MalméDay

Feu d'artifice 2007


Parcours accidenté: la boue de 2007



De lelijke kerk

Wil je iets aan de Belgische nationale feestdag hebben, dan moet je naar Wallonië. In Turnhout loopt daar niemand echt warm voor, evenmin als voor 11 juli: de Guldensporenslag en Hendrik Conscience zijn hier allebei ook veel te lang geleden. Trouwens: de eedaflegging van Leopold I is net zo goed volmaakt voltooid verleden tijd. Dus ik met mijn drie dochters naar Malmédy, voor een ontspannen wandeling, de rommelmarkt, een etentje en laat op de avond het vuurwerk. Een vol programma, nadien een wel bestede dag.

Vlak voor Malmédy, we zijn nauwelijks de autoweg afgereden, begint het te druppelen, hoewel ik mordicus weiger dat regen te noemen. We vinden vrij vlot een parkeerplaats, en, moet ik toegeven, het druppelen is echt regenen geworden. Maar dat zal de pret niet drukken. We eten, met warme choco en cappuccino, onder de luifel van een restaurant onze home made smoskens op, en slenteren naar de rommelmarkt, Place de Rome. Versgebakken ambachtelijke kitsch in alle soorten en maten, maar ook een kraam met allerlei soorten zeep. Je kunt er allerlei soorten 'savon de Marseille' krijgen: lavendel in twee soorten, jasmijn, verveine (dat is ijzerkruid), mimosa, magnolia, zeep met algen. Met zijn vieren laten wij ons verlangen naar welriekende lichaamshygiëne met ons op de loop gaan, en we kopen 13 stukken, anderhalve euro vanaf een aankoop van 10 stukken, € 19.50 voor maanden gezond fysiek welbehagen. We struinen heel het stadje door, heel de rommelmarkt met andere woorden, en we stellen vast wat we al van de rommelmarkt aan de Warande wisten: je vindt er voor 99 % rommel, en voor dat andere procentje heb ik geen geduld. De oude meubeltjes zien er soms iets anders uit dan in Turnhout, de boeken zijn hoofdzakelijk in het Frans, Duits is ook redelijk vertegenwoordigd, maar de regen is kil en de temperatuur erg laag, voor de tijd van het jaar, zoals de weerlui er dan beschuldigend bij zeggen. Wij belanden weer op de Place de Rome, doen een terrasje, besluiten zelfs niet eventjes naar Ferme Libert te rijden hadden ons eerder al afgevraagd of er met zo'n druilerig weer überhaupt vuurwerk zou zijn, vinden dat we toch niet van half vier tot half elf kunnen wachten, en beslissen, ter voorkoming van permanente verkleuming van ons vieren, terug naar Turnhout te rijden.

Bompa Dierckx placht te zeggen dat Malmédy het pispotje van België was, maar vandaag was het beter georganiseerd: fête nationale was drache nationale, gelijk voor Walen, Vlamingen en Brusselaars: la pluie fait la force et l'union, maar vanuit politiek standpunt moet je dat tegenwoordig gezever noemen.

Tenslotte: ons etentje. In Turnhout, in het Stadscafé, waar je vanop de eerste verdieping een mooi zicht hebt op de Sint-Pieterskerk. Die wordt prompt door een van mijn afstammelingen als lelijk bestempeld: dat is permanente tegenslag, regen duurt maar een dag, maar deze zomer al veel dagen na elkaar. But you can't win them all. En zoals ik al zei: it was Malméday.

Mais l'atmosphère parmis nous quatre n'etait pas mal du tout: ik hoop in augustus nog eens naar Malmédy te gaan.