini. De Vier van Ravenna, Chris, Ingrid, Eva en ik gaan weer samen het centrum in. De dames doen nu meer dan window shopping, ik trek naar Libreria Mandadori, en vind er 'Vita' van Melania Mazzucco (Premio Strega 2003) en 'La tregua' van Primo Levi. En dan terrasje doen op de Piazza Tre Martiri: het is best zonnig. Zoals ik al zei: Rimini heeft me behoorlijk verrast, het is meer dan de moeite waard.
In de luchthaven van Forli laat ik mijn negen gezellen vertrekken: mijn dochter Noortje komt aan met hetzelfde vliegtuig dat hen terug naar België brengt. Kusjes en afscheid, Moniek een stevige hartelijke hand daarbij, en ik naar de afdeling 'Arrivati'. Mijn rolstoel bewijst zijn nut: ik bevracht hem met mijn koffer, en wandel op het gemakkie naar de aankomsthal. Ik zie na een week iemand die je 'eigen volk' noemt, eigen familie dus. En uitdrukking die door het Blok compleet verkracht is, maar taal- en denkverminking is het handelsmerk van de partij. 'Blok' op zich is ook al zo'n woord vol nuances, en wie heeft de pretentie te weten wat het 'belang' van Vlaanderen is? Maar ik weid uit: ik ben in Italië, waar extreem-rechts niemand zorgen baart.
We hebben een autootje gehuurd, een 'Kia Picanto', en die doet het goed, zelfs op Italiaanse wegen: hier en daar kun je nog goed voelen dat de Italianen van 2000 jaar geleden uiterst bekwame bouwers van heirbanen waren, het is kennelijk een eeuwenoude traditie geworden. Na een goede 200 kilometer komen we aan in Bastia Umbra, op vijf kilometer van Assisi, in Umbrië dus, het groene hart van Italië, zoals de regio zichzelf noemt.
Een 'bed and breakfast' hadden we ook al gereserveerd, bij Laura, op de Via Madonna di Campagna in Bastia, en we nemen onze intrek in een piekfijn onderkomen. Laura is alles wat je van een Italiaanse mama mag verwachten: vriendelijk, babbelen, una chiacchierone, bezorgd om kinderen, ook als ze al 26 jaar zijn, behulpzaam en goed- gehumeurd, en toch afstandelijk en niet opdringerig: waar kunnen we nog beter zijn?
En zo beleef ik op een dag einde en begin van een vakantie. Na vijf dagen met de cursisten, een week extra times met mijn dochter: wie kan zich beters wensen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten